Δε μπορείς να βρεις άκρη μη το ψάχνεις, δε θα σ' ακούσουν, ξέρουν ότι έχουν άδικο, ότι σε χρειάζονται για να τις συγκρατείς όταν ξεφεύγουν και χάνουν τον έλεγχο και τα κάνουν μαντάρα, αλλά θα το κρατήσουν, δε θα σε συγχωρήσουν, είναι πολύπλοκα μυαλά αυτές, μιλούν στο κινητό ενώ βλέπουν βιντεάκια μ' έναν μεθυσμένο να παραπατά κρατώντας μια κανάτα κρασί, σιδερώνουν, βάζουν πλυντήρια, οδηγούν, στουκάρουν σε κολώνες, βγάζουν λεφτά από ΑΤΜ, κοιτάνε στον καθρέφτη, φλερτάρουν δεξιά- αριστερά, διαβάζουν Ράμφο- ανάθεμά με αν καταλαβαίνουν τα στραβά τους- κάνουν παρέα με κουτούς για να αναδείχνεται η εξυπνάδα τους, λένε ψέμματα με ευκολία απίστευτη, σου πάνε κόντρα , το τραβάνε , το ξεχειλώνουν, φασαρίες και κουβέντες βαριές, ''είσαι βλάκας'' -'' Νά σαι καλά'', δε σ΄αφήνουν ν' ανέβεις τις σκάλες, τις ρωτάς ''Ήταν ανάγκη να βάλεις πλακάκια και νάσαι άφραγκη τώρα ;'' σε κοιτούν και το βουλώνουν αλλα θα σε δαγκώσουν εν καιρώ εκεί που πονάς.
Που να τις φτάσεις αυτές , εσύ απλά παρακαλάς ''Αχ θέμου ας μην έχω χάσει τα λεφτουδάκια που δεν τα βρίσκω στη τσέπη μου, ας εχω κάνει σωστή επιλογή αυτή τη φορά, ας καθήσει ακόμα λίγο μπροστά μου αυτή με το άσπρο φουστάνι και το εξώπλατο να ηρεμήσω, να ανέβω λίγο, όταν ανοίξει το στόμα της ας μιλά λίγο καθαρά σαν άνθρωπος, όταν κατεβεί απ' το αστικό ας περπατά λίγο σταθερά λίγο όμορφα'' τέτοια πράματα. Τι περιμένεις όμως άμα το μυαλό δουλεύει στο τριάντα τοις εκατό, η ψυχολογία είναι στο μισό, που να βρεις συνθήκες ιδανικές, δε γίνεται, αυτά είναι τα δεδομένα , εκεί μέσα κινείσαι, το μυαλό γρατζουνισμένο, πιασμένο σε τανάλιες, τάχει παίξει κι αυτό όλο το καλοκαίρι, τα πάντα κρέμονται από μια κλωστή, περιμένεις τη κατάληλη στιγμή να χτυπήσεις, πασχίζεις να ξεχωρίσεις τους καλούς απ τους κακούς, να βρεις τι θέλεις πραγματικά , που στο δαίμονα πας, ελπίζεις μονάχα να το σώσεις τη τελευταία στιγμή όπως άλλοτε, όπως πάντα σχεδόν.
Με το που ρίχνεις μια ματιά γύρω σου πετάγονται τα μάτια, υποτίθεται ότι αυτοί ξέρουν ότι αυτοί ήξεραν αλλά βλέπεις τέτοιες υπερβολές κι αμετροέπειες που δεν το πιστεύεις. Μιλούν ώρες ατελείωτες σε κινητά και υπολογιστές, νύχτα και μέρα, μυνήματα και κόντρα μυνήματα, όλοι θέλουν να πουν γνώμη να κυβερνήσουν, να εξουσιάσουν, να πατήσουν πάνω στους άλλους, παίρνουν ένα γραμμάριο εξουσίας κι αποτρελλαίνονται, το μάτι τους γυαλίζει, σε τρομάζουν πνίγεσαι θες να φύγεις μακριά ν' ανασάνεις. Στο διαδίκτυο, παιδεραστές και ηδονοβλεψίες όλοι οι ανώμαλοι της υδρογείου, ωκεανοί πορνογραφίας, χρηματιστές πανηγυρίζουν με χρεωκοπίες, διευθυντές με μισθούς αηδιαστικούς, γιατροί άπληστοι ανοίγουν σώματα δίχως λόγο, λέιζερ και κάμερες κι αναισθησίες, βόλτες στον άλλο κόσμο μετ' επιστροφής και άνευ, δικηγόροι κονομάνε από Αλβανούς εμπόρους ναρκωτικών- εκεί είναι το χρήμα- κολυμπούν σε πισίνες, γονείς μαλώνουν με τα παιδιά και δε θα τα συγχωρήσουν ώσπου να πεθάνουν , έτσι απλά, παππάδες σπέρνουν το φόβο με κυρήγματα για τη κόλαση και τις φωτιές, ψάλτες παραδόπιστοι ψέλνουν με τον αναπνευστήρα, δε λένε να ξεκουμπιστούν, τελείωσες ρε φίλε , πως να γίνει, γυναίκες αρπάζουν αντίδωρα σα να μην έχουν φάει στη ζωή τους γεμίζουν τις τσάντες τους, περιπτεράδες καταπίνουν σάντουιτς πελώρια, κάποιος πέθανε λέει και δε μπορούσαν να σηκώσουν το φέρετρο του, περιστέρια λαίμαργα, έναν σκύλο τον έθαψαν κι επέζησε, οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν , το πλήθος βλέπει οπτασίες, σ' ότι όμορφο πέφτουν με τα μούτρα να το χαλάσουν, μη το ψάχνεις.
Που να τις φτάσεις αυτές , εσύ απλά παρακαλάς ''Αχ θέμου ας μην έχω χάσει τα λεφτουδάκια που δεν τα βρίσκω στη τσέπη μου, ας εχω κάνει σωστή επιλογή αυτή τη φορά, ας καθήσει ακόμα λίγο μπροστά μου αυτή με το άσπρο φουστάνι και το εξώπλατο να ηρεμήσω, να ανέβω λίγο, όταν ανοίξει το στόμα της ας μιλά λίγο καθαρά σαν άνθρωπος, όταν κατεβεί απ' το αστικό ας περπατά λίγο σταθερά λίγο όμορφα'' τέτοια πράματα. Τι περιμένεις όμως άμα το μυαλό δουλεύει στο τριάντα τοις εκατό, η ψυχολογία είναι στο μισό, που να βρεις συνθήκες ιδανικές, δε γίνεται, αυτά είναι τα δεδομένα , εκεί μέσα κινείσαι, το μυαλό γρατζουνισμένο, πιασμένο σε τανάλιες, τάχει παίξει κι αυτό όλο το καλοκαίρι, τα πάντα κρέμονται από μια κλωστή, περιμένεις τη κατάληλη στιγμή να χτυπήσεις, πασχίζεις να ξεχωρίσεις τους καλούς απ τους κακούς, να βρεις τι θέλεις πραγματικά , που στο δαίμονα πας, ελπίζεις μονάχα να το σώσεις τη τελευταία στιγμή όπως άλλοτε, όπως πάντα σχεδόν.
Με το που ρίχνεις μια ματιά γύρω σου πετάγονται τα μάτια, υποτίθεται ότι αυτοί ξέρουν ότι αυτοί ήξεραν αλλά βλέπεις τέτοιες υπερβολές κι αμετροέπειες που δεν το πιστεύεις. Μιλούν ώρες ατελείωτες σε κινητά και υπολογιστές, νύχτα και μέρα, μυνήματα και κόντρα μυνήματα, όλοι θέλουν να πουν γνώμη να κυβερνήσουν, να εξουσιάσουν, να πατήσουν πάνω στους άλλους, παίρνουν ένα γραμμάριο εξουσίας κι αποτρελλαίνονται, το μάτι τους γυαλίζει, σε τρομάζουν πνίγεσαι θες να φύγεις μακριά ν' ανασάνεις. Στο διαδίκτυο, παιδεραστές και ηδονοβλεψίες όλοι οι ανώμαλοι της υδρογείου, ωκεανοί πορνογραφίας, χρηματιστές πανηγυρίζουν με χρεωκοπίες, διευθυντές με μισθούς αηδιαστικούς, γιατροί άπληστοι ανοίγουν σώματα δίχως λόγο, λέιζερ και κάμερες κι αναισθησίες, βόλτες στον άλλο κόσμο μετ' επιστροφής και άνευ, δικηγόροι κονομάνε από Αλβανούς εμπόρους ναρκωτικών- εκεί είναι το χρήμα- κολυμπούν σε πισίνες, γονείς μαλώνουν με τα παιδιά και δε θα τα συγχωρήσουν ώσπου να πεθάνουν , έτσι απλά, παππάδες σπέρνουν το φόβο με κυρήγματα για τη κόλαση και τις φωτιές, ψάλτες παραδόπιστοι ψέλνουν με τον αναπνευστήρα, δε λένε να ξεκουμπιστούν, τελείωσες ρε φίλε , πως να γίνει, γυναίκες αρπάζουν αντίδωρα σα να μην έχουν φάει στη ζωή τους γεμίζουν τις τσάντες τους, περιπτεράδες καταπίνουν σάντουιτς πελώρια, κάποιος πέθανε λέει και δε μπορούσαν να σηκώσουν το φέρετρο του, περιστέρια λαίμαργα, έναν σκύλο τον έθαψαν κι επέζησε, οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν , το πλήθος βλέπει οπτασίες, σ' ότι όμορφο πέφτουν με τα μούτρα να το χαλάσουν, μη το ψάχνεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου