ΑΝΕΜΟΦΡΑΧΤΕΣ

Αυτή του Ματ Ντέιμον στη τριλογία του Bourne θα διάλεγα σαν τη καλύτερη ερμηνεία των τελευταίων τριάντα χρόνων.

Δείχνει τον κόσμο όπως έχει γίνει σήμερα , με σύνορα ανοιχτά υποτίθεται άλλα νευρικός κι εσωστρεφής, αμαξάκια κόκκινα τρέχουν σα παλαβά στα σοκάκια και στα σκαλιά του Παρισιού, Λάντα κίτρινα γίνονται θρύψαλα στα τούνελ της Μόσχας, μηχανάκια παίρνουν σβάρνα τις στέγες των άσπρων σπιτιών της Ταγγέρης, βουητό και κόσμος που σπρώχνει καροτσάκια στους σταθμούς του μετρό στην Ιταλία, γκρίζα κτήρια, ποταμόπλοια και κανάλια στο Βερολίνο, σκοτεινές πανσιόν στις πόλεις της Γαλλίας, παγκάκια έρημα, χιονισμένα στην Ελβετία, γέφυρες κρεμασμένες από τον ουρανό στη νέα Υόρκη, νυχτερίδες φωλιάζουν από κάτω τους καρτερώντας το σούρουπο για να ξεκινήσουν για το κυνήγι τους, εκτάσεις απλωμένες στο βορρά και στο νότο, δορυφόροι παρακολουθούν κάθε κίνηση, συστήματα καταγράφουν συνομιλίες, κάμερες δουλεύουν μέρα νύχτα, κάποιοι κάπου αποφασίζουν για το ποιος αξίζει να ζήσει και ποιος όχι.

Θα μου πει κάποιος κι ο Ντε Νίρο κι ο Αλ Πατσίνο, μ αυτούς τι γίνεται, ναι ο πρώτος έχει γκάμα εκφραστική με απίστευτους χρωματισμούς κι ο άλλος πάθος που λες ότι δεν υπάρχει, όμως οι εποχές έχουν αλλάξει κι απαιτούν περισσότερη σπιρτάδα, πως να γίνει!

Όλα τρέχουν τόσο γρήγορα που μπορούν να σε τρελάνουν, ένας πιο νέος χρειάζεται σ' αυτή τη νευρωτική εποχή όπου πρέπει να είσαι αποφασιστικός και ταχύς, με νεύρα γερά σαν ατσάλι, να μη δείχνεις τα συναισθήματα σου, να μη κοιτάς τον άλλον κατάματα για να μη δει τι σκέφτεσαι, να αντιμετωπίζεις τα παιχνίδια που παίζονται μες το μυαλό σου, εκεί όπου ανακατεύονται εφιάλτες κι όνειρα κι αναμνήσεις από ζωντανούς και πεθαμένους .

Πρέπει ν α ξεχωρίσεις τα είδωλα απ τους πραγματικούς ανθρώπους που αντανακλώνται στους καθρέφτες των νιπτήρων, εκεί όπου πας να καθαρίσεις τα αίματα και να γιατρευτείς από πληγές ρίχνοντας βότκα γι αντισηπτικό, χρησιμοποιώντας ουσίες και φάρμακα κι ενέσεις κλεμμένες, σβήνοντας τα ίχνη σου, αμυνόμενος κι επιτιθέμενος με ότι βρεις, με πετσέτες και βιβλία που γίνονται όπλα απέναντι σε φονιάδες πληρωμένους.

΄Ένας απ' τη καινούρια φουρνιά των ηθοποιών χρειάζεται να δείξει όλο αυτό το πηγαινέλα από χώρα σε χώρα, καθώς στα τελωνεία ακούς γλώσσες περίεργες κι οι άνθρωποι σε κοιτάζουν καχύποπτα εξετάζοντας φωτογραφίες και διαβατήρια, και σ' ανακρίνουν σε κελιά κι αίθουσες αποστειρωμένες σα χειρουργεία.

Μέθοδοι ανακριτικές ανιχνεύουν αντιφάσεις και ψέμματα, τύποι βλοσυροί τριγύρω, εσύ βρίσκεσαι στο κέντρο σταυρών κόκκινων που σε σημαδεύουν, γυναίκες σε κοιτάνε ουρλιάζοντας όπως κάνεις κινήσεις χορευτικές παλεύοντας, κόσμος σταματά και βλέπει απορημένος και φοβισμένος, απορίες κι αινίγματα προσπαθείς να λύσεις, η μνήμη σκοντάφτει σε κενά, δρόμοι μπλοκαρισμένοι, πόρτες κλειστές κι εσύ πρέπει να συνεχίσεις μ ότι έχεις μάθει.

Θα ήταν λίγο δύσκολο για τους παλιούς ηθοποιούς ν΄ αντέξουν αυτή την καταιγιστική ροή των γεγονότων και των σκηνών όπου οι ήρωας δείχνει χαμένος μα δεν είναι, πρέπει να επιβιώσει δίχως ανάπαυση και χαλάρωση, δεμένος με ζώνες ασφαλείας όπως γύρω του σώματα απογειώνονται κι άλλα βυθίζονται στα νερά κι άλλα αναδύονται άψυχα, διασχίζοντας με ελιγμούς σημεία επικίνδυνα μέσα από εκρήξεις και λάμψεις και κρότους εκκωφαντικούς από βόμβες ωρολογιακές με τα φώτα να αστράφτουν και τις λαμαρίνες να κομματιάζονται, προσαρμοσμένος το ίδιο καλά στην πόλη και στην ύπαιθρο, μη επιτρέποντας στα συναισθήματα να κυριαρχήσουν και να τον πνίξουν, κοιτάζοντας τοπία κι ανεμοφράχτες από τζάμια βαγονιών και φορτηγών, έχοντας αντίκρυ του τύπους καθαρούς και βρώμικους, άλλοτε κυνηγός κι άλλοτε θήραμα.

Γι αυτό μ αρέσει ο Ντέιμον, μπορεί το σενάριο να μην είναι και τόσο ευφάνταστο αλλά η υπόθεση είναι σφιχτοδεμένη όσο δεν πάει άλλο, έχει ισορροπία ρυθμική με αλλαγές ταχυτήτων που επιτρέπουν στον ήρωα να διασχίσει τοπία εκρηκτικά, ψάχνοντας για ορόσημα, κυνηγημένος από αμφιβολίες, χρησιμοποιώντας αυτό το ζωικό ένστικτο που έχει μέσα του και του λέει πότε πρέπει να επιτεθεί και πότε πρέπει να φύγει μακριά, αφήνοντας πίσω ότι δε σώζεται, παίρνοντας ότι προλάβει για να συνεχίσει ξανά το ίδιο παιχνίδι κοιτάζοντας μπροστά, πάντα μπροστά!