ΚΙΑΡΟΣΚΟΥΡΟ

Αυτοί οι φοιτητές είναι ωραίοι, πάνε στις πόλεις της επαρχίας αποβραδίς, ξημερώνονται σε δρόμους και σε πλατείες, κοιμούνται στο αυτοκίνητο παγώνοντας γιατί φορούν μια ζακετούλα, κάποιος απ αυτούς έχει πιει και παραμιλά στον ύπνο του ''Να πάρουμε τσίπουρο είναι φτηνό κατά δω'', το πρωί τους βρίσκει πεθαμένους απ τη κούραση, πάνε σ΄ ένα ξενοδοχείο να κοιμηθούν, βρίσκουν κουβέρτες και νιώθουν βασιλιάδες.

Καταλαβαίνουν τον αέρα κάθε πόλης, στην Ηγουμενίτσα πολύ χάλια λένε, σκυλάδικα γεμάτη, στη Ξάνθη πολύ ακριβά, στην Κοζάνη τζάμι, στη Φλώρινα και τη Καστοριά έξοχα, στη Κομοτηνή έχει ωραίες γυναίκες, στη Καλαμάτα πολλές Ουκρανές, δε τους ξεφεύγει τίποτα, νιώθουν τα βλέμματα τα απωθητικά των ανθρώπων της επαρχίας που καρφώνονται απάνω σου, αγαπούν τη Σαλονίκη πάνω απ όλα, άκου να δεις.

Τώρα που μεγαλώνει η μέρα και το φως ξεχύνεται ανελέητο θες να φύγεις, δε μπορείς να συμμαζέψεις το μυαλό σου , ο κυρ Γιάννης μου λέει για τότε που δούλευε αντιπρόσωπος κι όργωνε την Ελλάδα με τη Μερσεντές του, στο Πόρτο Λάγος και στην Στυλίδα σταματούσε για ψάρι φρέσκο, έξω απ τη Λάρισα τον είχαν σταματήσει γιατί έτρεχε με διακόσια πενήντα χιλιόμετρα κι οι αστυνομικοί τον κυνηγούσαν μέχρι τη Λαμία.

Στο Άγιο Όρος μου λέει ότι δούλευε κάποτε, σε κάτι μοναστήρια με την αρχαιολογία, μαγείρευε, έναν μπαξέ τεράστιο του είχε παραχωρήσει ένας ηγούμενος, να παίρνει ότι θέλει μπορούσε, μια τριανταφυλλιά υπέροχη φύτρωνε κατά κει, έβγαζε λουλούδια σε χρώμα κιαροσκούρο, σαν αυτό στους πίνακες του Ρέμπραντ, καλόγεροι που έμοιαζαν με στάρετς του Πούσκιν πηγαινοέρχονταν στον όρθρο και στις αγρυπνίες, ζωγραφιές κι αγιογραφίες στα βράχια, καλαμάρια τηγανητά στη παραλία κατευθείαν απ τη θάλασσα με ούζο για συνοδεία, μπορεί να πάω κατά κει το καλοκαίρι.

Κι άλλες ιδέες έχω για το καλοκαίρι, ο παπά Θανάσης ο φίλος μου οργανώνει εκδρομές σε κάτι μοναστήρια στη Αίγινα και στη Σπάρτη, έχει λέει κάτι φαράγγια τρομερά κατά κει, ο οδηγός τους κατεβάζει όλους προτού διασχίσει τον τρομερό γκρεμό, οι καλόγεροι πάνε και χτίζουν στα πιο περίεργα μέρη.

Θάθελα να δω κάτι μέρη που περιγράφει ο Μακρυγιάννης, το Μακρυνόρος και τους Αβαρίνους και τη Πύλο, εκεί όπου είχε κλειστεί σε κείνο το σάπιο κάστρο κι έπιναν από μια στέρνα μ ένα καλάμι καθώς τους πολιορκούσαν τ άτια του Μπραϊμη και τ άλλα κάστρα θα ήθελα να δω, αυτά που είχε οχυρώσει καλά αυτή τη η φορά γεμίζοντας τα με ρακί και ζαϊρέδες, έτοιμος να πολεμήσει ώσπου να λιώσουν τα κοκαλάκια του καθώς οι Τούρκοι περνούσαν από πάνω του και τον αφάνιζαν.

Κι άλλα μέρη θα ήθελα να δω εκείνα όπου σκοτώθηκαν οι Λακεδαιμόνιοι με τους Αθηναίους, εκεί όπου έγιναν πολιορκίες κι αποκλεισμοί κι οι πολιορκούμενοι έπρεπε να φύγουν νύχτα μες την καταιγίδα και το χαμό, σκάβοντας τούνελ, προσπαθώντας να ξεφύγουν το μίσος το αδελφοκτόνο.

Στα νησιά επίσης πρέπει νάναι ωραία, στη Μυτιλήνη και στη Δήλο και στη Μήλο που ρήμαξαν οι Αθηναίοι στον ίδιο πόλεμο, πρέπει νάναι όμορφα στο Αιγαίο το καλοκαίρι όπως ο αέρας δε σταματά να δέρνει τα κύματα κατεβαίνοντας απ το βορά κι οι γλάροι πετούν παράλληλα με τη θάλασσα και τα κύματα λυσσομανούν γύρω από βράχους σκορπισμένους καταμεσής στο πέλαγο.

Σαν τους φοιτητές δε με νοιάζει και μένα η ταλαιπωρία, διακοπές πας ρε φίλε, οι παλιότεροι ταξιδευτές σα τον Φλωμπέρ τυλίγονταν με κατσικοτόμαρα κι έτρωγαν βροχές και χιόνια, στα χάνια δεν τους άνοιγε κανείς τη πόρτα, βρωμιά και δυσωδία σε κείνα τα σκοτεινά καταλύματα, τύποι υποχθόνιοι και καταχθόνιοι λυμαίνονταν τους δρόμους τις νύχτες, έμεναν νηστικοί για μέρες κανένα κοτόπουλο ή αυγά τους έδιναν οι χωρικοί κι όλα αυτά για δουν το βουνό όπου άφησαν τον Οιδίποδα βρέφος να πεθάνει γιατί τον κυνηγούσε κείνη η κατάρα, ή το στενό των Θερμοπυλών που κάποτε ήταν πολύ πιο κοντά στη θάλασσα, ή τις πηγές και τα ιερά νερά στους Δελφούς όπου η Πυθία ζαλισμένη αμολούσε τους ακαταλαβίστικους χρησμούς της μασουλώντας παραισθησιογόνα χόρτα.

Πολύ μ αρέσει όπως κοιτάζω τους προβολείς τους αραδιασμένους στις εθνικές οδούς, άνθρωποι με γιλέκα φωσφορούχα διορθώνουν κάγκελα σπασμένα, ποτάμια αδειάζουν σε θάλασσες, πουλιά άσπρα βουτούν το κεφάλι τους στο νερό το λιόγερμα, σπίτια σκεπασμένα με σχιστόλιθους, περιβόλια ακαλλιέργητα, χωράφια παρατημένα, χωριά ερημωμένα, στο ράδιο ειδήσεις από τον έξω κόσμο να μάθεις τι στο δαίμονα γίνεται εκεί έξω, δρόμοι δαιδαλώδεις, ατμόσφαιρα θολή, όλα ρευστά, όλα συγκεχυμένα, το μυαλό σκόρπιο, δε ξέρεις που πας, ποιον δρόμο να πάρεις, όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά μπροστά σου καθώς ο ορίζοντας βάφεται από κείνο το χρώμα το κιαροσκούρο όπως στους πίνακες του Ρέμπραντ.