ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΕΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Όλα μπορεί να ξεκινήσουν στα Goody' s εκεί που τα παιδιά στέκονται πίσω από πάγκους με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος σαν κούροι αρχαίοι, ανάμεσα σε αφίσες που δείχνουν σαλάτες κόκκινες και κίτρινες, ανοιξιάτικες και θαλασσινά νηστίσιμα, χταπόδια και γαρίδες, καθώς γυναίκες πηγαινοέρχονται φορώντας ζακέτες που κρέμονται στη πλάτη τους σαν ουρές σαύρας κι έχουν μαντήλια στο λαιμό με σχέδια στιγμάτων λεοπάρδαλης, κουβαλώντας ορχιδέες λευκές από τα γειτονικά ανθοπωλεία όπου τα φυτά πανηγυρίζουν πνιγμένα σε δροσοσταλίδες της βροχής.

Εκεί πέρα αρχίζουν οι ανταλλαγές συναισθημάτων κι οι προσλήψεις μηνυμάτων λανθασμένων, επικοινωνίες προβληματικές μέσα από κανάλια παράλληλα, επαφές δύσκολες, απογοητεύσεις δίχως λόγο και καταποντισμοί αναίτιοι, πολλοί άνθρωποι έχουν πρόβλημα να πουν καθαρά ''Μ αρέσει αυτό'' -- '' 'Όχι! Εκείνο δε μ αρέσει'', άλλοι δεν καταλαβαίνουν ποιον έχουν απέναντι τους, κώδικες σπασμένοι και κωδικοί μπλοκαρισμένοι, κακοί συγχρονισμοί κι εμπνεύσεις ατυχείς.

Κορίτσια κουβαλούν στο μυαλό τους αντιλήψεις που τους πέρασαν οι μανάδες τους γιατί βιάστηκαν στους γάμους τους κι όλα έγιναν γρήγορα κι άσχημα, έπρεπε να κουβαλούν ένα σωρό τραύματα που στοίχειωσαν τον ύπνο τους, τώρα βέβαια μπορεί όλες αυτές οι εμπειρίες να είναι άχρηστες σ αυτή τη γενιά αλλά δε μπορεί να κάνεις τίποτα, τα παιδιά κουβαλούν στις φλέβες τους ότι τους πέρασαν , φόβοι προαιώνιοι αποκαλύπτονται για το βίαιο αρσενικό και για το δαιμονικό θηλυκό κι άλλα παράξενα κι αλλόκοτα.

Αλλά η φύση είναι τυφλή και θέλει να κάνει τη δουλειά της, δε μπορείς να την κοροϊδέψεις , άλλωστε χρειάζεσαι κάποιον να σου κλείνει το στόμα όταν κοιμάσαι κι είσαι ανυπεράσπιστος κι ευάλωτος, θέλεις κάποιον κοντά σου κι ας μη μιλά, τότε που δε νιώθεις να πατάς καλά κι όλα γυρίζουν κι είναι θολά.

Υπολογισμοί λανθασμένοι και παροτρύνσεις που σπέρνουν τη σύγχυση πέφτουν από παντού, χειρισμοί άγαρμποι σε θέματα τρομερά λεπτά, έτσι αποδέχεσαι καταστάσεις που δεν θα ήθελες, θηλυκά όμορφα παίρνονται για τρόπαια, αρσενικά κόβουν τους ραχιαίους και τους κοιλιακούς τους μύες σε φέτες, μπαίνεις στη δίνη και στροβιλίζεσαι κι όπου σε βγάλει .

Παιχνίδια κυριαρχίας , αθώα και μη αρχινάνε κατόπι, υπολογισμοί και καταλογισμοί, συμβιβασμοί και καταποντισμοί κι εμφύλιοι πόλεμοι κι έμμηνες ρύσεις σταθερές κι απρόβλεπτες, και φάσεις του ήλιου και της σελήνης, εγκυμοσύνες επιθυμητές κι ανεπιθύμητες και γέννες οποιαδήποτε ώρα της μέρας και της νύχτας.

Παιδιά έρχονται κλαίγοντας στο κόσμο, ξενύχτια κι αγωνίες ξεκινάνε, προβλήματα άρθρωσης, πρησμένοι λεμφαδένες, εξανθήματα και όγκοι περίεργοι, ρίγη και πυρετοί, γκρεμίσματα από μπαλκόνια, τρεξίματα γυναικών ξυπόλυτων αλλοπαρμένων με τα μάτια πεταγμένα έξω απ τις κόγχες τους κι αντρών που κρατάνε στην αγκαλιά τους σώματα παιδικά με τα ποδαράκια τους να κρέμονται άψυχα.

Γονείς καρτερούν σε διαδρόμους νοσοκομείων χωρίς να θέλουν να σκεφτούν το χειρότερο γιατί θ αυτοκτονούσαν, νοσοκόμοι τρέχουν στους διαδρόμους φορώντας πράσινες φόρμες, γιατροί ψυχροί πάνε κι έρχονται, λεπτά καταραμένα μοιάζουν με ώρες κι αιώνες, σώματα εύπλαστα γεμίζουν με καρφιά και λάμες.

Πρέπει να τα προστατέψεις τα μικρά, να τα σκεπάσεις με νάιλον για να μείνουν ανέπαφα στις εξωτερικές επιδράσεις καθώς στέκονται στο καροτσάκι τους κι ανοίγουν οι καταρράκτες του ουρανού και σπάνε οι πόρτες της αβύσσου και πέφτει ο κατακλυσμός στη πόλη, ενώ οι μαμάδες δοκιμάζουν να περάσουν το δρόμο κοιτάζοντας φώτα εκτυφλωτικά να έρχονται κατά πάνω τους και φανάρια όλων των σχημάτων αναμμένα να τις πυροβολούν αδιάκοπα και κρουνούς νερού να εκτοξεύονται απ' όλες τις κατευθύνσεις.

Στα ιδιωτικά σχολεία τα κορίτσια φορούν κόκκινες ζώνες παρθενίας κάτω απ τα ρούχα τους όπως απλώνουν πάνω στα θρανία χορταράκια και σκόνες, μπράβοι και φουσκωτοί παραμονεύουν στο προαύλιο, νυχτερινές έξοδοι και πρωινές είσοδοι, συναναστροφές καταραμένες από τι να τα πρωτοφυλάξεις, την εποχή εκείνη που τα ζευγάρια περνούν τη φάση της παρακμής.

Πρόσωπα και προσωπεία αποκαλύπτονται σε στιγμές δύσκολες και κρίσιμες, μυστικά και αμαρτίες ομολογημένος κι ανομολόγητες θάβονται για πάντα κι άλλες θαμμένες βγαίνουν στην επιφάνεια, σύζυγοι ηττοπαθείς κι αυτοκαταστροφικοί, αδυναμία να ησυχάσεις, είναι καλύτερο λένε κάποιοι να λες ψέμματα, με την αλήθεια δε βρίσκεις άκρη.

Περίοδοι έντασης κλιμακούμενης και κλιμακτήριες περίοδοι , εξάψεις κι αϋπνίες, βαριά πιοτά, βαθιές ρυτίδες, βαριές κουβέντες , εμμονές απίστευτες και μνησικακίες σαν θάλασσες απέραντες, τόσοι κόποι δίχως αντίκρυσμα, γιατί να είναι έτσι φτιαγμένα όλα, ποιος τάχει φτιάξει έτσι στραβά, γιατί πρέπει να περάσει κανείς απ όλο αυτό ;