Κάποιες φορές πρέπει ν' αφήσεις κάποιους πίσω. Μπορεί νάναι φίλοι που πήραν άλλον δρόμο, ή γυναίκες που δε σε γουστάρουν πια, ή συγγενείς, αδέρφια και ξαδέρφια που πιστεύουν ότι πήρες πολύ αέρα, ή κάποιοι άλλοι τύποι που απλά δε σε πάνε βρε αδερφέ κι είναι φθορά να επιμένεις να συνυπάρχεις μαζί τους γιατί θα επιμείνουν ως το τέλος του κόσμου στις θέσεις τους , λογικές ή παράλογες τι σημασία έχει και καλά είναι να καθαρίζεις τα πράγματα από νωρίς. Όλο αυτό σου αφήνει μια πικρή γεύση στο στόμα σα να κατάπιες κάποιο φάρμακο και σου μένει μια μελαγχολία αλλά συνηθίζεις, κοιτάς μπροστά κι όποιος σε προλάβει.
Ευτυχώς που είναι κι ο Χρήστος το βράδι για να σου φτιάξει το κέφι. Είναι υπερκινητικός και δεν κάθεται στ' αυγά του. Θέλει να κάνει μάθημα ξαπλωμένος στο κρεβάτι,όλη την ώρα δικιμάζει στον καθρέφτη κάτι σκουλαρίκια σαν αυτά που φορούν οι Ζουλού, ύστερα εμφανίζεται με μια φόρμα τεράστια του μπαμπά του που μοιάζει απάνω του σα μπούργκα ολόσωμη, ανάβει φωτιές μ' έναν αναπτήρα στο αέριο του αποσμητικού του και φοβάσαι πως θα το ανατινάξει, ύστερα καίει ένα μαχαίρι που έχει στο συρτάρι του και το μετατρέπει σε φλεγόμενο ξίφος, μετά καίει τις τρίχες στα μπράτσα του κι ανατριχιάζει αλλά του αρέσει, του λές΄΄Ρε χρήστο κάτσε καλά'' σου απαντά '' εντάξει ρε μαλάκα'' εσύ ''όχι και ρε'' και σιγά- σιγά υσηχάζει κι αρχίζει να σου διηγείται ιστορίες απ' την κατασκήνωση όπου είχε το προαίσθημα ότι κάτι θα του συμβεί τότε που προσγειώθηκε μια τσακμακόπετρα στο κεφάλι του απ΄το πουθενα κι αυτός σκέφτονταν ΄΄ Τώρα τί είναι πάλι αυτό'' καθώς πήγαινε να πιάσει το κεφάλι του και τα χέρια του γέμιζαν αίματα και για τότε που ένα τσογλάνι κλώτσησε μια γάτα στη θάλασσα, αυτή έτρεχε παπανικόβλητη και συγχυσμένη να βγει απ' τα νερά, μια γυναίκα πετάχτηκε από ένα παράθυρο κι άρχισε να βρίζει το Χρήστο που ήταν παρών στη σκηνή, αυτός της απάντησε βρίζοντάς την φυσικά, της είπε πως αν ήταν εκεί ο πατέρας του θα την είχε πλακώσει κι ας φώναζε η γυναίκα πως ήταν παιδαγωγός. Κι άλλα θα σου πει ο Χρήστος ότι δεν τα φτιάχνει με κορίτσια απ' την πρώτη γυμνασίου - αυτός πάει στη δευτέρα- για να μη τον πουν παιδεραστή και για ένα ξέφωτο σ' ένα νησί όπου είχαν πάει διακοπές κι είχε ακούσει πως σ' ένα μέρος με δυο πέτρες σε σχήμα Ε αντικριστές, που έβγαζαν ενέργεια μαγνητική μαζεύονταν κάτι τύποι αλόκοτοι κι έκαναν τελετές φρικιαστικές κι άλλες ιστορίες ακατάλληλες για ενηλίκους που έχουν να κάνουν με κοριτσάκια όχι και τόσο αθώα. Θα σου πει και για τότε που έβαλε φωτιά στην αυλή του σπιτιού του όταν έλειπαν οι δικοί του κι απ΄το σπιτάκι του ο Ρόκυ ''Ο δαίμονας'' όπως φώναζαν ένα τρομερό μαύρο Ροντβάιλερ, αυτό που φοβόταν η γειτονιά ολόκληρη κάπου στο Μελισσοχώρι, γιατί σε όποιον έβλεπε έκανε κάτι κινήσεις πίσω απ' την πόρτα σα να τον είχε στήσει κάτω στο χώμα και τον ξέσκιζε, ''Ο δαίμονας'' λοιπόν είχε ζαρώσει σε μια γωνιά και κοιτούσε τις φλόγες που είχε ανάψει ο Χρήστος καθώς στο στόμα του πυρομανή πιτσιρικά ένα χαμόγελο παράξενο ζωγραφίζονταν.
Ευτυχώς που είναι κι ο Χρήστος το βράδι για να σου φτιάξει το κέφι. Είναι υπερκινητικός και δεν κάθεται στ' αυγά του. Θέλει να κάνει μάθημα ξαπλωμένος στο κρεβάτι,όλη την ώρα δικιμάζει στον καθρέφτη κάτι σκουλαρίκια σαν αυτά που φορούν οι Ζουλού, ύστερα εμφανίζεται με μια φόρμα τεράστια του μπαμπά του που μοιάζει απάνω του σα μπούργκα ολόσωμη, ανάβει φωτιές μ' έναν αναπτήρα στο αέριο του αποσμητικού του και φοβάσαι πως θα το ανατινάξει, ύστερα καίει ένα μαχαίρι που έχει στο συρτάρι του και το μετατρέπει σε φλεγόμενο ξίφος, μετά καίει τις τρίχες στα μπράτσα του κι ανατριχιάζει αλλά του αρέσει, του λές΄΄Ρε χρήστο κάτσε καλά'' σου απαντά '' εντάξει ρε μαλάκα'' εσύ ''όχι και ρε'' και σιγά- σιγά υσηχάζει κι αρχίζει να σου διηγείται ιστορίες απ' την κατασκήνωση όπου είχε το προαίσθημα ότι κάτι θα του συμβεί τότε που προσγειώθηκε μια τσακμακόπετρα στο κεφάλι του απ΄το πουθενα κι αυτός σκέφτονταν ΄΄ Τώρα τί είναι πάλι αυτό'' καθώς πήγαινε να πιάσει το κεφάλι του και τα χέρια του γέμιζαν αίματα και για τότε που ένα τσογλάνι κλώτσησε μια γάτα στη θάλασσα, αυτή έτρεχε παπανικόβλητη και συγχυσμένη να βγει απ' τα νερά, μια γυναίκα πετάχτηκε από ένα παράθυρο κι άρχισε να βρίζει το Χρήστο που ήταν παρών στη σκηνή, αυτός της απάντησε βρίζοντάς την φυσικά, της είπε πως αν ήταν εκεί ο πατέρας του θα την είχε πλακώσει κι ας φώναζε η γυναίκα πως ήταν παιδαγωγός. Κι άλλα θα σου πει ο Χρήστος ότι δεν τα φτιάχνει με κορίτσια απ' την πρώτη γυμνασίου - αυτός πάει στη δευτέρα- για να μη τον πουν παιδεραστή και για ένα ξέφωτο σ' ένα νησί όπου είχαν πάει διακοπές κι είχε ακούσει πως σ' ένα μέρος με δυο πέτρες σε σχήμα Ε αντικριστές, που έβγαζαν ενέργεια μαγνητική μαζεύονταν κάτι τύποι αλόκοτοι κι έκαναν τελετές φρικιαστικές κι άλλες ιστορίες ακατάλληλες για ενηλίκους που έχουν να κάνουν με κοριτσάκια όχι και τόσο αθώα. Θα σου πει και για τότε που έβαλε φωτιά στην αυλή του σπιτιού του όταν έλειπαν οι δικοί του κι απ΄το σπιτάκι του ο Ρόκυ ''Ο δαίμονας'' όπως φώναζαν ένα τρομερό μαύρο Ροντβάιλερ, αυτό που φοβόταν η γειτονιά ολόκληρη κάπου στο Μελισσοχώρι, γιατί σε όποιον έβλεπε έκανε κάτι κινήσεις πίσω απ' την πόρτα σα να τον είχε στήσει κάτω στο χώμα και τον ξέσκιζε, ''Ο δαίμονας'' λοιπόν είχε ζαρώσει σε μια γωνιά και κοιτούσε τις φλόγες που είχε ανάψει ο Χρήστος καθώς στο στόμα του πυρομανή πιτσιρικά ένα χαμόγελο παράξενο ζωγραφίζονταν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου