ΚΑΜΠΑΝΕΣ

Λένε ότι είναι λιγότεροι από ένας στο εκατομμύριο αλλά αυτοί  είναι που θα πετύχουν!

Η καμπάνα της στατιστικής ευφυίας, αυτή που δείχνει τα επίπεδα νοημοσύνης μες τη κοινωνία, 

τους έχει μπροστά - μπροστά. Αφομοιώνουν σα διάβολοι, βλέπουν ένα στόχο και καρφώνονται απάνω του, έχουν μυαλό κοφτερό σα λεπίδα, τεμαχίζουν και κομματιάζουν προβλήματα δύσκολα, βρίσκουν τη ρίζα του κακού.

Σ αυτούς αναθέτουν τις πιο δύσκολες υποθέσεις, αυτοί θα βγάλουν τα φίδια απ τις τρύπες τους, είναι στο στοιχείο τους, βλέπουν μπροστά κι οσφραίνονται το μέλλον, λίγο προφήτες δηλαδή, αντέχουν όταν οι άλλοι τάχουν παίξει, δουλεύουν δίχως σταματημό, δε χαλαρώνουν μέχρι να τερματίσουν, φεύγουν μπροστά, πετούν, ένα πράγμα παράξενο σα να τους οδηγεί, έχουν αυτοέλεγχο απόλυτο κι αντίληψη ταχεία, ξεχωρίζουν τα σημαντικά μες απ τον ορυμαγδό των πληροφοριών, το βλέπεις στο μάτι τους που γυαλίζει, είναι και λίγο παλαβοί βέβαια, αποκομμένοι συχνά εντελώς απ τον έξω κόσμο, αλλά τόχουν ρε φίλε!

Οι γύρω τους φθονούν, πράγματα που γι αυτούς είναι αυτονόητα οι γύρω θέλουν καμιά εκατοστή χρόνια να τα καταλάβουν, κι ύστερα είναι κι εκείνες οι επιτυχίες τους που σου σπάνε τα νεύρα, δε μπορεί ρε μεγάλε να τα καταφέρνουν πάντα, να κάνουν τόσα πολλά σωστά, να μη γκρινιάζουν ποτέ σχεδόν, άι στο διάβολο πια, γιατί να είναι άδικη η φύση, γιατί να τα δίνει όλα σ αυτούς.

Κάποιοι δε το αντέχουν κι είναι φυσικό, φίλοι φεύγουν από κοντά τους ανεξήγητα υποτίθεται, γυναίκες αρχίζουν να φέρονται μυστήρια, καλά μ αυτές δε βρίσκεις άκρη, εποφθαλμιούν όσα πετυχαίνουν οι εκλεκτοί , προδοσίες κι εξαπατήσεις, εχθροί εμφανίζονται από παντού, κάποιοι έχουν χάσει τον ύπνο τους, δεν αντέχουν να τους βλέπουν πετυχημένους και χαρούμενους πως γίνεται να είναι πάντα φρέσκοι κι ορεξάτοι κι ανανεωμένοι, καταντά αηδία άι στο καλό!

Βέβαια και για τους πετυχημένους δεν είναι όλα εύκολα, η πολύ επιτυχία μπορεί να σε τρελάνει - έτσι δεν είναι Θόδωρε!- χάνεις τη γη κάτω απ τα πόδια σου, πρέπει να είσαι συνέχεια στο όριο και στη κόψη, να κουμαντάρεις το φόβο σου όλη την ώρα όπως κινείσαι σε περιοχές αχαρτογράφητες.

Το ότι δεν το δείχνουν δε σημαίνει ότι δε φοβούνται, άνθρωποι είναι κι αυτοί, πρέπει να σφάλλουν για να μάθουν – πραγματικά θα ήθελα κάποιον να μου δείξει έναν τρόπο διαφορετικό για να κινηθείς προς τα μπρος - κι άλλωστε όπως έχουν πει η σκέψη σ αυτά τα επίπεδα είναι μια υπόθεση επικίνδυνη.

Μετά είναι κι ο περίγυρος, πως γίνεται να ξέρεις ποιον να εμπιστευτείς και ποιόν όχι, ποιανού τη συμβουλή να κρατήσεις και ποια ν αγνοήσεις, ποιες πληροφορίες σου είναι χρήσιμες και ποιες έπρεπε να πεταχτούν στη σαβούρα, πότε πρέπει ν ακούσεις το ένστικτο και πότε να πας κόντρα σ αυτό, πότε η διαίσθηση σου είναι σωστή και πότε έχουν δίκιο οι ειδικοί, πως να χειριστείς θέματα άγνωστα εντελώς όπου οι άλλοι απέτυχαν, ποιος είναι οι σωστές προσεγγίσεις, γιατί αργούν τα αποτελέσματα, πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για το σάλτο μορτάλε και πότε πρέπει να περιμένεις υπομονετικά σαν ηλίθιος, πότε πρέπει να ανοίξεις ρήγματα και πότε πρέπει να κλείσεις υποθέσεις που σ έχουν ζαλίσει, άστα να πάνε!

Αλλά ρε φίλε αυτοί πετυχαίνουν, δε ξέρω πως το κάνουν κάποιοι θα τόχουν ψάξει περισσότερο, αλλά πετυχαίνουν, προχωράνε, βάζουν έναν στόχο και καρφώνονται σ αυτόν, έχουν ταλέντο, δουλεύουν μέρα νύχτα, διακοπές κι αργίες, συνεχίζουν όταν οι άλλοι μένουν από δυνάμεις, ένα πράγμα παράξενο μ αυτούς, επιβιώνουν ξανά και ξανά με τρόπο εκνευριστικό , κυνηγάνε όνειρα άπιαστα, η σπίθα δε σβήνει από μέσα τους, η σκέψη τους είναι σύνθετη και πολυεπίπεδη αλλά ταυτόχρονα ξέρουν πως να κάνουν τα περίπλοκα απλά, τα παίρνουν όλα πολύ στα σοβαρά, έχουν ψάξει, έχουν μελετήσει κι έχουν και χαρακτήρα, α προπαντός χαρακτήρα κι υπόβαθρο ηθικό γερό, αλλιώς τι να το κάνεις!

Το πρώτο βήμα είναι το πιο δύσκολο, ύστερα παίρνουν φόρα κι ο πήχης ανεβαίνει συνέχεια, κι αυτοί συνεχίζουν ν'  ανεβαίνουν μαζί του , προβλήματα κόβονται σε φέτες με λεπίδες αιχμηρές, πέφτουν με τα μούτρα, αξιοποιούν κάθε δυνατότητα, δεν αφήνουν τίποτα να πέσει χάμω, ρισκάρουν,  τα παίζουν όλα για όλα, φτάνουν μέχρι το μεδούλι, ως εκεί που δεν πάει, βρίσκουν τη ρίζα του κακού, το συντρίβουν μ ένα κούτσουρο, το διαλύουν, το εξαφανίζουν!

Όμως η αρχή ήταν το πιο δύσκολο μέρος, τότε που ξεκινούσαν κι όλα τους φαίνονταν περίεργα κι ανυπέρβλητα, αλλά κάτι μέσα τους τους έσπρωχνε να φύγουν, να δοκιμάσουν, να το κάνουν, ούτε κι αυτοί άμα τους ρωτήσεις δεν έχουν ιδέα, όμως στην καμπάνα της ευφυίας που απεικονίζει το πως δουλεύει το πράγμα έπρεπε να είναι μπροστά, άμα δεν το έκαναν θα ήταν δυστυχισμένοι, δε θα μπορούσαν να ησυχάσουν και να κοιμηθούν τα βράδια, θα τους βασάνιζε συνεχώς,θα τους έτρωγε,  δε θα μπορούσαν  να κοιτάξουν το πρόσωπο τους στο καθρέφτη . ..