Το κράτος δείχνει να διαλύεται. Στη ΔΕΗ το πρωί οι υπάληλοι πάνε ότι ώρα θέλουν, βαριούνται πολιτικολογούν, τα ριχνουν όλα στην Αθήνα μες το κέντρο, στις εφορίες όλοι γκρινιάζουν, ουρές ατέλειωτες, ένας κλέβει στη σειρά , κάποιος του βάζει τις φωνές, άλλοι μιλούν στα κινητά ασταμάτητα, στα υπόγεια φάκελλοι πεταμένοι, μια γυναίκα λέει ψέμματα ότι είναι πρώην εφοριακός και τσακίζονται να την εξυπυρετήσουν, στον ΟΕΚ- Νίκο δε σε βλέπω καλά- στέλνουν τους υπαλήλους σ' άλλες υπηρεσίες, τους ξαναφέρνουν πίσω, κάτι οδηγοί δεν πάνε στη δουλειά τις Παρασκευές, στα σχολεία κάποιοι καθηγητές έχουν κυρήξει λευκή απεργία, τα παιδιά, κάνουν βόλτες , ένας τύπος μου τηλεφωνεί απ' τα ΕΛΤΑ κάτω στην Αθήνα, ψάχνει μια διεύθυνση κάπου στο ραδιοομέγαρο για να δώσει ένα βιβλίο που έστειλα '' Χάρη σου κάνω που σου τηλεφωνώ'' μου λέει, ο Καστανίδης μου στέλνει μύνημα να πάω σε μια συγκέντρωση - ατύχησες Χάρη- ο Μπαμπινιώτης τα βάζει με τη Διαμαντοπούλου - καλύτερα να κάθονταν στα λεξικά του - ο Καμένος εμφανίζεται με το ιδιωτικό του ελικόπτερο ως σωτήρας - άλλο κακό να μη μας βρει- ένας γιδοβοσκός κρύβει ένα άγαλμα στη στάνη του - μπορεί να ήταν φιλότεχνος ο άνθρωπος εκεί πάνω στα βουνά- ο Μάκης φαίνεται πιεσμένος κάτω στην πρωτεύουσα- Μάκη μη μασάς- ο Τάκης φοβάται ότι θα τον σουτάρουν απ' τη δουλειά του, ο κ. Περικλής έχει βαρεθεί να βλέπει πελάτες με τα μούτρα κατεβασμένα να μπαίνουν στο μαγαζί του, κάποιος άλλος θέλει να βγάλει κέρδος οπωσδήποτε μες τη κρίση- αυτόν πρέπει να τον προσέχουμε- ο Δημήτρης τσάκισε το ποδαράκι του, στο Χατζή γίνονται απεργίες- πάνε τα εκμέκ κανταίφια με το βουβαλίσιο γάλα- τα applebees έκλεισαν - με τέτοιες τιμές τι περίμεναν- μονάχα οι Ζητάδες δεν αφήνουν να περάσει τίποτα καθώς ο Χρυσοχοίδης φτιάχνει το προφίλ του για το μέλλον όταν θα καεί κι ο Βενιζέλος. Ο κώστας με φωνάζει ''κατέβα στη Τσιμισκή έχουν πλακώσει κάτι καλά'' κατεβαίνω λοιπόν φρεσκοκουρεμένος μια ματιά ενός κοριτσιού, καθρέφτης, μου λέει ότι είμαι εντάξει βλέπω κοπέλλες με κόκκινα σουτιέν, κίτρινα κοντομάνικά μπλουζάκι, μάυρα μαλιά και γυαλιά,ψαράκια και σκορπιοί στερεωμένα με αλυσιδίτσες στο λαιμό και στα χέρια κρατούν παγωτά βανίλια με σοκολάτα. Κάποια μου τηλεφωνεί, μια γλυκιά φωνή, κάτι Βαλκάνιοι φυσσούν χάλκινα ασταφτερά, στη στοά του ODEON αφίσσες ταινιών , δίπλα υπήρχε ένα μαγαζί όπου φορώντας τα ακουστικά άκουγα μια σειρήνα να σφυρίζει στην '' Πριγγηπέσσα'' βλέποντας κάτι παράθυρα και καμάρες ψηλά στους ξενώνες της Αγίας Θεοδώρας κι άλλα τραγούδια άκουγα εκεί τις '' Τυφλές ελπίδες'' που μου θύμιζαν ένα λιμανάκι κάπου στη Χαλκιδική με πλοία σιδερένια που έριχναν τη σκιά τους στα νερά δίπλα σε μια προβλήτα όπου έβλεπες ψάρια και χελιδόνια να περνούν κάτω απ' τις κολόνες, κι ένα άλλο τραγούδι άκουγα στο δισκάδικο που υπήρχε έναν καιρό στο ισόγειο του εμπορικού κέντρου, αυτό που δεν το χόρταινα κάποτε σαν βούιζε μες τ' αυτιά μου μια καλοκαιρινή μέρα, κάπου στην Καλαμαριά τότε που άκουγα τη γλυκιά φωνή να φωνάζει τ' όνομά μου αλλά δεν μπορούσα να βρω από που έρχονταν, μόνο πόρτες έβλεπα να κλείνουν αργά στα μπαλκόνια και λαχειοπώλες αξύριστους να τριγυρνούν σα στοιχειωμένοι μες τη θολούρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου