ΑΔΙΑΙΑ ΖΩΝΗ

 Στην Εμανουέλλα  Αγγουράκη

  Close your eyes

  breathe slow

  we ' ll begin..

  Waterboys

Όλη η πόλη έχει βουίξει για το ξανθό κορίτσι που δούλευε στην ΕΤ3, οι τοίχοι είναι γεμάτοι με επιγραφές όπου τη βρίζει εκείνος ο τύπος, και τώρα βλέπεις ανακοινώσεις κολλημένες στις στάσεις ότι το κορίτσι έχει εξαφανιστεί καθώς πήγαινε στη δουλειά του, ότι πάσχει από μανιοκατάθλιψη κι ότι πιθανόν να εμπλέκεται ο τύπος που της είχε κάνει τη ζωή κόλαση,   χαιρετίσματα.

Ίσως την αιφνιδίασε όπως πήγαινε να βγει απ τη πολυκατοικία της, αυτός φορούσε μαύρα γυαλιά και της ψυθίρισε ''Συγνώμη να ρωτήσω κάτι..'' κι έπειτα την άρπαξε απ το λαιμό και της έσπασε την αλυσίδα με το χρυσό σταυρό που φορούσε, μια παλάμη αντεστραμμένη πρόλαβε να δει αυτή, γεμάτη φλέβες, καθώς την έσερνε σ ένα αμάξι.

Μες τη πόλη μπορεί να τη τραβολογούσε, οδηγοί σταματημένοι στα φανάρια κοίταζαν, κόσμος περίμενε στις διαβάσεις  ν ανάψει το πράσινο, κορίτσια έπαιζαν στα χείλια τους καλαμάκια σφηνωμένα σε τενεκεδένια κουτάκια με κρύο τσάι κι άλλα φορούσαν μπλουζάκια με κόκκινα φρούτα κομμένα στη μέση. 

Αυτή μπορεί ν αναρωτιόταν τι στο δαίμονα συνέβαινε, μπορεί όλα να ήταν ένα όνειρο, μια ταινία απ αυτές που κοίταζε τις καλοκαιρινές νύχτες, τότε που δε την έπιανε ο ύπνος,   με τον κόκκινο λοξό σταυρό στη πάνω γωνία της οθόνης. Μια ταινία από κείνες όπου διεστραμμένοι αρπάζουν γυναίκες και τις κρατούν για χρόνια σε σπίτια και υπόγεια γιατί τις αγαπάνε και γι αυτό κιόλας στο τέλος τις σκοτώνουν - καλά τώρα!

'Όλα αυτά μπορεί να περνούσαν απ τη σκέψη της όπως το αμάξι έτρεχε γρήγορα πολύ κι ήταν σα να πετούσε χαμηλά, ανθρώπους προλάβαινε να δει όρθιους σε αστικά να την κοιτάζουν πίσω από τζάμια κι άλλους να κατεβαίνουν σκαλιά κι άλλους εγκλωβισμένους σε οχήματα, Πακιστανοί σκόρπιζαν αφρούς σε παρμπρίζ , νέγροι μαύροι σαν τη δυστυχία περιφέρονταν, σ ένα μέρος με κτίρια παλιά και ζοφερά, κολώνες με κίονες σαραβαλιασμένους, ρωγμές από σεισμούς παλιούς , σίδερα έχασκαν μέσα στο μπετόν, κατά κει μπορεί να την πήγε ο τύπος.

Κάτι σκαλιά κατέβηκαν, έτσι γίνεται συνήθως και κατέβαιναν όλο και πιο βαθιά, μέσα από στοές και σήραγγες, δίπλα σε καλώδια του ρεύματος και του τηλεφώνου, αγωγοί πελώριοι περνούσαν κουβαλώντας νερά αποχέτευσης και ύδρευσης κάτω από τα σπλάχνα την πόλης,  σε κατευθύνσεις εγκάρσιες και κάθετες και οριζόντιες, νερά έσταζαν από παντού,  χάσματα ανοίγονταν και βάραθρα, πλάσματα σκοτεινά σάλευαν εκεί μέσα, λάκκοι και φρεάτια θανάτου γεμάτα κόκαλα, λόγια ανατριχιαστικά στο αυτί της, αυτή μπορεί να προσεύχονταν όπως ένιωθε το σώμα της να μουσκεύει μες  τη μούχλα και την υγρασία εκείνου του χώρου, η  ανάσα της έβγαινε βαριά,  τα μάτια της έκλεισε μια στιγμή και φώτα χιλιάδες, γαλάζια και κίτρινα,  αναβόσβησαν στο μυαλό της μέσα στη ζώνη του Άδη κάτω απ τη πόλη.

Σ' ένα δωμάτιο μπορεί να την έβαλε ο τύπος, από κείνα τα σκοτεινά που φοβάσαι να πλησιάσεις, εκεί όπου ζουν γριές και γέροι ετοιμοθανατοι και ξεχασμένοι, εκεί όπου βλέπεις μονάχα μια τηλεόραση κάπου να βγάζει λίγο φως.

 Ένα ψυγείο υπήρχε μ' έναν παγετώνα μικρό να έχει σχηματιστεί στην κατάψυξη του, συρτάρια άνοιγαν,  φακοί έβγαιναν από μέσα, δάχτυλα σαν πόδια αράχνης τυλίγονταν τριγύρω απ το λαιμό της, μπορεί και να λιποθύμησε το κορίτσι κι όταν ξύπνησε να πονούσε από γυαλιά και θραύσματα που είχαν μπηχτεί στα χέρια της,  μπορεί και να τον είδε μ ένα σφουγγάρι να μαζεύει τα αίματα της κι ύστερα να την τυλίγει μ επιδέσμους, μυρουδιά μούχλας και υγρασία και κρύο πλανιούνταν εκεί κάτω, ένα πρόσωπο κι ένα βλέμμα που δε θα το ξεχνούσε για το υπόλοιπο της ζωής της .

Στο μυαλό του μπορεί να προσπαθούσε να μπει, έτσι γίνεται σ αυτές τις περιπτώσεις, να καταλάβει πως λειτουργεί μες τη διαστροφή του, να κερδίσει χρόνο και να φύγει από κείνη τη διαβολεμένη παγίδα, σέρνοντας τα ματωμένα χεράκια της, ματώνοντας ξανά και ξανά,  ανεβαίνοντας από την Αδιαία ζώνη όπως στις ταινίες που έβλεπε, εκεί όπου τρέχεις να το σκάσεις απ τη κόλαση κι όταν στρέφεις πίσω βλέπεις φλόγες να υψώνονται και λάμψεις πορτοκαλιές και κύματα ωστικά να σαρώνουν ότι βρουν μπροστά τους και να ανατινάζουν τα φρεάτια του θανάτου εκεί κάτω στη ζώνη του Άδη.