Στα αστικά προσέχω τα κορίτσια σαν ανεβαίνουν όταν σχολάνε απ' το γυμνάσιο. Κουβαλούν κάτι τσάντες με σχέδια , έχουν πιαστράκια χρωματιστά στα μαλιά ,δαχτυλίδια στον αντίχειρα και στον δείκτη, κάτι μικρά ρουμπίνια για σκουλαρίκια, φορούν γαλάζια γυαλιστερά μπουφάν και κάτι παπούτσια που φωσφορίζουν, έχουν σιδεράκια στα δόντια και κρατούν κινητά αφής με τα αγόρια τους που έχουν στα μαλιά καρφάκια. Όταν θέλουν να κατέβουν τινάζουν τα μαλιά έξω από το μπουφάν με μια κίνηση , φορούν κάτι πράσινους σκούφους , ανεβάζουν το φερμουά κι όλα αυτά με μια χάρη που μου σπάει τα νεύρα και σκέφτομαι πως το κάνουν. Τα αγόρια βάζουν φουλ φέις, παριστάνουν τους Παλαιστίνιους τρομοκράτες και φορούν κάτι παπούτσια ολόασπρα. Στους κερματοδέκτες χέρια διάφορα άλλα λευκά κι άλλα γερασμένα και μια γυναίκα ευγενική δίπλα μου μου λέει '' πρέπει να πάτε διακοπές''.
Μέσα στα λεωφορεία μπαίνουν διάφοροι περίεργοι. Κάποιος φωνάζει ''Μετανοείτε'' κάτι άλλλοι με πληγές στο πρόσωπο και βλέμμα δολοφονικό σαν τους φονιάδες στον Μακμπέθ ζητούν καυγά, Γεωργιανοί γαλανομάτηδες σου λένε για τη νοθευμένη δόση που πρέπει να βρούν στο Δενδροπόταμο,κι άλλοι σεληνιασμένοι σωριάζονται στα καθίσματα έτσι ξαφνικά ενώ οι επιβάτες τρέχουν να τους συνεφέρουν αδειάζοντας μπουκάλια με νερό. Οι άνθρωποι έρχονται πολύ κοντά, οι ανάσσες μυρίζουν, θερμοκρασίες ανεβαίνουν, καποιοι δεν αντέχουν και ξεσπάνε από τα ανοιχτά παράθυρα. Απ' το παράθυρο βλέπω έξω από τα μανάβικα τα φρούτα και στις κατηφόρες της Νεάπολης όπως ο ήλιος φωτίζει τις κεραίες στα μπαλκόνια η αντηλιά με τυφλώνει. Εκεί πάνω δεν έχω σήμα και δεν μπορώ να ακούσω τους Water boys αλλά στην παραλία τους ακούω καθαρά '' all you' ve got to do is surrender'' καθώς κοιτάζω τα ζευγάρια να σπρώχνουν καροτσάκια και σκύλους να τρέχουν ανάμεσα στα δέντρα όπως στους πίνακες των ιμπρεσσιονιστών. Στα αμάξια παιδιά κολημένα στο τζάμι, οι τροχοί γυρνούν σα δαιμονισμένοι και τα πουλιά πετούν παράλληλα σαν να τα συναγωνίζονται. Στα φαράγγια του μετρό κάτι μπουλντόζες μέσα στη λάσπη και κάπου στα πανεπιστήμια ένα μηχάνημα σκάβει μέρα νύχτα βγάζοντας ομοβροντίες μαύρου καπνού. Στην Εγνατία πράσινοι σταυροί αραδιασμένοι έξω από τα φαρμακεία, στα γραφεία κηδειών διαφημίζονται αίθουσες νεκροστασίου πολυτελείς, ένας τύπος κουβαλά με τη μηχανή άσπρα στεφάνια για μια κηδεία κι έξω από τα μαγααζιά βλέπεις κάτι επιιγραφές παράξενες ''στηθόδεσμοι μαστεκτομής'', ''τακτοποιήσεις αυθερεσιών''' κηδείες από χίλια ευρώ'' και μια υπέροχη στη Βασιλίσσης 'Ολγας '' Σχολή τυφλών ο ήλιος''. Σε μια τρύπα τεχνικοί του ΟΤΕ φτιάχνουν τα καλώδια εκεί κάτω όπου μερδεύονται χιλιάδες φωνές και κραυγές. Κάτι Ζητάδες συμπληρώνουν ένα δελτίο στοιχήματος κάπου στην Ιωνία , μια μηχανή βρυχάται άγρια και στην άλλη άκρη της πόλης στο, αεροδρόμιο τα αεροπλάνα περνούν πάνω απ' τοκεφάλι σου το βράδι δείχνοντας την κοιλιά τους. Τα φωτάκια στους αεροδιάδρομους σχηματίζουν φωτεινά ποτάμια που ξεχύνονται κατά τη θάλασσα, στο πάτωμα του αστικού μια τρύπα που μπορεί να σε καταπιεί ανά πάσα στιγμή όπως κοιτάς την άσφαλτο από κάτω σου. Στην ανηφόρα του Τρίλοφου ένας δρόμος ανηφορικός σαν αυτόν στην αφίσσα της ταινίας ''Στενές επαφές τρίτου τύπου'' με μια λωρίδα άσπρη στη μέση σε βγάζει στον άλλο κόσμο.
Μέσα στα λεωφορεία μπαίνουν διάφοροι περίεργοι. Κάποιος φωνάζει ''Μετανοείτε'' κάτι άλλλοι με πληγές στο πρόσωπο και βλέμμα δολοφονικό σαν τους φονιάδες στον Μακμπέθ ζητούν καυγά, Γεωργιανοί γαλανομάτηδες σου λένε για τη νοθευμένη δόση που πρέπει να βρούν στο Δενδροπόταμο,κι άλλοι σεληνιασμένοι σωριάζονται στα καθίσματα έτσι ξαφνικά ενώ οι επιβάτες τρέχουν να τους συνεφέρουν αδειάζοντας μπουκάλια με νερό. Οι άνθρωποι έρχονται πολύ κοντά, οι ανάσσες μυρίζουν, θερμοκρασίες ανεβαίνουν, καποιοι δεν αντέχουν και ξεσπάνε από τα ανοιχτά παράθυρα. Απ' το παράθυρο βλέπω έξω από τα μανάβικα τα φρούτα και στις κατηφόρες της Νεάπολης όπως ο ήλιος φωτίζει τις κεραίες στα μπαλκόνια η αντηλιά με τυφλώνει. Εκεί πάνω δεν έχω σήμα και δεν μπορώ να ακούσω τους Water boys αλλά στην παραλία τους ακούω καθαρά '' all you' ve got to do is surrender'' καθώς κοιτάζω τα ζευγάρια να σπρώχνουν καροτσάκια και σκύλους να τρέχουν ανάμεσα στα δέντρα όπως στους πίνακες των ιμπρεσσιονιστών. Στα αμάξια παιδιά κολημένα στο τζάμι, οι τροχοί γυρνούν σα δαιμονισμένοι και τα πουλιά πετούν παράλληλα σαν να τα συναγωνίζονται. Στα φαράγγια του μετρό κάτι μπουλντόζες μέσα στη λάσπη και κάπου στα πανεπιστήμια ένα μηχάνημα σκάβει μέρα νύχτα βγάζοντας ομοβροντίες μαύρου καπνού. Στην Εγνατία πράσινοι σταυροί αραδιασμένοι έξω από τα φαρμακεία, στα γραφεία κηδειών διαφημίζονται αίθουσες νεκροστασίου πολυτελείς, ένας τύπος κουβαλά με τη μηχανή άσπρα στεφάνια για μια κηδεία κι έξω από τα μαγααζιά βλέπεις κάτι επιιγραφές παράξενες ''στηθόδεσμοι μαστεκτομής'', ''τακτοποιήσεις αυθερεσιών''' κηδείες από χίλια ευρώ'' και μια υπέροχη στη Βασιλίσσης 'Ολγας '' Σχολή τυφλών ο ήλιος''. Σε μια τρύπα τεχνικοί του ΟΤΕ φτιάχνουν τα καλώδια εκεί κάτω όπου μερδεύονται χιλιάδες φωνές και κραυγές. Κάτι Ζητάδες συμπληρώνουν ένα δελτίο στοιχήματος κάπου στην Ιωνία , μια μηχανή βρυχάται άγρια και στην άλλη άκρη της πόλης στο, αεροδρόμιο τα αεροπλάνα περνούν πάνω απ' τοκεφάλι σου το βράδι δείχνοντας την κοιλιά τους. Τα φωτάκια στους αεροδιάδρομους σχηματίζουν φωτεινά ποτάμια που ξεχύνονται κατά τη θάλασσα, στο πάτωμα του αστικού μια τρύπα που μπορεί να σε καταπιεί ανά πάσα στιγμή όπως κοιτάς την άσφαλτο από κάτω σου. Στην ανηφόρα του Τρίλοφου ένας δρόμος ανηφορικός σαν αυτόν στην αφίσσα της ταινίας ''Στενές επαφές τρίτου τύπου'' με μια λωρίδα άσπρη στη μέση σε βγάζει στον άλλο κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου