O ΒΑΣΙΛΕΑΣ ΤΩΝ ΟΛΩΝ

Στην εκκλησία όπου πάω ο παπα Θανάσης ακουμπά το κεφάλι του στο μικρό ξύλινο τέμπλο και συλλογίζεται. Ο Κλεόβουλος μου κάνει νόημα να χαμηλώνω στο '' μυστικώς'' του Χερουβικού κι όταν βγαίνει ο Βασιλέας των όλων εγώ σκέφτομαι ότι πρέπει νάναι κάποιος βασιλιάς πολυ μεγάλος μπροστά στον οποίο οφείλεις να υποκλιθείς. Προσπαθώ να καταλάβω το νόημα του χρόνου  που περνά μέσα από τα συναξάρια που έφτιαξαν  παλιά γαι να δώσουν σε κάθε εποχή και σε κάθε μερα σημασία ξεχωριστή, όπως κάποιοι άλλοι αρχαίοι λαοί παρακολουθούσαν για χρόνια πολλά τα άστρα κι έφτιαξαν τα παράξενα ημερολόγιά τους. Οι βίοι των αγίων με ταξιδεύουν σε μια εποχή μ΄αμπέλια και δέντρα κι άροτρα που κρατούσαν οι γεωργοί σαν αυτά που βλέπω στους θόλους και τις αψίδες του ναού, σε κάτι εποχές με κάστρα κι επιδρομές αγρίων φυλών με πανούκλες, παγωνιές ,ανομβρίες και λιμούς  τότε που οι άνθρωποι βρίσκονταν στο έλεος των στοιχείων της φύσης και καρτερούσαν να βρέξει το Φθινόπωρο  ή να σταματήσουν οι βροχές που τραβούσαν ως τα Χριστούγεννα προαναγγέλλοντας δυστυχία, τότε που ληστές λυμαίνονταν την  ύπαιθρο κι Ακρίτες φύλαγαν τα σύνορα καβαλώντας κάτι άλογα μαύρα σαρανταπληγιασμένα που γκρέμιζαν τους αντίπαλους καβαλάρηδες σκορπιζοντας  και θρυματίζοντας τα μυαλά τους στα χώματα.
Έξω από την εκκλησία όπου πίνουμε καφέ  δίπλα σε κάτι στήλες γκαζιού που βγάζουν ζέστη, οΒαγγέλης μας λέει για κάποιον ψάλτη ασθματικό και πιάνει ένα ''Άγιος ο θεός'' του Στανίτσα υπέροχο. Τα βράδια ο παπα Θανάσης κάνει μαθήματα κι ακούει υπομονετικά ερωτήσεις απο γριές που έθαψαν τους άντρες και τα παιδιά τους.
Εγώ βέβαια το ξέρω καλά πως ότι και να κάνω την κόλαση δεν τη γλιτώνω όχι τόσο για τις πράξεις όσο για τις αχαλίνωτες σκέψεις. Ελπίζω μοναχά εκεί κάτω που θα σαπίζω και θα ψήνομαι να με λυπηθούν ο παπα Θανάσης μαζί με τη μάνα μου και να ρίχνουν καμιά στάλα νερό στα καταξεραμένα χείλη μου.