Έναν καιρό είχα μανία μεγάλη με τα ρούχα. Ο φίλος μου ο Δημήτρης φορούσε αθλητικά τότε και μου άρεσε το στυλ του. Πάντα μου άρεσαν οι άνθρωποι με στυλ , αυτό το πράγμα που το καταλαβαίνεις στον τρόπο που μιλούν ή περπατούν ή ρίχνουν πίσω τα μαλιά κάτι σαν τον Νίκολας Γκέητζ στα νιάτα του. Παρεπιμπτώντως μ΄αρέσει η σκηνή σε μια ταινία όπου ο Γκέητζ βλέπει το μέλλον , δυο τρία λεπτά πιο μπροστά και προσπαθεί να μαντέψει πως θα ρίξει ένα κορίτσι όμορφο. Τελικά το κόλπο που πιάνει είναι να κάνει το θύμα για να τον λυπηθεί το κορίτσι -πάντα αυτό το μητρικό με τις γυναίκες που με γοητεύει.
Ο Δημήτρης λοιπόν είχε στυλ με κάτι μακριά μαλιά και γυαλιά και πάντα μου ανέλυε τα συστήματα με τα οποία θα έπαιζε ο ΠΑΟΚ για να κερδίσει άσχετα αν συνήθως έχανε τότε. Ήταν ψηλός και τυπάς κι έπρεπε νάμαι συγκεντρωμένος για να χτυπήσω και γω καμιά γυναίκα -εκείνο το ξανθό το μικρό δεν έπρεπε να μου είχε ξεφύγει.
Απ' τον Δημήτρη είχα μάθει να φορώ παπούτσια New Balance που λένε ότι τα συνιστούν κι οι ορθοπεδικοί. Συνήθως αντέχουν για ενάμιση μήνα περίπου γιατί μ΄αυτά οργώνω τους δρόμους και δεν τα βγάζω ποτέ,παρα μόνο στον ύπνο μου αν και καμιά φορά πέφτω ξερός φορώντας τα. Παλιά είχα δοκιμάσει κάτι Element ωραία, πράσινα, πολύ τα γούσταρα αυτά. Ένα παιδί μου είχε πει ότι ήταν για σκέητ μπορντ κι αυτό τα φορούσε σαν έτρεχε στην παραλία με τα πατίνια του κάτω από το άγαλμα του καβαλλάρη που τώρα τό πνιξαν τα μπάζα. Ο Δημήτρης μου είχε δείξει και τα Diesel που πρέπει νάναι στενά στην αρχή γιατί ανοιγουν γρήγορα κι έτσι άφησα τα Levi's του Γάλλου με τα καραβόπανα πούφτιαχνε παντελόνια για τους χρυσοθήρες κάποτε στην Αμερική. Γλύτωσα έτσι κι από κέινο το κορίτσι που γελούσε περιμένοντας πότε θα τα κοντύνω σαν τον Michael Jackson. Βρήκα και κάτι μαύρα πουκάμισα Diesel πάντα μικρό νούμερο που μούρχονταν γάντι.
Το καλοκαίρι πάθαινα αμόκ με τα μπλουζάκια που δεν μπορούσα να τα βρω όπως τα ήθελα ώσπου ανακάλυψα κάτι Harley Davidson απέναντι από το ΚΑΛΑΜΑΡΙ. Στο ''Φωκά'' πάντα με ψάρωναν τα αστραφτερά κορίτσια πίσω απότις κολόνιες και τα κραγιόν και φοβόμουν εκείνες τις αιχμηρές αυτόματες σιδερένιες σκάλες. Είχα δικιμάσει ένα μπλουζάκι energie και μια τύπισσα με κοιτούσε στο ταμείο σα να επικροτοούσε. Θυμάμαι ότι στο ασανσέρ υπήρχε η ασπρόμαυρη αφίσσα μιας ξανθιάς κοπέλλας πολύ όμορφης και γω ήθαλα να τη φιλήσω όταν έμεινα μόνος εκεί μέσα.
Και τώρα άμα τύχει κι έχω χρόνο μπορεί να ρίξω μια ματιά στα ΙNTERSPORT και να δοκιμάσω κανένα μπουφανάκι Champion σαν αυτά που φορά ο Γιάννης ο μαθητής μου με τα κορδόνια που γίνονται ακουστικά για να μην τον καταλαβαίνει ο καθηγητής του. Ξέρω πια με κλειστά μάτια αν είνα καλό απάνω μου ένα παντελόνι ή ένα παπούτσι ύστερα από όλα αυτά που πέταξα όλα αυτά τα χρόνια. Μόνο θέλω σιγά σιγά να δοκιμάσω και κανένα κουστουμάκι σαν αυτά που φορούν κάτι τύποι κι είναι σα να γεννήθηκαν μέσα τους. Η ανηψιά μου η Μυρτώ μούχει δώσει ένα σακάκι ωραίο, εφαρμοστό, όπως το θέλω από τα zara όπου δούλευε και μου μένουν τα υπόλοιπα. Ελπίζω κάποτε να μοιάσω στον παπού μου με τα καλοραμένα παλτά και τα άσπρα παπούτσια το καλοκαίρι, τότε που περπατούσε γυμνός από τη μέση και πάνω μ' ένα σορτσάκι και πάντα ξυπόλυτος στα πλακάκια για να δροσίζεται,φορώντας μοναχά το χρυσό του ρολόι -κι αυτός είχε πολύ στυλ
. Εγώ πάλι είχα ένα ασημένιο ρολόι που τόχασα σε μια άσκηση πυρός και κίνησης στο στρατό τότε που πυροβολούσαμε με πραγματικά πυρά σ΄ένα δάσσος σαν αυτό των Αρδεννών, ένας βλάκας πυροβόλησε κατάλάθος ένα παιδί που τούχαν πεταχτεί τα μάτια απ΄τον τρόμο σαν είδε το αίμα να πετάγεται και μείς τρέχαμε τρελλαμένοι μες τη σκόνη σε κάτι ξερολιθιές που τις έκαιγε ο ήλιος μήπως τον σώσουμε.
Ο Δημήτρης λοιπόν είχε στυλ με κάτι μακριά μαλιά και γυαλιά και πάντα μου ανέλυε τα συστήματα με τα οποία θα έπαιζε ο ΠΑΟΚ για να κερδίσει άσχετα αν συνήθως έχανε τότε. Ήταν ψηλός και τυπάς κι έπρεπε νάμαι συγκεντρωμένος για να χτυπήσω και γω καμιά γυναίκα -εκείνο το ξανθό το μικρό δεν έπρεπε να μου είχε ξεφύγει.
Απ' τον Δημήτρη είχα μάθει να φορώ παπούτσια New Balance που λένε ότι τα συνιστούν κι οι ορθοπεδικοί. Συνήθως αντέχουν για ενάμιση μήνα περίπου γιατί μ΄αυτά οργώνω τους δρόμους και δεν τα βγάζω ποτέ,παρα μόνο στον ύπνο μου αν και καμιά φορά πέφτω ξερός φορώντας τα. Παλιά είχα δοκιμάσει κάτι Element ωραία, πράσινα, πολύ τα γούσταρα αυτά. Ένα παιδί μου είχε πει ότι ήταν για σκέητ μπορντ κι αυτό τα φορούσε σαν έτρεχε στην παραλία με τα πατίνια του κάτω από το άγαλμα του καβαλλάρη που τώρα τό πνιξαν τα μπάζα. Ο Δημήτρης μου είχε δείξει και τα Diesel που πρέπει νάναι στενά στην αρχή γιατί ανοιγουν γρήγορα κι έτσι άφησα τα Levi's του Γάλλου με τα καραβόπανα πούφτιαχνε παντελόνια για τους χρυσοθήρες κάποτε στην Αμερική. Γλύτωσα έτσι κι από κέινο το κορίτσι που γελούσε περιμένοντας πότε θα τα κοντύνω σαν τον Michael Jackson. Βρήκα και κάτι μαύρα πουκάμισα Diesel πάντα μικρό νούμερο που μούρχονταν γάντι.
Το καλοκαίρι πάθαινα αμόκ με τα μπλουζάκια που δεν μπορούσα να τα βρω όπως τα ήθελα ώσπου ανακάλυψα κάτι Harley Davidson απέναντι από το ΚΑΛΑΜΑΡΙ. Στο ''Φωκά'' πάντα με ψάρωναν τα αστραφτερά κορίτσια πίσω απότις κολόνιες και τα κραγιόν και φοβόμουν εκείνες τις αιχμηρές αυτόματες σιδερένιες σκάλες. Είχα δικιμάσει ένα μπλουζάκι energie και μια τύπισσα με κοιτούσε στο ταμείο σα να επικροτοούσε. Θυμάμαι ότι στο ασανσέρ υπήρχε η ασπρόμαυρη αφίσσα μιας ξανθιάς κοπέλλας πολύ όμορφης και γω ήθαλα να τη φιλήσω όταν έμεινα μόνος εκεί μέσα.
Και τώρα άμα τύχει κι έχω χρόνο μπορεί να ρίξω μια ματιά στα ΙNTERSPORT και να δοκιμάσω κανένα μπουφανάκι Champion σαν αυτά που φορά ο Γιάννης ο μαθητής μου με τα κορδόνια που γίνονται ακουστικά για να μην τον καταλαβαίνει ο καθηγητής του. Ξέρω πια με κλειστά μάτια αν είνα καλό απάνω μου ένα παντελόνι ή ένα παπούτσι ύστερα από όλα αυτά που πέταξα όλα αυτά τα χρόνια. Μόνο θέλω σιγά σιγά να δοκιμάσω και κανένα κουστουμάκι σαν αυτά που φορούν κάτι τύποι κι είναι σα να γεννήθηκαν μέσα τους. Η ανηψιά μου η Μυρτώ μούχει δώσει ένα σακάκι ωραίο, εφαρμοστό, όπως το θέλω από τα zara όπου δούλευε και μου μένουν τα υπόλοιπα. Ελπίζω κάποτε να μοιάσω στον παπού μου με τα καλοραμένα παλτά και τα άσπρα παπούτσια το καλοκαίρι, τότε που περπατούσε γυμνός από τη μέση και πάνω μ' ένα σορτσάκι και πάντα ξυπόλυτος στα πλακάκια για να δροσίζεται,φορώντας μοναχά το χρυσό του ρολόι -κι αυτός είχε πολύ στυλ
. Εγώ πάλι είχα ένα ασημένιο ρολόι που τόχασα σε μια άσκηση πυρός και κίνησης στο στρατό τότε που πυροβολούσαμε με πραγματικά πυρά σ΄ένα δάσσος σαν αυτό των Αρδεννών, ένας βλάκας πυροβόλησε κατάλάθος ένα παιδί που τούχαν πεταχτεί τα μάτια απ΄τον τρόμο σαν είδε το αίμα να πετάγεται και μείς τρέχαμε τρελλαμένοι μες τη σκόνη σε κάτι ξερολιθιές που τις έκαιγε ο ήλιος μήπως τον σώσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου