Η παραμονή των Χριστουγέννων έλεγε ο πατέρας μου είναι σπουδαία βραδιά όπως καθόμασταν μες τη νύχτα να δούμε κάνα άστρο που γκρεμίζονταν και κατρακυλούσε στο άπειρο με φόρα.
Ο ουρανός λένε έχει αλλάξει ελάχιστα τα τελευταία δέκα χιλιάδες χρόνια παρόλο που δε μπορείς πια να δεις καθαρά τι γίνεται εκεί πάνω εξαιτίαςτων εκατομυρίων προβολέων που θολώνουν την ατμόσφαιρα πάνω απ τις πόλεις.
Δε μπορείς να δεις πια τον 'Αλφα του Σκορπιού, τον πιο φωτεινό άστρο του αστερισμού, ούτε τον Αντάρη τον ανταγωνιστή του πολεμοχαρούς Άρη στον ουρανό, ούτε τον Ωρίωνα που φαίνεται να κρατά το σπαθίτου έτοιμος να χυμήξει σε κάποιον αιθέριο εχθρό, ούτε την Αδφροδίτη που ανατέλει πλάι στη Σελήνη κι είναι λέει τόσο όμορφο άστρο που οι αρχαίοι της έδωσαν το όνομα της θεάς του έρωτα.
Παλιά οι βοσκοι ξενυχτούσαν ψάχνοντας για σημάδια αλλαγής του καιρού εκεί ψηλά μιας και τα βαρομετρικά είχαν πέσει ήδη από την κατακόκκινη δύση όταν έπεφτε το μούχρωμα.
Σ' ένα τέτοιο ξενύχτι όπως φύλαγαν τα πρόβατα με βάρδιες είχαν δει κι εκείνο το λαμπρό θέαμα με το άστρο πάνω απ τη Βηθλεέμ και τους αγγέλους ντυμένους στα λευκά να ανεβοκατεβαίνουν τραγουδώντας ύμνους εξαίσιους.
Οι αστρολόγοι πάλι μελετούσαν τα δικά τους στην αρχαία Βαβυλώνα και στην Αίγυπτο παλεύοντας να μαντέψουν το μέλλον απ τις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων, παρατηρώντας τις κινήσεις του ήλιου και της σελήνης- αυτής που λέγανε ότι στη γέμιση αμολά όλα τα κακά και καταχθόνια στοιχεία στη γη να τρομάξουν το κόσμο- τον Πολικό αστέρα που μένει πάντα σταθερός κι οδηγά τους ναυτικούς σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη της υδρογείου, το λυκόφως και το λυκαυγές και τα Ισημερινά σημεία, τον Σείρριο που έφερνε πλημμύρες όταν ανέτειλε μαζί με το φεγγάρι και τις πλειάδες που προανάγκελναν κυκλώνες τροπικούς που σάρωναν τα πάντα μες το μάτι τους.
Έτσι είδαν κι αυτοί το άστρο πάνω απ τον Χριστό κι έτρεξαν να δούνε τι συμβαίνει τότε που ο Καίσαρας απέγραφε όλη τη Ρωμαϊκή οικουμένη κι όλοι έτρεχαν στα σημεία καταγραφής κι οι επιτήδειοι είχαν καταλύσει στα καλύτερα δωμάτια - έτσι γίνεται πάντα- κι έριξαν την Παναγία, κοριτσάκι έγκυο τότε δεκάξι χρονών σ΄εκείνο το στάβλο να βγάλει τη βραδιά.
Όνειρα έβλεπε ο Ιωσήφ όπου άγγελοι τούλεγαν τι να κάνει καθώς ο σαλεμένος Ηρώδης έστελνε φονιάδες σκοτεινούς να μακελέψουν τα παιδιά κι άστραφταν μαχαίρια και μπαλτάδες τεράστιοι στο φως των αστεριών καθώς οι μάγοι αστρολόγοι κοίταζαν ψηλά με τους εξάντες τους, σημειώνοντας τα ύψη των ουράνιων σφαιρών, προσεγγίζοντας τις γωνίες των ησιμερινών σημείων μες τον αχανή ορίζοντα.
Τώρα δε μπορείς να δεις τίποτα ο ουρανός σκεπάζεται απο αιθαλομίχλη και καπνούς που βγαίνουν σα μανιτάρια από γιγάντιες χοάνες τσιμεντένιες και μεταλικές, θολούρα πάνω απ τα πανεπιστήμια απ το καπνό που βγάζει καυστήρας της πρυτανείας, ντουμάνι κατά την Τριανδρία και κατά την Πυλαία απ' τα τζάκια που έπνιξαν το τόπο με τον καπνό τους.
Μονάχα δέντρα στολισμένα με φωτάκια χιλιάδες βλέπεις σα να έπεσε ο ουρανός ολος απάνω τους κι άλλα φωτάκια να αναβοσβήνουν σα καλοκαιρινές πυγολαμπίδες κι άλλα να αναβοσβήνουν παίζοντας μουσική. Τώρα μπορείς να δεις μονάχα κάποιες ακτίνες του ήλιου που τρυπούν τζάμια διυλίζοντας δαχτυλίδια καπνού και το φεγγάρι μισό να τρέχει μέρα μεσημέρι μαζί με τα σύννεφα όπως το βλέπεις μέσα από το αυτοκίνητο που κινείται.
Πυροτεχνήματα σκάνε ψηλά σκορπώντας λάμψεις τη Πρωτοχρονιά, λαμπατέρ ρίχνουν το χλωμό μοναχικό τους φως στα μαγαζιά με τα φωτιστικά, λεωφορεία αραδιασμένα στην Εγνατία τρυπούν τον αέρα με τις ριπές φωτός απ' τα φανάρια τους.
Σε μια εκκλησιά ένας γέρος παππάς σου λέει για τον όσιο Δαυίδ που πήγε στον Ιουστινιανό κρατώντας ένα καρβουνάκι αναμένο σε κάθε χέρι κι ο αυτοκράτορας έπαθε τη πλάκα του, κλείνεις τα μάτι μια στιγμή κι εκατομύρια φωτάκια λάμπουν στο μυαλό σα γαλάζια βιτρό τζαμάκια, σα να έπεσε το σύμπαν ολόκληρο, φλεγόμενο μες το μυαλό σου, σούπερ νόβα και μαύρες τρύπες κι εκρήξεις μπιγκ μπανγκ, όλα γίνονται στάχτη και σκόνη αστρική.
Ο ουρανός λένε έχει αλλάξει ελάχιστα τα τελευταία δέκα χιλιάδες χρόνια παρόλο που δε μπορείς πια να δεις καθαρά τι γίνεται εκεί πάνω εξαιτίαςτων εκατομυρίων προβολέων που θολώνουν την ατμόσφαιρα πάνω απ τις πόλεις.
Δε μπορείς να δεις πια τον 'Αλφα του Σκορπιού, τον πιο φωτεινό άστρο του αστερισμού, ούτε τον Αντάρη τον ανταγωνιστή του πολεμοχαρούς Άρη στον ουρανό, ούτε τον Ωρίωνα που φαίνεται να κρατά το σπαθίτου έτοιμος να χυμήξει σε κάποιον αιθέριο εχθρό, ούτε την Αδφροδίτη που ανατέλει πλάι στη Σελήνη κι είναι λέει τόσο όμορφο άστρο που οι αρχαίοι της έδωσαν το όνομα της θεάς του έρωτα.
Παλιά οι βοσκοι ξενυχτούσαν ψάχνοντας για σημάδια αλλαγής του καιρού εκεί ψηλά μιας και τα βαρομετρικά είχαν πέσει ήδη από την κατακόκκινη δύση όταν έπεφτε το μούχρωμα.
Σ' ένα τέτοιο ξενύχτι όπως φύλαγαν τα πρόβατα με βάρδιες είχαν δει κι εκείνο το λαμπρό θέαμα με το άστρο πάνω απ τη Βηθλεέμ και τους αγγέλους ντυμένους στα λευκά να ανεβοκατεβαίνουν τραγουδώντας ύμνους εξαίσιους.
Οι αστρολόγοι πάλι μελετούσαν τα δικά τους στην αρχαία Βαβυλώνα και στην Αίγυπτο παλεύοντας να μαντέψουν το μέλλον απ τις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων, παρατηρώντας τις κινήσεις του ήλιου και της σελήνης- αυτής που λέγανε ότι στη γέμιση αμολά όλα τα κακά και καταχθόνια στοιχεία στη γη να τρομάξουν το κόσμο- τον Πολικό αστέρα που μένει πάντα σταθερός κι οδηγά τους ναυτικούς σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη της υδρογείου, το λυκόφως και το λυκαυγές και τα Ισημερινά σημεία, τον Σείρριο που έφερνε πλημμύρες όταν ανέτειλε μαζί με το φεγγάρι και τις πλειάδες που προανάγκελναν κυκλώνες τροπικούς που σάρωναν τα πάντα μες το μάτι τους.
Έτσι είδαν κι αυτοί το άστρο πάνω απ τον Χριστό κι έτρεξαν να δούνε τι συμβαίνει τότε που ο Καίσαρας απέγραφε όλη τη Ρωμαϊκή οικουμένη κι όλοι έτρεχαν στα σημεία καταγραφής κι οι επιτήδειοι είχαν καταλύσει στα καλύτερα δωμάτια - έτσι γίνεται πάντα- κι έριξαν την Παναγία, κοριτσάκι έγκυο τότε δεκάξι χρονών σ΄εκείνο το στάβλο να βγάλει τη βραδιά.
Όνειρα έβλεπε ο Ιωσήφ όπου άγγελοι τούλεγαν τι να κάνει καθώς ο σαλεμένος Ηρώδης έστελνε φονιάδες σκοτεινούς να μακελέψουν τα παιδιά κι άστραφταν μαχαίρια και μπαλτάδες τεράστιοι στο φως των αστεριών καθώς οι μάγοι αστρολόγοι κοίταζαν ψηλά με τους εξάντες τους, σημειώνοντας τα ύψη των ουράνιων σφαιρών, προσεγγίζοντας τις γωνίες των ησιμερινών σημείων μες τον αχανή ορίζοντα.
Τώρα δε μπορείς να δεις τίποτα ο ουρανός σκεπάζεται απο αιθαλομίχλη και καπνούς που βγαίνουν σα μανιτάρια από γιγάντιες χοάνες τσιμεντένιες και μεταλικές, θολούρα πάνω απ τα πανεπιστήμια απ το καπνό που βγάζει καυστήρας της πρυτανείας, ντουμάνι κατά την Τριανδρία και κατά την Πυλαία απ' τα τζάκια που έπνιξαν το τόπο με τον καπνό τους.
Μονάχα δέντρα στολισμένα με φωτάκια χιλιάδες βλέπεις σα να έπεσε ο ουρανός ολος απάνω τους κι άλλα φωτάκια να αναβοσβήνουν σα καλοκαιρινές πυγολαμπίδες κι άλλα να αναβοσβήνουν παίζοντας μουσική. Τώρα μπορείς να δεις μονάχα κάποιες ακτίνες του ήλιου που τρυπούν τζάμια διυλίζοντας δαχτυλίδια καπνού και το φεγγάρι μισό να τρέχει μέρα μεσημέρι μαζί με τα σύννεφα όπως το βλέπεις μέσα από το αυτοκίνητο που κινείται.
Πυροτεχνήματα σκάνε ψηλά σκορπώντας λάμψεις τη Πρωτοχρονιά, λαμπατέρ ρίχνουν το χλωμό μοναχικό τους φως στα μαγαζιά με τα φωτιστικά, λεωφορεία αραδιασμένα στην Εγνατία τρυπούν τον αέρα με τις ριπές φωτός απ' τα φανάρια τους.
Σε μια εκκλησιά ένας γέρος παππάς σου λέει για τον όσιο Δαυίδ που πήγε στον Ιουστινιανό κρατώντας ένα καρβουνάκι αναμένο σε κάθε χέρι κι ο αυτοκράτορας έπαθε τη πλάκα του, κλείνεις τα μάτι μια στιγμή κι εκατομύρια φωτάκια λάμπουν στο μυαλό σα γαλάζια βιτρό τζαμάκια, σα να έπεσε το σύμπαν ολόκληρο, φλεγόμενο μες το μυαλό σου, σούπερ νόβα και μαύρες τρύπες κι εκρήξεις μπιγκ μπανγκ, όλα γίνονται στάχτη και σκόνη αστρική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου