Τα όνειρα του Κουροσάβα τα είχα δει στο ΒΑΚΟΥΡΑ δυο φορές τη δεύτερη φορά καθισμένος στη πρώτη σειρά κι ο λαιμός μου είχε πονέσει όπως διάβαζα τους τεράστιους υποτίτλους από κει μπροστά. Μου είχε αρέσει το όνειρο με τις ανθισμένες ροδακινιές και τα πρόσωπα που έβγαιναν με μορφές αλεπούδων ύστερα απ' την Ανοιξιάτικη βροχή, και το άλλο όνειρο με τον ορειβάτη που νιώθει μια φιγούρα σκοτεινή να τον πλησιάζει όπως είναι ξαπλωμένος στο χιόνι για να τον πατήσει πάνω στο στήθος και να του πάρει τη ζωή. Τόχω νιώσει και γω αυτό το αίσθημα τότε που ήμουν παιδί και είχα μια βαριά πνευμονία μετά από μια πτώση σε μια στέρνα παγωμένη.Μου είχε αρέσει και το άλλο όνειρο με τον νεαρό που κοιτάζει να ζωντανεύουν οι πίνακες του Βαν γκογκ , αυτός με τα κοράκια στο χωράφι κι αυτός που δείχνει μια γέφυρα κόκκινη κάτω απ την οποία οι γυναίκες πλένουν ρούχα σ' ένα ποτάμι.
Μα πιο πολύ μου είχε αρέσει το άλλο όνειρο με τον αξιωματικό που γυρνά μοναχός στο χωριό του και σε μια σήραγγα ακούει τα βηματα των στρατιωτών του που έχουν όλοι σκοτωθεί μα δεν ήθαλαν να πεθάνουν κι αυτός τους διατάζει να γυρίσουν πίσω εκεί που ανήκουν στον κόσμο των νεκρών. Κι ύστερα εμφανίζεται ένας σκύλος άγριος που τον γαβγίζει δείχνοντας τα δόντια του- τον έβλεπα πολλές νύχτες εκείνον τον σκύλο στον ύπνο μου.
Μ' έναν τέτοιο σκύλο είχε παλέψει κάποτε ο παππούς μου στο Πανόραμα κι ένας παρόμοιος με κυνηγά μέσα απ' την αυλή του σπιτιού του κάπου στα Πεύκα.Ένας άλλος σηκώνει το κεφάλι του και ουρλιάζει σα λύκος κι ένα μικρό Πομερανίας είχε χώσει βαθιά στη γάμπα μου τα κοφτερά του δόντια. Οι ιδιοκτήτες μού λεγαν ότι ήταν εμβολιασμένος αλλά εγώ από τότε ούτε να τα δω θέλω αυτά τα σκυλιά. Κάποιοι άλλοι σκύλοι με περίμεναν γαυγίζοντας απ' το μπαλκόνι για να τους πάω βόλτα κι έναν τον είχα χάσει κάποτε για να μάθω ότι επέστρεψε έπειτα από μέρες. Ένας μικρός σκύλος κοιμόταν στα πόδια της κυρίας Γιολάντας κι όταν τον πήγαινα στο πάρκο δε μασούσε τίποτα και γαύγιζε σ' ότι έβρισκε μπροστά του - πήγε από αμάξι αυτός.
Κατά καιρούς προσέχω και τα αδέσποτα σαν αυτά που αραδιάζονται ξαπλωμένα το χειμώνα στην παραλία για να μαζέψουν ήλιο κι άλλοτε τα βλέπεις τα ξημερώματα στην Αριστοτέλους να μασούν κόκαλλα προιστορικά και να επιτίθενται σε αμάξια κι ανθρώπους. Κάτι μαύροι άγριοι ορμούν στα γατάκια που ταίζουν οι γυναίκες για να τους πάρουν το φαί τους και κάποιοι άλλοι έλιωσαν απ ' το κρύο όλο το χειμώνα κάτω από κάτι δέντρα στο Φίλυρο. Στην Καβάλα μια φορά μου είχε επιτεθεί ένα τσούρμο απ αυτά που είχαν γίνει αγέλη κανονική κι ήταν αρκετά τρομαχτικά και στην παραλία, κοντα στον ιστιοπλοϊκό είχα δει ένα μπόξερ να βουτά ξανά και ξανά, τρελαίνονταν για το νερό. Ο κύριος Γιώργος μου λέει ότι ξυπνά κάθε πρωί κατά τις πέντε για να ταίσει κάτι αδέσποτα κάπου στην Περαία , ενώ το Καλοκαίρι περπατα τα πρωινά στην άμμο μαζί μ' ένα λυκόσκυλο.Έχω ακούσει και μια ιστορία για έναν σκύλο λυσσασμένο που δάγκωσε ένα παιδάκι σ' ένα χωριό κι από τότε τους φοβάμαι και τους χαιδεύω σπάνια όπως έναν με τραχύ δέρμα σ' ένα παγκάκι κάποτε κι ένα μικρό όμορφο με μαλακό τρίχωμα εδώ στο ίντερνετ καφέ.
Το πιο τρομερό πάντως πούχω συναντήσει είναι ένα γιγάντιο μαλλιαρό ο Μπρούνο, κάπου στο αεροδρόμιο σ' ένα σπίτι μ' έναν τοίχο ψηλό γύρω- γύρω. Πήγαινα σ' ένα παιδί που μούσπαγε τα νεύρα πιτσιλώντας με μ' άνα νεροπίστολο και τούχα αδειάσει ένα ποτήρι χυμό στο πρόσωπο. Έτρεχε τότε να σκουπιστεί μ' έναν τεράστιο αρκούδο που είχε στο δωμάτιό του. Εκείνος ο σκύλος έμοιαζε με το Γιέτι το μαλιαρό τέρας που λένε ότι βλέπουν οι ορειβάτες να βγαίνει μέσα απ' τα χιόνια ψηλά στα Ιμαλάϊα
Είχα δει ένα ντοκιμαντέρ κάποτε που έλεγε για τέτοια περίεργα πραγματα , ανθρώπους που αυτοαναφλέγονταν, καταιγίδες που έριχναν σε κήπους μήλα και ψάρια, πουλιά που κουβαλούσαν στις φωλιές τους νομίσματα χρυσά, τον Μεγαλοπόδαρο που είχαν δει κάποιοι στα δάση της Αμερικής και το Γιέτι.
Ο Μπρούνο παραλίγο να φάει το χέρι μου όταν πήγα να τον ταίσω κάποτε κι ένα βράδι που είχα ανοίξει την πόρτα του μεγάλου τοίχου μου είχε σκίσει μια μπλούζα. Τελικά έμαθα ότι τόσκασε και γυρνούσε στα χωριά έξω απ' τη Θεσσαλονίκη ρημάζοντας τα κοτέτσια - κάποιοι τον είχαν δει κοντά στη Γαλάτιστα, ώσπου βρήκε ένα κοπάδι άγρια σκυλιά κι έφυγε μαζί τους κατά το Βορρά.
Μα πιο πολύ μου είχε αρέσει το άλλο όνειρο με τον αξιωματικό που γυρνά μοναχός στο χωριό του και σε μια σήραγγα ακούει τα βηματα των στρατιωτών του που έχουν όλοι σκοτωθεί μα δεν ήθαλαν να πεθάνουν κι αυτός τους διατάζει να γυρίσουν πίσω εκεί που ανήκουν στον κόσμο των νεκρών. Κι ύστερα εμφανίζεται ένας σκύλος άγριος που τον γαβγίζει δείχνοντας τα δόντια του- τον έβλεπα πολλές νύχτες εκείνον τον σκύλο στον ύπνο μου.
Μ' έναν τέτοιο σκύλο είχε παλέψει κάποτε ο παππούς μου στο Πανόραμα κι ένας παρόμοιος με κυνηγά μέσα απ' την αυλή του σπιτιού του κάπου στα Πεύκα.Ένας άλλος σηκώνει το κεφάλι του και ουρλιάζει σα λύκος κι ένα μικρό Πομερανίας είχε χώσει βαθιά στη γάμπα μου τα κοφτερά του δόντια. Οι ιδιοκτήτες μού λεγαν ότι ήταν εμβολιασμένος αλλά εγώ από τότε ούτε να τα δω θέλω αυτά τα σκυλιά. Κάποιοι άλλοι σκύλοι με περίμεναν γαυγίζοντας απ' το μπαλκόνι για να τους πάω βόλτα κι έναν τον είχα χάσει κάποτε για να μάθω ότι επέστρεψε έπειτα από μέρες. Ένας μικρός σκύλος κοιμόταν στα πόδια της κυρίας Γιολάντας κι όταν τον πήγαινα στο πάρκο δε μασούσε τίποτα και γαύγιζε σ' ότι έβρισκε μπροστά του - πήγε από αμάξι αυτός.
Κατά καιρούς προσέχω και τα αδέσποτα σαν αυτά που αραδιάζονται ξαπλωμένα το χειμώνα στην παραλία για να μαζέψουν ήλιο κι άλλοτε τα βλέπεις τα ξημερώματα στην Αριστοτέλους να μασούν κόκαλλα προιστορικά και να επιτίθενται σε αμάξια κι ανθρώπους. Κάτι μαύροι άγριοι ορμούν στα γατάκια που ταίζουν οι γυναίκες για να τους πάρουν το φαί τους και κάποιοι άλλοι έλιωσαν απ ' το κρύο όλο το χειμώνα κάτω από κάτι δέντρα στο Φίλυρο. Στην Καβάλα μια φορά μου είχε επιτεθεί ένα τσούρμο απ αυτά που είχαν γίνει αγέλη κανονική κι ήταν αρκετά τρομαχτικά και στην παραλία, κοντα στον ιστιοπλοϊκό είχα δει ένα μπόξερ να βουτά ξανά και ξανά, τρελαίνονταν για το νερό. Ο κύριος Γιώργος μου λέει ότι ξυπνά κάθε πρωί κατά τις πέντε για να ταίσει κάτι αδέσποτα κάπου στην Περαία , ενώ το Καλοκαίρι περπατα τα πρωινά στην άμμο μαζί μ' ένα λυκόσκυλο.Έχω ακούσει και μια ιστορία για έναν σκύλο λυσσασμένο που δάγκωσε ένα παιδάκι σ' ένα χωριό κι από τότε τους φοβάμαι και τους χαιδεύω σπάνια όπως έναν με τραχύ δέρμα σ' ένα παγκάκι κάποτε κι ένα μικρό όμορφο με μαλακό τρίχωμα εδώ στο ίντερνετ καφέ.
Το πιο τρομερό πάντως πούχω συναντήσει είναι ένα γιγάντιο μαλλιαρό ο Μπρούνο, κάπου στο αεροδρόμιο σ' ένα σπίτι μ' έναν τοίχο ψηλό γύρω- γύρω. Πήγαινα σ' ένα παιδί που μούσπαγε τα νεύρα πιτσιλώντας με μ' άνα νεροπίστολο και τούχα αδειάσει ένα ποτήρι χυμό στο πρόσωπο. Έτρεχε τότε να σκουπιστεί μ' έναν τεράστιο αρκούδο που είχε στο δωμάτιό του. Εκείνος ο σκύλος έμοιαζε με το Γιέτι το μαλιαρό τέρας που λένε ότι βλέπουν οι ορειβάτες να βγαίνει μέσα απ' τα χιόνια ψηλά στα Ιμαλάϊα
Είχα δει ένα ντοκιμαντέρ κάποτε που έλεγε για τέτοια περίεργα πραγματα , ανθρώπους που αυτοαναφλέγονταν, καταιγίδες που έριχναν σε κήπους μήλα και ψάρια, πουλιά που κουβαλούσαν στις φωλιές τους νομίσματα χρυσά, τον Μεγαλοπόδαρο που είχαν δει κάποιοι στα δάση της Αμερικής και το Γιέτι.
Ο Μπρούνο παραλίγο να φάει το χέρι μου όταν πήγα να τον ταίσω κάποτε κι ένα βράδι που είχα ανοίξει την πόρτα του μεγάλου τοίχου μου είχε σκίσει μια μπλούζα. Τελικά έμαθα ότι τόσκασε και γυρνούσε στα χωριά έξω απ' τη Θεσσαλονίκη ρημάζοντας τα κοτέτσια - κάποιοι τον είχαν δει κοντά στη Γαλάτιστα, ώσπου βρήκε ένα κοπάδι άγρια σκυλιά κι έφυγε μαζί τους κατά το Βορρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου