Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

BLUE BLOODS

Το Βlue Bloods είναι το αγαπημένο μου σήριαλ αυτό το καιρό - δε βλέπω και τίποτε άλλο άλλωστε γιατί κοιμάμαι νωρίς. Καλά  αυτός που παίζει το γιό του Τομ Σέλεκ είναι ηθοποιός απίστευτος πρέπει να τον προσέξω,  δεν είναι τυχαίο πως όλες οι καλές σκηνές γυρίζονται απάνω του καθώς ελικόπτερα βουτάνε σε φαράγγια ουρανοξυστών  φωτισμένων που αψηφούν τον άνεμο,  κυνηγώντας τρομοκράτες παλαβούς που κουβαλούν πυροκροτητές κι άλλα μαραφέτια δολοφονικά και μηχανες πλοήγησης και μηχανές αναζήτησης και μηχανές καβαλούν, κινούμενοι μέσα από συστήματα ασύρματα και καλωδιωμένα, δορυφορικά και διαπαλανητικά,  ψάχνοντας ευκαιρία να χτυπήσουν τη μητρόπολη του καπιταλισμού, σπέρνοντας το πανικό και τον τρόμο στο διαδίκτυο με ταχύτητα κεραυνοβόλα καθώς ο ντοπαρισμένος κόσμος διψά ακόρεστα κι έχει ψύχωση και μανία  για καινούριες ειδήσεις καταστοφής και μακελειού .

Κάποιος πρέπει να τους παρακολουθεί αυτούς που θέλουν να γκρεμοτσακίσουν την Αμερική Μουσουλμάνους που στριφογυρίζουν δαιμονισμένοι γύρω από το μετεωρίτη της Μέκας και Βραχμάνους που λούζονται στο Γάγγη κι αηδιάζουν με την παρακμή της δύσης και σαμάνους που εκστασιάζονται με χορούς δαιμονικούς και κόλπα βουντού και κακομοίρηδες που πεθαίνουν στους δρόμους της Βομβάης περιμένοντας να μετεμψυχωθούν  σε πλάσματα αλλόκοτα με εφτά κεφάλια και δεκαπέντε μπράτσα και Χριστιανούς υστερικούς που απειλούν με φωτιές που θα πέσουν απ΄ τον ουρανό να κάψουν αρσενοκοίτες κι ομοφυλόφιλους κι όλους όσους  ξανάφεραν στη γη τα Σόδομα και Γόμορα.

Κάποιος πρέπει να τους προσέχει, κάποιοι κώδικες κι αρχές πρέπει να τηρούνται καθώς η οικογένεια των μπάτσων μαζεύεται γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι,  κάνοντας προσευχή προτού το φαγητό, μπορεί να πιστεύεις ή όχι αλλά δεν είναι και τόσο κακό να ευχαριστείς κάποιον προτού καταβροχθίσεις τα καταραμένο γεύμα σου, έτσι δομήθηκε το πράγμα για χιλιάδες χρόνια, μια συνέχεια πρέπει να υπάρξει κάπως ανάμεσα στις γενιές.

Άμα αφήσεις ανεξέλεγκτους τους άλλους  θα φέρουν το χάος, θα κολυμπούν ευτυχισμένοι μέσα σε πελάγη σύγχισης, κάποιος πρέπει να φρουρεί αυτούς που ξεχειλίζουν τις φυλακές κι απειλούν να τις τινάξουν στον αέρα κι αυτούς που λυμαίνονται το διαδίκτυο απειλώντας μικρά παιδιά που βλέπουν ύποπτες σκιές να κινούνται σε τοίχους λευκούς,  σε όθόνες με ζωντανή μετάδοση, κάποιος πρέπει να παρακολουθεί τους παλαβούς Βορειοκορεάτες που ετοιμάζονται να ρίξουν τις  ρουκέτες  τους κατά των Γιαπωνέζων και τους Κινέζους που νιώθουν δυνατοί πια να μπουκάρουν στην Ταιβάν και να τα κάνουν όλα γης μαδιάμ κι ύστερα από κοινού με τους Κορεάτες  να ξαμολυθούν στους προαιώνιους εχθρούς τους τους  Γιαπωνέζους όπως οι τελευταίοι  παρακολοθούν νευρωτικά βίντεο- κλιπάκια έχοντας δυτικοποιηθεί κι αυτοί και πλαδαρέψει,  κανείς δε μπορεί να υπογράψει ότι υσηχία θα υπάρχει για πάντα .

Μπορεί να γουστάρεις ή όχι τους Αμερικάνους αλλά κάποιος πρέπει να εμποδίζει τους αδίσταχτους κι αυτούς που γυαλίζει το μάτι τους  να πάρουν τα ηνία, κάποιος πρεπει να ιεραρχεί, να ζυγίζει, να κρατά σταθερά το τιμόνι όταν όλα πάνε κατά διαόλου,  να αποφασίζει, να ορίζει προτεραιότητες, κάποιος πρέπει να παρακολουθεί τους Ισραηλινούς και τους Παλαιστινίους που θα μισούν ό ένας τον άλλο ως τη συντέλεια του κόσμου, κάποιος πρέπει να παρακολουθεί του μετεωρίτες που τριγυρνάνε τη γη και τους τρομαχτικούς σεισμούς  που γίνονται στα χαοτικά έγκατα του Ειρηνικού και που αλάζουν τη τροχιά της, σ αυτούς έλαχε ο κλήρος δε θάθελα με τίποτα μιλάμε  να ήμουν στη θέση τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΑΛΟΓΑ ΤΗΣ ΣΤΕΠΑΣ

Στην είσοδο του ασανσέρ υπήρχε κάτι που  δεν άφηνε την πόρτα να κλείσει,  η γάτα έτρεξε  κατά κει και σταμάτησε  απότομα μπροστά σ’ ένα σώμα...