Μερικές φορές το καλοκαίρι είναι εφιαλτικό, ένας αέρας εμφανίζεται ξαφνικά μες τη κάψα, ομπρέλες γκρεμίζονται, τέντες σκίζονται, κεραυνοί σκάνε κατά τη δύση, πόρτες ανοιγοκλείνουν με μανία, τζάμια σπάζουν, χέρια κόβονται, λιποθυμίες, επίδεσμοι, παγάκια, τηλέφωνα, ασθενοφόρα, κοριτσάκια κλαίνε ασυγκράτητα,κάποιος κείτεται χλωμός σα πεθαμένος στο πάτωμα.
Αλλού λέει φωτιές, χαλάζια, πλυμμύρες, ηφαίστεια ανατινάζονται, ο ουρανός σκοτεινιάζει, η πλάση όλη θολώνει, ο θεός δείχνει την οργή του, μερικοί μιλούν για το τέλος που έρχεται κατά πάνω μας με δρασκελιές, γυναίκες ιδρώνουν , γέροι δεν αντέχουν, τα μάτια γεμίζουν σκόνη, οι ωχρές κηλίδες εκφυλίζονται.
Άλλες στιγμές πάλι είναι μαγικές, στα μαγαζιά δράκαινες, κρίνοι κι ορχιδέες, τουλίπες του Σιάμ, φυτά απ' τα Ιμαλάια, καστανιές Γουινέας, στοίβες από κλαριά μαύρα και καφετιά, κλάρκ φορτώνουν και ξεφορτώνουν, ''Το κύμα '' του Χοκουσάι υψώνεται σε μια αφίσσα, αφήνοντας στάλες άσπρες κι αφρούς να αιωρούνται, σ' άλλα μέρη κρέατα ψήνονται μαζί με πιπεριές καυτερές, αλυσοπρίονα πάνω στα τραπέζια μαζί με μπύρες σε ποτήρια παγωμένα, κεράσια γαλανά απ' τη Πέλλα, τσάι του βουνού απ το Περτούλι κι απ το Βόλο, βύσσινα για γλυκό, επιδόρπια στα ψυγεία και γιαούρτια με σύκα κι άλλα φρούτα, πιθάρια πήλινα για αγγειογραφίες ερυθρόμορφες και μελανόμορφες, γυναίκες ετοιμάζονται για ταξίδια, πλυντήρια και σίδερα όλη νύχτα, σακίδια με μπλουζάκια μακώ μαλακά, οδοντόβουρτσες και σαγιονάρες, μπισκότα και τυροπιτάκια, ροδάκινα κι αχλάδια για το δρόμο, αεροπλάνα πετούν σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη, η κυρία Όλγα φεύγει για το Μπαλί , η Ειρήνη για το Κίεβο, στις όχθες του Δνείπερου όπου κολυμπούν τον Αύγουστο- τώρα πρέπει να περνά τα σύνορα της Ρουμανίας.
Κόσμος περιμένει να πληρώσει μπροστά στα ταμεία, πιτσιρικάδες χτυπιούνται με κιθάρες πλαστικές, άνθρωποι ανεβαίνουν και κατεβαίνουν τις σκάλες. Σε μια οθόνη η Αντζελίνα Τζολί πηδά πάνω σε φορτηγά, παλέυει σκυλίσια με τύπους χαμερπείς κι αχρείους, γυναίκες με κίτρινα φουστάνια με λοξοκοιτούν στο ασανσέρ, άλλες με φαρδιές πλάτες και πλατιά χαμόγελα, ζωντανά σύμβολα γονιμότητας, χιτώνες εφαρμοστοί και πέδιλα με τακούνι, μάσκαρες και μέικ απ και πούδρες κι άλλα μυστήρια σύνεργα, κλείνω τα μάτια στο αστικό και νομίζω ότι κάποια με φιλά, ένα χέρι μ' ακουμπά και τινάζομαι πάνω, ένα κορίτσι γελά, η ατμόσφαιρα μυρίζει υγραέριο, τα μάτια κι ο λαιμός πονούν απ' την οσμή, κάποιος έχει χωθεί σ' ένα καπάκι και φτιάχνει κάτι.
Διαφημίσεις για νύχτες Ρώσικες κι Αρμένικες, στοές με είδη στρατιωτικά και ταινίες πορνό, φώτα αναμένα όλη νύχτα, ταξιτζήδες σπρώχνουν τ' αμάξια τους στις πιάτσες, σωροί από χαρτάκια πεταμένα μπροστά στα ΑΤΜ.
Τα μεσημέρια σκύλοι με τις γλώσσες πεταγμένες, τρελλοί βγάζουν καφέδες και εικονίσματα απ' τους κάδους, συνθήματα ''Φωτιές παντού!'' στους τοίχους, στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας ένα πιάνο καμένο, ελάσματα και σιδεράκια καρβουνιασμένα, τα σπλάχνα του οργάνου εκτεθειμένα, στο ίντερνετ ένας πεθαμένος εμφανίζεται και σκορπά ανατριχίλες, σε κάτι εισόδους χρυσές ταμπελίτσες με ονόματα και σταυροί για να διώχνουν τους Ιεχωβάδες και τους αιρετικούς.
Στο λούνα παρκ κάτι μηχανήματα στριφογυρνούσαν σα καταπέλτες και σε μια στιγμή μου φάνηκε ότι ένα καλάθι με παιδιά έφυγε στον αέρα και προσγειώθηκε σ' ένα χωράφι με σκιάχτρα, για ώρα πολύ ακούγονταν ουρλιαχτά και κραυγές, αλλά μπορεί και να κάνω λάθος, είχε τόση ζέστη.
Αλλού λέει φωτιές, χαλάζια, πλυμμύρες, ηφαίστεια ανατινάζονται, ο ουρανός σκοτεινιάζει, η πλάση όλη θολώνει, ο θεός δείχνει την οργή του, μερικοί μιλούν για το τέλος που έρχεται κατά πάνω μας με δρασκελιές, γυναίκες ιδρώνουν , γέροι δεν αντέχουν, τα μάτια γεμίζουν σκόνη, οι ωχρές κηλίδες εκφυλίζονται.
Άλλες στιγμές πάλι είναι μαγικές, στα μαγαζιά δράκαινες, κρίνοι κι ορχιδέες, τουλίπες του Σιάμ, φυτά απ' τα Ιμαλάια, καστανιές Γουινέας, στοίβες από κλαριά μαύρα και καφετιά, κλάρκ φορτώνουν και ξεφορτώνουν, ''Το κύμα '' του Χοκουσάι υψώνεται σε μια αφίσσα, αφήνοντας στάλες άσπρες κι αφρούς να αιωρούνται, σ' άλλα μέρη κρέατα ψήνονται μαζί με πιπεριές καυτερές, αλυσοπρίονα πάνω στα τραπέζια μαζί με μπύρες σε ποτήρια παγωμένα, κεράσια γαλανά απ' τη Πέλλα, τσάι του βουνού απ το Περτούλι κι απ το Βόλο, βύσσινα για γλυκό, επιδόρπια στα ψυγεία και γιαούρτια με σύκα κι άλλα φρούτα, πιθάρια πήλινα για αγγειογραφίες ερυθρόμορφες και μελανόμορφες, γυναίκες ετοιμάζονται για ταξίδια, πλυντήρια και σίδερα όλη νύχτα, σακίδια με μπλουζάκια μακώ μαλακά, οδοντόβουρτσες και σαγιονάρες, μπισκότα και τυροπιτάκια, ροδάκινα κι αχλάδια για το δρόμο, αεροπλάνα πετούν σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη, η κυρία Όλγα φεύγει για το Μπαλί , η Ειρήνη για το Κίεβο, στις όχθες του Δνείπερου όπου κολυμπούν τον Αύγουστο- τώρα πρέπει να περνά τα σύνορα της Ρουμανίας.
Κόσμος περιμένει να πληρώσει μπροστά στα ταμεία, πιτσιρικάδες χτυπιούνται με κιθάρες πλαστικές, άνθρωποι ανεβαίνουν και κατεβαίνουν τις σκάλες. Σε μια οθόνη η Αντζελίνα Τζολί πηδά πάνω σε φορτηγά, παλέυει σκυλίσια με τύπους χαμερπείς κι αχρείους, γυναίκες με κίτρινα φουστάνια με λοξοκοιτούν στο ασανσέρ, άλλες με φαρδιές πλάτες και πλατιά χαμόγελα, ζωντανά σύμβολα γονιμότητας, χιτώνες εφαρμοστοί και πέδιλα με τακούνι, μάσκαρες και μέικ απ και πούδρες κι άλλα μυστήρια σύνεργα, κλείνω τα μάτια στο αστικό και νομίζω ότι κάποια με φιλά, ένα χέρι μ' ακουμπά και τινάζομαι πάνω, ένα κορίτσι γελά, η ατμόσφαιρα μυρίζει υγραέριο, τα μάτια κι ο λαιμός πονούν απ' την οσμή, κάποιος έχει χωθεί σ' ένα καπάκι και φτιάχνει κάτι.
Διαφημίσεις για νύχτες Ρώσικες κι Αρμένικες, στοές με είδη στρατιωτικά και ταινίες πορνό, φώτα αναμένα όλη νύχτα, ταξιτζήδες σπρώχνουν τ' αμάξια τους στις πιάτσες, σωροί από χαρτάκια πεταμένα μπροστά στα ΑΤΜ.
Τα μεσημέρια σκύλοι με τις γλώσσες πεταγμένες, τρελλοί βγάζουν καφέδες και εικονίσματα απ' τους κάδους, συνθήματα ''Φωτιές παντού!'' στους τοίχους, στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας ένα πιάνο καμένο, ελάσματα και σιδεράκια καρβουνιασμένα, τα σπλάχνα του οργάνου εκτεθειμένα, στο ίντερνετ ένας πεθαμένος εμφανίζεται και σκορπά ανατριχίλες, σε κάτι εισόδους χρυσές ταμπελίτσες με ονόματα και σταυροί για να διώχνουν τους Ιεχωβάδες και τους αιρετικούς.
Στο λούνα παρκ κάτι μηχανήματα στριφογυρνούσαν σα καταπέλτες και σε μια στιγμή μου φάνηκε ότι ένα καλάθι με παιδιά έφυγε στον αέρα και προσγειώθηκε σ' ένα χωράφι με σκιάχτρα, για ώρα πολύ ακούγονταν ουρλιαχτά και κραυγές, αλλά μπορεί και να κάνω λάθος, είχε τόση ζέστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου