Μια άλλη κορνίζα (στο διαμέρισμα) δείχνει έναν παλιό τοίχο στα χρώματα της ώχρας και
κάτι άλλα κόκκινα όπως στις παλιές βυζαντινές εικόνες και σαν τα φύλλα του
φθινοπώρου τα μαγικά κόκκινα και καφέ και κίτρινα.
Εδώ μέσα έχω ζήσει δέκα περίπου χρόνια κι έχω θάψει τις
φωτογραφίες που με δείχνουν με τη Χριστίνα στην ομίχλη, σε μια ποτίστρα κι αυτή
φορά μια κόκκινη φόρμα κι όλα μοιάζουν να αποσυντίθενται.
Ο κόσμος γύρω μοιάζει να κινείται σε τροχιές παράλληλες.
Γυναίκες κυκλοφορούν στο δρόμο με φουξ παπούτσια, βισσυνί
μπλούζες, βερικοκί φουλάρια, ροδακινί δαχτυλίδια…
Στα λουλουδάδικα τα
βράδια υπάρχει ομίχλη ανάμεσα στα μεγάλα κυκλάμινα και στα πολύχρωμα μπουκάλια
με τα πράσινα και πορτοκαλί χρώματα. Στα πολυκαταστήματα μπορείς ν’αγοράσεις
μπλουζάκια εφαρμοστά με σχέδια σιελ και μπλε μαρέν και εκρού του νεκρού στην
πλάτη και στο μέρος της καρδιάς…
Όταν βραδιάζει και το φεγγάρι βγαίνει ανάμεσα στις κεραίες,
οι γυναίκες βάζουν στα μπαλκόνια γλάστρες με χρυσάνθεμα και μήλα και ρόδια σε
μεγάλες πιατέλες. Αφήνουν στις σκάλες βάζα με κράνα πορφυρά για να ωριμάσουν.
Απλώνουν βότανα για να ξεραθούν και στα συρτάρια φυλάνε συλλογές από κουτάλια
ασημένια. Στα πλακάκια του μπάνιου με τα σχέδια και τους ρόδακες κολλούν
φωτογραφίες απ’το καλοκαίρι στα νησιά…
Απόσπασμα νέου διηγήματος "Ρόδια"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου