ΣΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ

Στον Αντώνη Νικολή που με ανέχτηκε.

Όλο το μυστικό είναι να μπορείς να ξεκλειδώσεις τον άλλον, έναν μαθητή δύσκολο, μια γυναίκα ζόρικη ή κάποιον που ξέρεις ότι τον χρειάζεσαι αλλά είναι απόμακρος για τους λόγους του, έχει τις δικές του προτεραιότητες, δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτα, πρέπει εσύ να κόψεις το κεφάλι σου και να βρεις μια άκρη

Δοκιμάζεις προσεγγίσεις καινούριες γιατί δεν υπάρχει ποτέ ένας δρόμος μονάχα για να πετύχεις κάτι , τρελαίνομαι όταν κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό, γιατί ο καθένας έχει δομημένο το μυαλό και το χαρακτήρα του διαφορετικά κι εσύ πρέπει να καταλάβεις πως λειτουργεί, ψηλαφώντας τον νου του όπως κάνουν οι τεχνίτες που πιάνουν στα χέρια τους αντικείμενα και μηχανισμούς και περνούν τα δάχτυλα τους στα γρανάζια και στα κουμπιά ψάχνοντας να βρουν το πρόβλημα και τη λύση του , προσπαθείς ξανά και ξανά, πρέπει και να σε κόβει λίγο, να καταλαβαίνεις αυτόν που έχεις αντίκρυ σου, μέχρι που μπορεί να πάει, να δεις δυο βήματα μπροστά του, την προοπτική του, μέχρι που μπορεί να φτάσει, να βρεις το κλειδί του, να του δώσεις το κατάλληλο υλικό, να προσαρμοστείς και να κολλήσεις απάνω στη ιδιοσυγκρασία του που είναι διαφορετική από οποιουδήποτε άλλου σ αυτόν το κόσμο.

Καμιά φορά τα παίζεις θες να τα στείλεις όλα στο διάολο μα πάλι λες ας ξαναπροσπαθήσω μια φορά ακόμα να πάρει ο δαίμονας, συνεχίζεις να συνεχίζεις ακόμα κι όταν όλα πάνε κατά διαόλου, προσπαθείς να σκεφτείς με μυαλό καθαρό, να πάρεις αποφάσεις σωστές, ρισκάρεις το πας ως το τέρμα, όσο τουλάχιστον υπάρχει ακόμα ελπίδα ελάχιστη, αν μη τι άλλο έχεις την ευχαρίστηση ότι το πάλεψες.

Κάποιοι τόχουν το χάρισμα, καταλαβαίνουν τι ρόλο βαράει αυτός που βρίσκεται απέναντι τους, άμα σε κόβει λίγο το βλέπεις καθαρά, μια κουβέντα να πει μονάχα, κοιτάζεις πως στέκεται μαζεμένος κι επιφυλακτικός στην αρχή κι ύστερα χαλαρώνει κι αφήνεται και μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου άνετα, δοκιμάζεις προσεγγίσεις διαφορετικές, βρίσκεις τα καλά του σημεία για να πατήσεις, να βρεις ρυθμό, τα αδύνατα τα αφήνεις για αργότερα όταν θα πατά πιο σταθερά, πρέπει να σπρώξεις πρέπει να τον ενθαρρύνεις και με κάνα ψέμα αν χρειαστεί, δε γίνεται αλλιώς μέχρι να πάρει μπρος το μηχανάκι του, μέχρι να ανοίξεις ένα δρόμο και να τον διευρύνεις σιγά σιγά .

Το δύσκολο είναι όταν είσαι στη θέση του μαθητή και πρέπει να ξεστραβωθείς αλλά ο άλλος δεν έχει καμιά όρεξη ν ασχοληθεί μαζί σου βρε αδερφέ, θέλει την ησυχία του κι εσύ πρέπει να τον αφήνεις να τελειώσει καμιά πρόταση σαν άνθρωπος και χάρη σου κάνει που χάνει το χρόνο του μαζί σου αλλά εσύ ξέρεις ότι δε βρίσκεις κάθε μέρα ανθρώπους που να μην είναι φθονεροί οπότε πρέπει να καταπιείς τη καταραμένη αλαζονεία και την ξεροκεφαλιά σου μήπως και μάθεις κάτι χρήσιμο δε θα πάθεις τίποτα να πεις κι ένα ευχαριστώ, δε θ' αρρωστήσεις κάνοντας λίγο υπομονή που να σε πάρει ο διάολος, μπορεί να μην είναι ο τέλειος δάσκαλος αλλά άντε βρες καλύτερους πρέπει νάσαι πολύ βλάκας για να τα διαλύσεις όλα, βάλε στο μυαλουδάκι σου μια ιδέα που σου λένε, μη κόβεις φλέβες, έλεος πια, κάνε ένα διαλειμματάκι άμα χρειαστεί να χωνέψεις πέντε πράγματα, να χαλαρώσουν κι οι φλέβες που νιώθεις να τρίζουν γύρω απ το μέτωπο, το πολύ πάθος δε βοηθά πάντα, πρέπει να ξέρεις κάθε φορά που πρέπει να σταματήσεις .

Δεν είναι και τόσο τρομερό τελικά, απλά βρες τη συχνότητά τους και συντονίσου μαζί τους, πήγαινε με τα νερά τους, κάνε και τίποτα σωστό στη ζωή σου, διάκρινε τι στο διάβολο έχουν που δεν έχεις εσύ, βρες έναν τρόπο να το πάρεις, μη τους χαλάς την ησυχία τους καθώς πίνουν το τσαγάκι τους μπροστά στο τζάκι, διαβάζοντας κάνα βιβλιαράκι και τα καλώδια συνδέουν τη Σαλονίκη με τα άλλα τα νησιά τα αποκλεισμένα απ το φράγμα του νερού τριγύρω εκεί στο αρχιπέλαγος της Δωδεκανήσου όπου η θάλασσα σκάει στα βράχια κι ασπρίζει τις πέτρες κι ο βοριάς που κατεβαίνει απ το Βόσπορο κι απ τη Μικρασία ξεσπά τη μανία του τους χειμωνιάτικους μήνες.