ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ

Οι φίλοι μου λένε να ανεβάσω καμιά φωτογραφία στο facebook  αλλά εγώ έχω ξεμείνει. Όταν χώρισα η γυναίκα μου σήκωσε όλο το αρχείο μαζί μ' ένα χάρτη της Ελλάδας  οδικό, τα c.d. του Σοπέν και του Μπέττυ Μπλού κι εκείνο  το ηλεκτρικό πιστολάκι που με είχε χτυπήσει μια φορά όταν τό πιασα με βρεγμένα χέρια. Πήρε τότε κάτι φωτογραφίες που είχαμε βγει δίπλα σε μια ποτίστρα έξω από το χωριό μου όπου όλα ήταν χαμένα μέσα στην υγρασία και την ομίχλη κι αυτή φορούσε μια φόρμα κόκκινη. Μούχει πάρει και κάτι βιντεάκια εκεί όπου τρέχω σε μια αλάνα δίπλα στο λιοντάρι της Αμφίπολης που ξέθαψαν από το βούρκο του Στρυμόνα και καρτερεί τα μαγικά λόγια για να ορμήσει άγριο από το βάθρο του. Και κάτι άλλα βιντεάκια μούχει πάρει να παραμιλώ στον ύπνο μου κι ένα άλλο απ'την Κεραμωτή σε μια ταβέρνα με ψάρια κόκκινα και τον αέρα να φυσσά όπου άκουγα τη φωνή μου όπως την ακούν οι άλλοι κι ένιωθα σα να ήμουν μέσα σε ταινία. Μες τη βιασύνη της όμως έχει αφήσει κάτι άλλες παλιότερες από το Πόρτο Κουφό με τη θάλασσα να ρυτιδώνει πίσω μας , τον βραχώδη λόφο να πρασινίζει όπως προχωρά η Άνοιξη εκεί κάτω στο φυσικό λιμάνι , ένα καραβάκι και κάτι ψάθινες κατασκευές μες τη θάλασσα.
   Είνα και κάτι άλλες φωτογραφίες που ' αρέσουν και που πρέπει να τις σκανάρω για να τις ανεβάσω κάποια στιγμή όπως αυτή που με δείχνει να κλείνω τα μάτια απέναντι στο ανελέητο φως του ήλιου κάπου στη Μεθώνη στις Αλυκές και μια άλλη ψηλά πάνω από το Στρατώνι και κάτι άλλες από τα αυτόματα μηχανήματα όπου προσπαθώ να μείνω σοβαρός αλλά με πιάνουν τα γέλια και πάει ακόμα μια φωτογραφία.
   Εκτός όμως από τις δικές μου είναι και κάποιες που είναι από τις αγαπημένες μου, αυτές που δείχνουν τα ανήψια μου μικρά με τα μαγιουδάκια τους σ΄ένα βράχο κάπου στη Θάσσο με μια κόκκινη λαστιχένια βάρκα μπροστά τους, μια άλλη που δείχνει τη μάννα και τον πατέρα μου στα  Μετέωρα κι ο τελαυταίος πίνει νερό από μια κούπα μπακιρένια σε μια βρύση με κάτι λουλούδια πορτοκαλιά και μια άλλη που δείχνει το Σίμο,  στην ακμή του τότε, μαζί με τ' άλλα παιδιά  στη Μονή Βλατάδων με τα τσιμέντα της πόλης και κάτι καλώδια από κάτω.
 Θα ήθελα πολύ να βρώ και τις φωτογραφίες μ' έναν τύπο που κρατούσε τη σημαία του ΠΑΣΟΚ πάνω σε μια μηχανή εκεί κάπου στη δεκαετία του ογδόντα και μια άλλη που τον δείχνει σα προλετάριο πλάι σ' ένα δράπανο σ' ένα μηχανουργείο με τα μπράτσα γεμάτα γράσσο,  όμως αυτός τις έκαψε ένα βράδι γιατί τούφερναν μελαγχολία αφόρητη.
 Ευτυχώς μου έμειναν κάτι ασπρόμαυρες παλιές με τον παππού μου τότε που δούλευε στην αρχαιολογία και είχε βρει σε μια κρύπτη έξω από τα τείχη κάτι νομίσματα ασημένια και μια άλλη που δείχνει τη μάννα μου νύφη κι είναι κούκλα και μπουμπούκι- το ορκίζομαι- και μια ακόμα πιο παλιά που τη δείχνει έξω από το νοσοκομείο της Καβάλας τότε που έκανε θεραπείες γιατί κάτι δεν πήγαινε καλά με το μυαλό της και την τρελλάνανε στα ηλεκτροσόκ.