Τα βράδια της Κυριακής οι φοιτητές επιστρέφουν απ' την επαρχία και πλημμυρίζουν τα αστικά κουβαλώντας τάπερ και τσάντες απ' την Κατερίνη κι απ' τη Λάρισσα που η αγορά της λέει είναι παρόμοια μ' αυτή της Θεσσαλονίκης -πρέπει νάχει πέσει πολύ επδότηση κατά κει.
Κάτι άλλα παιδιά επιστρέφουν από εκδρομές πενταήμερες και τριήμερες έχοντας μαζί τους φωτογραφίες που δείχνουν κορίτσια μελαχρινά να ποζάρουν μπροστά σε ενυδρεία με σαλάχια γιγάντια κι αγόρια με τα χέρια σταυρωμένα μπροστά στο στήθος, το κεφάλι γερμένο και τα μαλιά τραβηγμένα πίσω σε άψογο στυλ. Τα μελαχρινά κορίτσια είναι αυτά που έχουν κάνει τατουάζ παράξενα, ψηλά στο γοφό κι έχουν τρυπήσει τα χέρια τους στο σημείο ανάμεσα στο δείκτη και τον αντίχειρα σ' έναν τύπο κάπου στο Ναυαρίνο. Αυτά που φωτογραφίζονται στα πάρκα και σε κοιτάζουν άμα ξεχάσεις ανοιχτό το πουκάμισο, αυτά που φιλιούνται σε κάτι σκοτεινές γωνίες των Δυτικών συνοικιών με αγόρια γεμάτα αυτοπεποίθηση.
Σιγά σιγά η πόλη ξαναβρίσκει το ρυθμό της. Τα ξημερώματα οι γέροντες στέκονται στην ουρά έξω από τα ιατρεία του ΙΚΑ κάπου κοντά στο Ιπποκράτειο με τους έρημους διαδρόμους , εκεί κοντά όπου έμενε ένα παιδί που δουλεύει τώρα στον Ευαγγελισμό αυτό που σου χάρισε κάποτε ένα ψυγείο γιατί πήρε το Lower. Aγόρια ξενυχτισμένα κοιμούνται στις αγγαλιές των κοριτσιών στα παγγάκια, κάτι φανάρια γερμένα από ένα τρακάρισμα, λάδια, ροκανίδια και γυαλιά σκόρπια στην άσφαλτο. Στα goody's φέρνουν ντομάτες μεγάλες κόκκινες σα μήλα μαζί με μαϊντανούς και στις στροφές των δρόμων τα λάστιχα των αυτοκινήτων έχουν ζωγραφίσει μαύρες καμπύλες.
Καθώς πλησιάζει το καλοκαίρι κάποιοι ετοιμάζουν τροχόσπιτα για την Ολυμπιάδα κι ο Κώστας ονειρεύεται τον Ιούλιο που θα κλείνει το μαγαζί κατά τις πέντε για να πάει στο Πολύχρονο- εκείνη την ώρα κόβει κάπως η κίνηση- και στο Παλιούρι όπου ένας φίλος του παίζει μουσική σ' ενα μαγαζί.
Ύστερα θα πάει στη Ίο όπου έχει ωραίες Ιταλίδες, θα μαλώνει με το φίλο του τον Αρειανό για το ποδόσφαιρο και μια γριά θα ωρύεται για τους παλαβούς Σαλονικιούς, αυτούς που δε γουστάρουν τους ξενέρωτους Αθηναίους στη Μύκονο, τους Αθηναίους που κοιτάζουν τα κορίτσια απ' το Βορρά να χορεύουν στις πίστες, τους Αθηναίους που μας έχουν πλημηρίσει τις τηλεοράσεις και τα περιοδικά με τύπους πυροβολημένους κι αποτυχημένους, τους Αθηναίους που δεν μπορούν να καταλάβουν τους παλαβούς Σαλονικιούς σαν πανυγηρίζουν όταν τρώει γκολ ο ''θρύλος'' σε κάτι σπίτια στην Αθήνα όπου μαζεύονται, ούτε τα παλαβά παιδιά των Σαλονικιών απ΄τα Διαβατά που αποφεύγουν τα άλλα παιδια αν τύχει και συναντηθούν στις εκδρομές των σχολείων γιατί ξέρουν ότι είναι ζόρικα μιας κι έχουν μεγαλώσει σε κάτι γειτονιές με παρατημένα , σκουριασμένα τραίνα γεμάτα γκράφφιτι απ' 'οπου βλέπεις τα αεροπλάνα να καταποντίζονται κατα τη Φλώρινα, σε κάτι γειτονιές όλο τσιμέντο και σύριγγες πεταμένες, εκεί όπου τα απογεύματα μυρίζει σα να ξέχασε κάποιος το γκάζι ανοιχτό και χρειάζεται ένα σπίρτο μονάχα για να τα μπουμπουνίσει όλα.
Κάτι άλλα παιδιά επιστρέφουν από εκδρομές πενταήμερες και τριήμερες έχοντας μαζί τους φωτογραφίες που δείχνουν κορίτσια μελαχρινά να ποζάρουν μπροστά σε ενυδρεία με σαλάχια γιγάντια κι αγόρια με τα χέρια σταυρωμένα μπροστά στο στήθος, το κεφάλι γερμένο και τα μαλιά τραβηγμένα πίσω σε άψογο στυλ. Τα μελαχρινά κορίτσια είναι αυτά που έχουν κάνει τατουάζ παράξενα, ψηλά στο γοφό κι έχουν τρυπήσει τα χέρια τους στο σημείο ανάμεσα στο δείκτη και τον αντίχειρα σ' έναν τύπο κάπου στο Ναυαρίνο. Αυτά που φωτογραφίζονται στα πάρκα και σε κοιτάζουν άμα ξεχάσεις ανοιχτό το πουκάμισο, αυτά που φιλιούνται σε κάτι σκοτεινές γωνίες των Δυτικών συνοικιών με αγόρια γεμάτα αυτοπεποίθηση.
Σιγά σιγά η πόλη ξαναβρίσκει το ρυθμό της. Τα ξημερώματα οι γέροντες στέκονται στην ουρά έξω από τα ιατρεία του ΙΚΑ κάπου κοντά στο Ιπποκράτειο με τους έρημους διαδρόμους , εκεί κοντά όπου έμενε ένα παιδί που δουλεύει τώρα στον Ευαγγελισμό αυτό που σου χάρισε κάποτε ένα ψυγείο γιατί πήρε το Lower. Aγόρια ξενυχτισμένα κοιμούνται στις αγγαλιές των κοριτσιών στα παγγάκια, κάτι φανάρια γερμένα από ένα τρακάρισμα, λάδια, ροκανίδια και γυαλιά σκόρπια στην άσφαλτο. Στα goody's φέρνουν ντομάτες μεγάλες κόκκινες σα μήλα μαζί με μαϊντανούς και στις στροφές των δρόμων τα λάστιχα των αυτοκινήτων έχουν ζωγραφίσει μαύρες καμπύλες.
Καθώς πλησιάζει το καλοκαίρι κάποιοι ετοιμάζουν τροχόσπιτα για την Ολυμπιάδα κι ο Κώστας ονειρεύεται τον Ιούλιο που θα κλείνει το μαγαζί κατά τις πέντε για να πάει στο Πολύχρονο- εκείνη την ώρα κόβει κάπως η κίνηση- και στο Παλιούρι όπου ένας φίλος του παίζει μουσική σ' ενα μαγαζί.
Ύστερα θα πάει στη Ίο όπου έχει ωραίες Ιταλίδες, θα μαλώνει με το φίλο του τον Αρειανό για το ποδόσφαιρο και μια γριά θα ωρύεται για τους παλαβούς Σαλονικιούς, αυτούς που δε γουστάρουν τους ξενέρωτους Αθηναίους στη Μύκονο, τους Αθηναίους που κοιτάζουν τα κορίτσια απ' το Βορρά να χορεύουν στις πίστες, τους Αθηναίους που μας έχουν πλημηρίσει τις τηλεοράσεις και τα περιοδικά με τύπους πυροβολημένους κι αποτυχημένους, τους Αθηναίους που δεν μπορούν να καταλάβουν τους παλαβούς Σαλονικιούς σαν πανυγηρίζουν όταν τρώει γκολ ο ''θρύλος'' σε κάτι σπίτια στην Αθήνα όπου μαζεύονται, ούτε τα παλαβά παιδιά των Σαλονικιών απ΄τα Διαβατά που αποφεύγουν τα άλλα παιδια αν τύχει και συναντηθούν στις εκδρομές των σχολείων γιατί ξέρουν ότι είναι ζόρικα μιας κι έχουν μεγαλώσει σε κάτι γειτονιές με παρατημένα , σκουριασμένα τραίνα γεμάτα γκράφφιτι απ' 'οπου βλέπεις τα αεροπλάνα να καταποντίζονται κατα τη Φλώρινα, σε κάτι γειτονιές όλο τσιμέντο και σύριγγες πεταμένες, εκεί όπου τα απογεύματα μυρίζει σα να ξέχασε κάποιος το γκάζι ανοιχτό και χρειάζεται ένα σπίρτο μονάχα για να τα μπουμπουνίσει όλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου