ΛΕΝΤΙΟΝ

Χτες έχασα το κινητό μου. Αντίο στα μυνήματα που μου είχε στείλει ο Βασίλης από μια νυχτερινή σκοπιά στον Πόρο και κάτι άλλα απ' τη Λέρο απέναντι απ τα Τουρκικά παράλια όπου υπητετούσε τη θητεία του, αντίο στα μυνήματα της Μυρτώς απ' την Ισπανία, αντίο σε κάτι άλλα μυνήματα που έγραφαν ''Σαγαπώ'', και σε κάτι άλλα κοροιδευτικά και σε κάτι άλλα με θαυμαστικά πολλά από κάποια που έχασα για πάντα αυτό πια το ξέρω καλά. Τα μυνήματα που έστελνα εγώ τα είχα σβήσει όλα γιατί δεν μου έλεγαν τίποτα. Αντίο σε κάτι φωτογραφίες που μου είχαν τραβήξει κάτι κοριτσάκια σ' ένα δωμάτιο κάπου στην Ηλιούπολη με το φως να μπαίνει απ τις κουρτίνες και να σκορπά στο χώρο - άντε να ξαναβγείς ξανά καλές φωτογραφίες.  Αντίο και σε κάτι κομάτια  από Γουέστερν που είχα κατεβάσει και τα είχα για σήμα ώσπου ένας οδηγός πετάχτηκε ως την οροφή με το που ακούστηκε ο πυροβολισμός του Κλιντ Ήστγουντ, αντίο και στον άνθρωπο με τη φυσαρμόνικα απ το ''once upon a time in the west'' δεν ξανακατεβάζω τίποτα.
Έψαξα για το κινητό μήπως τόχα πετάξει στα σκουπίδια το έχω κάνει αυτό μια φορά όταν είχα κρατήσει τα σκουπίδια και είχα πετάξει το βιβλίο του Νίκου Παπανδρέου - δεν το διάβαζα εγώ- μαζί με κάτι μαύρα γυαλιά ακριβά.  Ο Κουν λέει ότι άφηνε χιλιάρικο στο περίπτερο απ όπου έπαιρνε τσιγάρα κι έφευγε με χέρια αδειανά, χαμένος στις σκέψεις του έχω κάνει και γω διάφορα.
Μπήκα στο λεωφορείο που είχα πάρει και ρώτησα μια όμορφη οδηγό αν της είχαν φέρει τίποτα αλλά ατύχησα και μου την έδωσε γιατί έψαχνα το κινητό και δεν μπορούσα να κοιτάξω κάτι κορίτσια με άσπρο λαιμό και φουρκέτες πίσω από το αυτί που είχαν εκείνη τη χαρακτηριστική μύρωδια των φρεσκοπλυμένων ρούχων και μια άλλη γλυκιά οσμή που με ζαλίζει.

Γενικά δεν είναι ωραίο να χάνεις πράγματα και προσπαθώ να μη δένομαι μ' αυτά. Η φίλη μου η Χριστίνα μου είχε πει για τότε που  έκλεψαν απ το σπίτι της  ένα σακάκι δερμάτινο και κάτι κοσμήματα ασημένια. Είχα διαβάσει και μια ιστορία κάποτε για κάποιον που μπήκε σ' ένα διαμέρισμα απ ' το μπαλκόνι κι έψαχνε στα συρτάρια τις φωτογραφίες και τα έγγραφα κι όταν μπήκε η ιδιοκτήτρια,  μια νοσοκόμα που σχολούσε απ' τη δουλειά της, την περίμενε πίσω απ' την πόρτα, την αιφνιδίασε και της ζήτησε να τον καλύψει για να βγει  απ' το κτήριο.
Σ' εμένα η πρώην γυναίκα μου  είχα μπει κάποια στιγμή που έλειπα και είχε αφήσει επιδεικτικά κάτι βιβλία πεταμένα, τις ντουλάπες ανοιχτές κι ένα τασάκι με ένα τσιγάρο σβησμένο- υσήχασα κι απ ' αυτά πια. Όταν γύρισα σοκαρίστηκα λίγο αλλά ύστερα μ' έπιασαν τα γέλια.

Σήμερα το πρωί πήγα και πήρα καινούριο κινητό , τον αριθμό ευτυχώς δεν τον χάνεις.  Και ποιος με πήρε μόλις συνδέθηκα με τον κόσμο; Ο Λεντιόν από τις φυλακές της Πάτρας για τον οποίο είχα γράψει ένα κοματάκι στο βιβλίο μου που το διάβασε εκεί κάτω  και και με ρωτούσε γιατί δεν έβαλα ολόκληρο το όνομά του. Αυτός κι αν ξέρει από κλοπές κινητών κι άλλα που γίνονται στις φυλακές αλλά δεν θέλω να μιλήσω τώρα. Μου είπε ότι με την κρίση έσπασαν και οι δουλειές στη διακίνηση ναρκωτικών κι ο ένας καρφώνει τον άλλο, ίσως καθαρίσει λοιπόν ο τόπος. Μου είπε και για την πρώτη άδεια που πήρε ύστερα από έξι χρόνια στη φυλακή όπου έχασε τα μαλιά του και γέρασε. Όπως περνούσε  τη γέφυρα του Ρίου που κρέμεται στον ουρανό νόμιζε ότι όλα ήταν ένα όνειρο και σε κάποιο σταυροδρόμι της Εθνικής Οδού  εκείνος ο χοντρός αστυνόμος που ο Λεντιόν είχε πυροβολήσει όντας χαπακωμένος, αυτός που τον κυνηγά σ' όλα τα εφετεία και του εχει υποσχεθεί ότι θα τον σκοτώσει θα τον περίμενε για να του τινάξει τα μυαλά στον αέρα.