ΕΦΑΠΤΟΜΕΝΕΣ ΤΡΟΧΙΕΣ

Γραμμές σχηματίζονται στον ορίζοντα, κάθετες κι οριζόντιες, τεμνόμενες κι εφαπτόμενες, τροχιές αεροπλάνων διασταυρώνονται με ευθείες κτηρίων κάθετες και οριζόντιες, εικόνες και σχέδια νοητά ξεδιπλώνονται αδιάκοπα μπροστά στα μάτια.

Πτυχές από ρούχα του Θεοτοκοπούλου στις εκκλησιές, Φυσιογνωμίες του Βελάσκεθ, χαλιά μαλακά στο πάτωμα γαλάζια και κόκκινα, σχέδια ξετυλίγονται σα φίδια απάνω τους,  κλείνεις μια στιγμή τα μάτια κι ένα τεράστιο στεφάνι ολόφωτο σα μαύρη τρύπα σχηματίζεται στο μυαλό σου.

Φόρμες του Πικάσο στα σούπερ μάρκετ, κύβοι και σφαίρες ελλειπτικές ,συμμετρικές κι ασύμμετρες, φρούτα του Σεζάν στους πάγκους, πορτοκάλια σε σακούλες πλαστικές κρέμονται, σπόροι από ρόδια πορφυροί, περγαμόντο για γλυκό, σχέδια με σινική μελάνη, ροζ σιντόνιες αραδιασμένες στα πάρκα, αμυγδαλιές ανθίζουν μέσα σε χαλάσματα πλάι σε σπίτια καμένα και γκρεμισμένα, κοράκια σκορπισμένα στα σταροχώραφα έξω απ την πόλη, γήινες πινελιές του Βαν Γκογκ μπογιές ανακατεμένες με αίμα, πιτσιλιές του Τζέησον Πόλλοκ, τζάμια λειτουργούν σαν καθρέφτες και μπορείς να δεις πρόσωπα φωτισμένα από κινητά, φανάρια αλλάζουν χρώματα στις διαβάσεις, πράσινο, κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί όλες οι αποχρώσεις του ουράνιου τόξου.

Ανάγλυφα και γλυπτά τριγύρω, σώματα και μορφές σκαλισμένες, τύποι με μαχαίρια στην πίσω τσέπη για να σκίζουν αλουμινένια κουτάκια και χαρτιά σκληρά, κάδοι αναποδογυρισμένοι, χάντρες και παιχνίδια χρωματιστά, μανικετόκουμπα και νομίσματα παλιά σκορπισμένα στην άσφαλτο.

Στην Δελφών τα στενά σκοτεινά, κάποιος παριστάνει τον σαμάνο ινδιάνο, κορδόνια κρέμονται απ τα μαλλιά του, τατουάζ με κινέζικα ιδεογράμματα στη εξωτερική μεριά των δαχτύλων, τι να σημαίνουν άραγε, σκισμένα παντελόνια, χαρακιές στο πρόσωπο, σκύλοι δεμένοι σε κολώνες μοναχοί τους καρτερούν κάποιον να τους μαζέψει, αμάξια κατεβαίνουν σε πάρκινγκ σκοτεινά, στον λάκκο του μετρό τύποι με κίτρινα κράνη και γιλέκα φωσφορίζοντα πηγαινοέρχονται σα να περιεργάζονται κάποιο αντικείμενο ιπτάμενο που έπεσε εκεί μέσα.

Κάδρα και πίνακες παντού τριγύρω όπου και να κοιτάξεις, κάποιος αναρτά έναν εσταυρωμένο σε μια βιτρίνα της Αντιγονιδών, πουλιά ανοίγουν τα φτερά τους στις οθόνες των τηλεοράσεων χρώματα μεταξύ κυανού και μέλανος, άλλα πουλιά πραγματικά αυτά, καθρεφτίζονται στο γυαλί των ψηλών κτηρίων όπως αρμενίζουν στον αέρα, γυναίκες λύνουν τα μαλλιά του καθώς τις βλέπεις στις οθόνες υπολογιστών,  στα ίντερνετ καφέ.

Μια γύφτισσα φορά μια φόρμα σε χρώμα βελούδινο, σάρκα σκούρα, βραχιόλια ψεύτικα, φούστα καφετιά, μενταγιόν με το μονόγραμμα Β, με την άκρη του ματιού σου βλέπεις μια γυναίκα να παραπατά στους κυματισμούς που σχηματίζει η άσφαλτος στην Ερμού καθώς τρέχει να προλάβει κάποιον που της κόβει κλήση, ο ήλιος χτυπά από το ύψος της Αγίας Σοφίας, το φόντο μαγικό στο βάθος, η φύση συνεχίζει ατάραχη τη δουλειά της καθώς οι άνθρωποι σκοτώνονται και τυραννιούνται σε πρώτο πλάνο.

Καθώς αλλάζουν οι εποχές και το φως δυναμώνει όλα διυλίζονται, τοίχοι πέφτουν στο Αλκαζάρ κίονες και κολώνες αποκαλύπτονται, ρόδακες σκαλισμένοι, μηχανές στριφογυρίζουν πάνω από κεφάλια στα κουρεία σα να θέλουν να πάρουν τα σκαλπ, σταυροί αραδιασμένοι στα συμμαχικά νεκροταφεία, αερογέφυρες περνούν πάνω από ράγες σιδερένιες, χείμαρροι ορμητικοί κατεβαίνουν μέσα από ρέματα, νερά τρέχουν ανάμεσα σε κισσούς και πέτρες, αφίσες στα εμπορικά κέντρα, λαγκάδια και φαράγγια, βράχοι και χιόνια, παντού κάδρα και πίνακες και εικόνες και χρώματα.

Κορίτσια παίρνουν πόζες με τα άσπρα αθλητικά τους παπούτσια, φανελάκια και κορμάκια, ψηλαφούν κερματοδέκτες, στα πρόσωπα τους ίχνη από έρπη επιχείλιο, σιλουέτες λεπτές βγαλμένες από πίνακες του Μοντιλιάνι.

Το βράδυ μπορείς να διακρίνεις τις κηλίδες του φεγγαριού, ταξί στη σειρά με τα φωτάκια αναμμένα στον ουρανό τους, μια πορεία στη Τσιμισκή, τα στόρια κατεβαίνουν στο Public, όπως πας να μπεις μέσα ένας σεκιουριτάς , φυσιογνωμία βγαλμένη απ το σπίτι του κουφού του Γκόγια,  ουρλιάζει '' Που πάτε κύριε!!!''