Όταν έφτασε έπρεπε να περάσει ανάμεσα από ένα τσούρμο αναρχικούς για να δει τελικά το πτώμα του Νιγηριανού που κείτονταν στο πεζοδρόμιο, γύρω υπήρχαν πιτσιρικάδες αναμαλλιασμένοι που συζητούσαν φωναχτά, κανονικά δεν έπρεπε να ήταν εκεί όμως έτσι έκανε πάντα, ήθελε να ξέρει ακριβώς τι γίνεται προτού καλέσει τους άνδρες του να επέμβουν.
Από νωρίς ήταν στο γήπεδο όπου γίνονταν κόλαση όταν ξαφνικά τον είχαν καλέσει για την υπόθεση με τον Νιγηριανό. Έξω απ το στάδιο είχε δει μια σκηνή απίστευτη, μπροστά από μια υπόγεια διάβαση αντίπαλοι φίλαθλοι σκοτώνονταν, έπεφταν κορμιά, κάποιοι βογκούσαν, δεν είχε ξαναδεί τόση βία ωμή, σε κάποια φάση είδε έναν τεράστιο να σηκώνει ένα θρανίο, αν έχεις το θεό σου που βρέθηκε εκεί πέρα εκείνο το πράγμα, ο τεράστιος το σήκωσε και το εξακόντισε σ αυτούς που προσπαθούσαν να βγουν απ τη στοά κι όταν τελικά εκείνη η μάζα κατάφερε να κινηθεί βγαίνοντας σαν κύμα ανθρώπινο έπεσε τόσο ξύλο που δεν το πίστευε. Οι άνθρωποι είχαν γίνει ένας συρφετός, ένας όχλος, μια ομάδα από ζώα που χτυπιόταν δίχως έλεος, στο τέλος έφυγαν τρέχοντας αφού πρώτα λεηλάτησαν ένα περίπτερο παίρνοντας ότι σοκολάτες και νερά υπήρχαν, πίσω τους έμεινε ένας ελεεινός χωρίς ρούχα και παπούτσια, έμοιαζε ετοιμοθάνατος, πλησίασε και τον άκουσε που ανέπνεε βαριά, πήρε τηλέφωνο ένα ασθενοφόρο νάρθει γρήγορα, και ειδοποίησε στον ασύρματο τις κλούβες να πάνε κατά κει που γίνονταν τα επεισόδια με τους αναρχικούς....
Ένιωθε οικειότητα μαζί μου, με βαστούσε απ το μπράτσο και μου έλεγε τις εμπειρίες του, έξω από ένα αστυνομικό τμήμα με σύστησε σε κάτι ματατζήδες, κάτι θηρία δίμετρα ‘’Προσέχτε τον έχει πάρε δώσε με αναρχικούς, φωτογραφήστε τον, άμα τον πετύχετε σαπίστε τον!’’ φοβήθηκα λίγο, με είχε τρελάνει στο δούλεμα! Πήραμε σβάρνα τα βιβλιοπωλεία, αυτός έπεσε με τα μούτρα εκεί πέρα, δεν έλεγε να ξεκολλήσει, πήρε καμιά ντάνα βιβλία, είχα σκυλοβαρεθεί σου λέω, πολύ κόλλημα, είχε κάνα δυο χρόνια να πάει λέει σε βιβλιοπωλείο και του είχε λείψει, μου χάρισε κι εμένα ένα πολιτικό ''Πάρε να ξεστραβωθείς παλιό μνημονιακέ !'' - ‘’Ρε Άγγελε…’’ του είπα ‘’ … δε τους πάω αυτούς πολύ μπανάλ είναι για μένα !’’ αυτός τα δικά του ‘’Σκάσε μνημονιακέ !’’ έπειτα συνέχιζε για τότε που σπούδαζε στην Ιταλία κι είχαν φτιάξει μια φράξια μες το ΠΑΣΟΚ απ το οποίο τους είχαν διαβολοστείλει τελικά, τότε πού όποτε είχαν λεφτά αγόραζαν από κείνο το υπέροχο το ωμό κρέας το μαριναρισμένο και κομμένο σε φέτες πάρα πολύ ψιλές που ήταν έξοχο να το φας με τυριά διάφορα πίνοντας κρασιά κόκκινα ‘’Άσε την ηλίθια, τη βλαμμένη γαλλική και την ισπανική κουζίνα κι όλες τις αηδίες, όλα τα λεφτά είναι οι Ιταλοί, αυτοί μονάχα ξέρουν από φαΐ!''
Κοπέλες με σκουλαρίκια στο σχήμα που έχουν οι νότες μουσικές περνούσαν, ένας λούσερ καταραμένος που έχει στοιχειώσει τη πόλη και κάθε μέρα πέφτω απάνω του διάβηκε δίπλα μας, σ ένα ταξιδιωτικό πρακτορείο πήγαμε να ρωτήσουμε για μια προσφορά, μια γνωστή του μας έλεγε για ταξίδια στη Κωνσταντινούπολη ''Πρέπει να πάτε, δε γίνεται να μη δείτε την Αγιά Σοφιά και τα υπόγεια που υπάρχουν από κάτω της, άμα τ ακολουθήσεις σε βγάζουν σε κήπους μυστήριους, μέσα από στοές και διαδρόμους μυστικούς, εκεί είναι οι τάφοι των βασιλιάδων και των αυτοκρατόρων, δε σας κάνει εντύπωση ότι δεν έχει βρεθεί ποτέ που ταφήκανε όλοι αυτοί, ο Ιουστινιανός, ο μέγας Κωνσταντίνος, ο Βουλγαροκτόνος, ο Τσιμισκής, ο Φωκάς, οι Ίσαυροι, οι Μακεδόνες, οι Λέοντες, οι Πορφυρογέννητοι, ο Παλαιολόγος, που στο δαίμονα έχουν θαφτεί όλοι αυτοί; ’’
Σε μια ταβέρνα, είχαμε πάει με τον πρώην αστυνομικό ‘’Άκου μνημονιακέ...'' μου έλεγε, όλα μιλημένα είναι, όλα απ έξω κανονίζονται , είσαι βλάκας , δε το βλέπεις, ότι θέλουν μας κάνουν, μπορεί και να μας χρεοκοπήσουν άμα γουστάρουν, πόσο το βλέπεις να πάει αυτό, πόσο θ αντέξει το σύστημα έτσι, εγώ έβγαλα ήδη όσα λεφτά είχα έξω, στην Αγγλία εκτός ευρώ, δε βάζουμε μυαλό αλλιώς, άστους να καούν όλοι οι ηλίθιοι γέροι κι οι γριές κι οι βλαμμένοι πιτσιρικάδες κι όλοι όσοι κοιμούνται όρθιοι, δεν αξίζουν τίποτα καλύτερο!’’ καθόμουν εκεί και τον κοίταζα σα χαμένος, κανονικά σιχαίνομαι όσο δε πάει τις θεωρίες συνωμοσίας αλλά δεν είχα να του απαντήσω τίποτα!
Ήταν ωραία η κουβέντα που είχαμε, τρελαίνομαι να μαθαίνω καινούρια πράγματα κάθε φορά, και δεν ήταν μονάχα ο Άγγελος. Και με τ άλλα τα παιδιά συζητούσαμε όλες τις μέρες ατέλειωτα, ώρες, μέχρι τελικής εξάντλησης, λέγαμε για τις γιορτές, πως γίνεται να περνάς καλά αυτές τις μέρες, φαίνεται ότι για τους περισσότερους είναι μια αγγαρεία, να δεις φίλους, γνωστούς ,συγγενείς, να ξοδέψεις λεφτά, να κάνεις όλα τα πρέπει που σε σκοτώνουν, λίγοι φαίνεται ότι περνούν πραγματικά καλά! Άλλος έλεγε για τις βροχές που έχουν σαπίσει την ύπαιθρο, στην αυλή του σπιτιού του έξω απ τη πόλη φύτρωσε απ το πουθενά μια πηγή νερού, δε μπορούσε να το πιστέψει είναι κι αυτό σημείο των καιρών! Μας είπε ότι τις λίγες μέρες λιακάδας που έκανε οι αγρότες τρελάθηκαν, έσπερναν όλη μέρα και σβάρνιζαν όλη νύχτα ανακατεύοντας το σπόρο με το χώμα κάτω απ τα φώτα των τρακτέρ τους κι ο κάμπος ολόκληρος είχε πάρει φωτιά ! Άλλος πάλι παραπονιόταν ''Ρε φίλε η γιαγιά μου παίρνει μια συνταξάρα κάτσε καλά, ο θείος μου άλλη συνταξάρα αυτός, δε ξέρουν που να τα ξοδέψουν, μόνο εμείς δεν έχουμε τίποτα!
Μια βουή ευχάριστη, γιορτινή, απλώνονταν στη ταβέρνα, τα φωτάκια έτρεχαν αέναα αναβοσβήνοντας στα πράσινα καλώδια, τα παιδιά απ το μαγαζί μας φέρνανε ρετσίνες, σαλάτες, ψάρια, πατάτες, χορταρικά, λέγαμε για τα ψάρια που βγαίνουν στο Θερμαϊκό, ο Άγγελος κάνει ψαροντούφεκο, έλεγε ότι επειδή εκβάλουν τέσσερα ποτάμια στον κόλπο ο τόπος είναι πλημμυρισμένος από θρεπτικές ουσίες, σκουλήκια, χορταράκια, κι άλλα μυστήρια δε ξέρω γω τι που τρώνε τα ψάρια, μονάχα τα νερά είναι θολά λέει και δε μπορείς να τα ξεχωρίσεις, πρέπει να κάνει κρύο για να τα δεις καθαρά τότε που είναι μουδιασμένα μες το διάφανο νερό και σε κοιτάζουν καθώς η λεπτή ρίγα που έχουν για να νιώθουν τις δονήσεις του νερού γυαλίζει ανάμεσα στ' αστραφτερά τους λέπια. Η Καλύτερη εποχή λέει για να κυνηγήσεις λαβράκια μεγάλα τόσο που δε χωρούν στην αγκαλιά σου και κεφαλόπουλα και τοπάνια και τσιπούρες και μουρμούρες πλατιές η καλύτερη εποχή λοιπόν είναι η άνοιξη, τότε που τα φύκια εκκρίνουν κάτι σαν γύρη σε κόκκους εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων, όλο το νερό πλημμυρίζει απ αυτό το πράγμα, τα ψάρια τρελαίνονται, έρχονται από παντού να συμμετάσχουν στο όργιο!
Στη Μητροπόλεως παρέες μαζεύονταν γύρω από φλόγες γκαζιού, μια ομάδα τυφλών περνούσε , καθένας άγγιζε τον ώμο αυτού που ήταν μπροστά για καθοδήγηση όπως στους πίνακες του Μπρέγγελ, περιστέρια προσγειώνονταν στα πόδια μας, κοράκια πετούσαν από πάνω κοπαδιαστά, μια γυναίκα είχα δει με ρούχα κόκκινα και νύχια μυτερά, έμοιαζε με μάγισσα, ένα κορίτσι λιμάριζε τα νύχια του σε μια στάση περιμένοντας το λεωφορείο, σ ένα μάρμαρο καθισμένο είχα πετύχει τον Θ ''Τι κάνεις εδώ ρε;'' - ''Περιμένω να ενεργοποιηθεί το νιτρικό που πήρα πριν πάω γυμναστήριο!''
Τριγυρνούσαμε κάθε μέρα στη πόλη, κάτι είχα πάθει, ήθελα να βγαίνω συνέχεια , ένιωθα κάπως, το χρειαζόμουν, για μένα όλο το θέμα είναι η προσμονή των γιορτών, το μετά το ξέρω, μετά είμαι κάπου άλλου βυθισμένος, σ άλλη κατάσταση! Ήθελα να μπω οπωσδήποτε στο κλίμα το γιορταστικό όσο πιο γρήγορα γίνεται, το μυαλό σκόρπιο σε χιλιάδες κομμάτια σέρνονταν, δε μπορούσα να βάλω δυο σκέψεις στη σειρά, ο ‘Άγγελος γελούσε όπως έπιανα το κεφάλι μου προσπαθώντας να συγκεντρωθώ. Ομίχλη κάλυπτε τα στενά, στο λεωφορείο του αεροδρομίου κάτι ηλίθιοι Έλληνες του εξωτερικού ήταν όλα νεύρα, καλά πολύ κομπλεξικοί, τι τους κάνουν εκεί έξω ήθελα να ξέρω κι έρχονται έτσι εδώ πέρα ''Γιατί μπαίνετε στο λεωφορείο, αυτό είναι μόνο για μας που πάμε να πάρουμε το αεροπλάνο!'' ρε φίλε τι θες να κάνουμε αφού δε περνά τίποτα, στην Ελλάδα είσαι όχι στην ιδανική πολιτεία του Πλάτωνα !
Με τα παιδιά λογομαχούσαμε, τα δίναμε όλα, ο Άγγελος ήταν πάντα μαζί μου ότι και ναλεγα , ερχόμασταν στα μαχαίρια, δε σου κάνω πλάκα, αφού κάποιος πήγε να χειροδικήσει, φαντάσου που είχαμε φτάσει, τελικά ζήτησε συγνώμη χάρισε και στο παρ ολίγον θύμα μια εικόνα με κάτι λόγια του αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης γραμμένα στο πίσω μέρος ''Αν μετανιώσεις πραγματικά και ξομολογηθείς, ίσως σωθείς στο τέλος!'' – ‘’ Άντε σε συγχωρώ…’’ του είπε’’…εσύ έχεις το ακαταλόγιστο!'' αγκαλιαστήκανε, φιλήθηκαν ήταν μια βιβλική σκηνή!
Ένα παιδί που σπουδάζει στη Γερμανία είχε έρθει για μερικές μέρες να δει τους δικούς του, κάνει το διδακτορικό του σ ένα πανεπιστήμιο του Βερολίνου, έπρεπε να μάθει αρχαία ελληνικά, λατινικά, αρχαία εβραϊκά αλλιώς δε τον δέχονταν καλά εκεί είναι πολλοί τρελοί μιλάμε! Του λείπει η Ελλάδα μας είπε, είναι ανάμεσα σε καθολικούς , λουθηρανούς, προτεστάντες ευαγγελιστές και δε ξέρω γω τι άλλο. Στη καφετέρια όπου ήμασταν μιλούσαμε φωναχτά, είχαμε ανάψει, είχαμε ξεφύγει όλοι μας κοίταζαν όπως φωνάζαμε και χειρονομούσαμε, τα γκαρσόνια είχαν φρίξει, ανέβαζαν τη μουσική να μην ακουγόμαστε, κουβεντιάζαμε για το ποιοι θα σωθούν στη δευτέρα παρουσία, ποιοι θα καταδικαστούν, ποιοι θα τη σκαπουλάρουν, τι είναι τελικά ο θεός και πως γίνεται να κρατάει κατάστιχο, να ζυγίζει όλη την ώρα με ακρίβεια και να ξεχωρίζει τους καλούς απ' τα καθάρματα, και τι είναι πιο σημαντικό η αγάπη η ή αλήθεια! Ένας απογοητευμένος έλεγε ότι τίποτα δε του κάνει αίσθηση πια, δε τον νοιάζει αν σωθεί ή όχι, ζει χωρίς λόγο, εκτελεί κινήσεις ρουτίνας, δε περιμένει τίποτα από το μέλλον όταν ένας ψηλός από δίπλα που είχε γυρισμένη τόση ώρα τη πλάτη του σηκώθηκε και μας πλησίασε '' Τόση ώρα σας ακούω...'' μας είπε ''...έχω κρατήσει και σημειώσεις!'' άνοιξε ένα μπλοκάκι ''Θέλω να σας πω τη γνώμη μου για το τι είναι ο θεός!'' - ' ' Έλα ρε φίλε πες μας!’’ του είπαμε ''Για μένα ο θεός είναι κάτι το απροσδιόριστο, φευγαλέο, κάτι που το ψάχνεις πάντα και δεν το βρίσκεις ποτέ, όλο σου ξεφεύγει, χάνεται και ξαναεμφανίζεται, αυτή ακριβώς όμως είναι η γοητεία του δεν τόχεις ποτέ σίγουρο ποτέ δεν είναι δεδομένο!'' μας άρεσε πολύ αυτό!
Στην εκκλησία βρισκόμασταν όλη την ώρα, μια γυναίκα όμορφη ξανθιά είχε έρθει και τη χαζεύαμε μέχρι να δούμε ότι συνόδευε ένα παιδί σακατεμένο σ ένα καροτσάκι, κάτι κουφούς ήχους είχαμε πιάσει, είχα σκάσει, δε μπορούσα να βρω τη δεύτερη φωνή, δε μπορούσα να συντονιστώ, τα νεύρα μου, τελικά την βρήκα, της άλλαξα τα φώτα, την έσκισα, ακουστήκαμε τέλεια, όλοι το κατάλαβαν, κοιτιόμασταν και γελούσαμε, πολύ ωραίο ρε φίλε!
Ένας παπάς είχε αρχίσει ένα κήρυγμα βαρετό και πήγαμε με τον Άγγελο σ ένα στασίδι παραπίσω κάτω από κάτι αγιογραφίες παλιές που τις είχαν σοβαντίσει κάποτε να μου τελειώσει την ιστορία του:
‘’Έβγαλα τα διακριτικά, φόρεσα ένα μπουφάν πολιτικό, ήταν ρίσκο, αν με έπιαναν οι αναρχικοί θα με σκότωναν δεν υπήρχε περίπτωση να φύγω ζωντανός είχαν τόση μανία που έπρεπε να ξεσπάσουν μέχρι να έρχονταν οι δικοί μου θα με είχαν τελειώσει ! Όμως πάντα έτσι ήμουνα δε μπορούσα τη σιγουριά και την ασφάλεια, μου άρεσε το ζειν επικινδύνως, να είμαι συνέχεια στο πεζοδρόμιο! Που λες μνημονιακέ ήξερα τι παίζεται μια καλή δύναμη θα μπορούσαμε να του διώξουμε από κει και να πάρουμε το πτώμα που οι αναρχικοί δεν ήθελαν να παραδώσουν με τίποτα και σε κανέναν! Σκεφτόμουν ότι είχα δει ότι ήθελα , ήταν καιρός να φύγω προτού γίνει τίποτα άσχημο, όταν χτύπησε η μοτορόλα, ακούστηκε ένα σφύριγμα χαρακτηριστικό κάτι παράσιτα κι όλοι κατάλαβαν φώναξαν’’ μπάτσος ήταν ο ασύρματος που είχα στη τσέπη, σκέφτηκα πόσο ηλίθιος ήμουν που τον είχα κουβαλήσει μαζί, δε μπορούσαν ευτυχώς να καταλάβουν από πού έρχονταν τα παράσιτα, έψαχναν όλοι γύρω τρομαγμένοι ξαφνιασμένοι, είχα μερικά δευτερόλεπτα να φύγω όπως έτρεχα μέσα σε μια βροχή από πέτρες και βρισιές και κατάρες ξοπίσω μου έλεγα μέσα μου θέ μου όχι στο κεφάλι ή στη σπονδυλική στήλη, μη μείνω ανάπηρος αισθάνθηκα ένα χτύπημα στο πόδι αλλά δεν έδωσα σημασία έφτασε πίσω λαχανιασμένος έδωσα το σύνθημα να ορμήξουν όταν χαλάρωσα λίγο ένιωσα ένα τσούξιμο στη φτέρνα έβγαλα το παπούτσι και την κάλτσα είχε πρηστεί όλο το μέρος …..’
Σκεφτόμουν ότι φτηνά την είχε γλυτώσει, το βαρετό κύρηγμα είχε τελειώσει, λόγια τρελά ακούγονταν τώρα ''Άστρον ήδη ανατέταλκε εκ φυλής Ιούδα!'' ''...ανατολή ανατολών!'' , κάτι άλλα '' ....όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου εξαπέστειλε ο θεός τον υιόν αυτού γενόμενον εκ γυναικός γενόμενον υπό νόμον!'' ένα άλλο ''Ακούσας αυτό Ηρώδης ο βασιλεύς εταράχθη !'' κι άλλο '' ....πάσα φάραγξ πληρωθήσεται και έσονται οι τραχείες εις οδούς λείας!'' κι ένα τελευταίο ''...αυτός εστίν ισχυρός, εξουσιαστής, θαυμαστός σύμβουλος, άρχων ειρήνης, πατήρ του μέλλοντος αιώνος!
Από νωρίς ήταν στο γήπεδο όπου γίνονταν κόλαση όταν ξαφνικά τον είχαν καλέσει για την υπόθεση με τον Νιγηριανό. Έξω απ το στάδιο είχε δει μια σκηνή απίστευτη, μπροστά από μια υπόγεια διάβαση αντίπαλοι φίλαθλοι σκοτώνονταν, έπεφταν κορμιά, κάποιοι βογκούσαν, δεν είχε ξαναδεί τόση βία ωμή, σε κάποια φάση είδε έναν τεράστιο να σηκώνει ένα θρανίο, αν έχεις το θεό σου που βρέθηκε εκεί πέρα εκείνο το πράγμα, ο τεράστιος το σήκωσε και το εξακόντισε σ αυτούς που προσπαθούσαν να βγουν απ τη στοά κι όταν τελικά εκείνη η μάζα κατάφερε να κινηθεί βγαίνοντας σαν κύμα ανθρώπινο έπεσε τόσο ξύλο που δεν το πίστευε. Οι άνθρωποι είχαν γίνει ένας συρφετός, ένας όχλος, μια ομάδα από ζώα που χτυπιόταν δίχως έλεος, στο τέλος έφυγαν τρέχοντας αφού πρώτα λεηλάτησαν ένα περίπτερο παίρνοντας ότι σοκολάτες και νερά υπήρχαν, πίσω τους έμεινε ένας ελεεινός χωρίς ρούχα και παπούτσια, έμοιαζε ετοιμοθάνατος, πλησίασε και τον άκουσε που ανέπνεε βαριά, πήρε τηλέφωνο ένα ασθενοφόρο νάρθει γρήγορα, και ειδοποίησε στον ασύρματο τις κλούβες να πάνε κατά κει που γίνονταν τα επεισόδια με τους αναρχικούς....
Ένιωθε οικειότητα μαζί μου, με βαστούσε απ το μπράτσο και μου έλεγε τις εμπειρίες του, έξω από ένα αστυνομικό τμήμα με σύστησε σε κάτι ματατζήδες, κάτι θηρία δίμετρα ‘’Προσέχτε τον έχει πάρε δώσε με αναρχικούς, φωτογραφήστε τον, άμα τον πετύχετε σαπίστε τον!’’ φοβήθηκα λίγο, με είχε τρελάνει στο δούλεμα! Πήραμε σβάρνα τα βιβλιοπωλεία, αυτός έπεσε με τα μούτρα εκεί πέρα, δεν έλεγε να ξεκολλήσει, πήρε καμιά ντάνα βιβλία, είχα σκυλοβαρεθεί σου λέω, πολύ κόλλημα, είχε κάνα δυο χρόνια να πάει λέει σε βιβλιοπωλείο και του είχε λείψει, μου χάρισε κι εμένα ένα πολιτικό ''Πάρε να ξεστραβωθείς παλιό μνημονιακέ !'' - ‘’Ρε Άγγελε…’’ του είπα ‘’ … δε τους πάω αυτούς πολύ μπανάλ είναι για μένα !’’ αυτός τα δικά του ‘’Σκάσε μνημονιακέ !’’ έπειτα συνέχιζε για τότε που σπούδαζε στην Ιταλία κι είχαν φτιάξει μια φράξια μες το ΠΑΣΟΚ απ το οποίο τους είχαν διαβολοστείλει τελικά, τότε πού όποτε είχαν λεφτά αγόραζαν από κείνο το υπέροχο το ωμό κρέας το μαριναρισμένο και κομμένο σε φέτες πάρα πολύ ψιλές που ήταν έξοχο να το φας με τυριά διάφορα πίνοντας κρασιά κόκκινα ‘’Άσε την ηλίθια, τη βλαμμένη γαλλική και την ισπανική κουζίνα κι όλες τις αηδίες, όλα τα λεφτά είναι οι Ιταλοί, αυτοί μονάχα ξέρουν από φαΐ!''
Κοπέλες με σκουλαρίκια στο σχήμα που έχουν οι νότες μουσικές περνούσαν, ένας λούσερ καταραμένος που έχει στοιχειώσει τη πόλη και κάθε μέρα πέφτω απάνω του διάβηκε δίπλα μας, σ ένα ταξιδιωτικό πρακτορείο πήγαμε να ρωτήσουμε για μια προσφορά, μια γνωστή του μας έλεγε για ταξίδια στη Κωνσταντινούπολη ''Πρέπει να πάτε, δε γίνεται να μη δείτε την Αγιά Σοφιά και τα υπόγεια που υπάρχουν από κάτω της, άμα τ ακολουθήσεις σε βγάζουν σε κήπους μυστήριους, μέσα από στοές και διαδρόμους μυστικούς, εκεί είναι οι τάφοι των βασιλιάδων και των αυτοκρατόρων, δε σας κάνει εντύπωση ότι δεν έχει βρεθεί ποτέ που ταφήκανε όλοι αυτοί, ο Ιουστινιανός, ο μέγας Κωνσταντίνος, ο Βουλγαροκτόνος, ο Τσιμισκής, ο Φωκάς, οι Ίσαυροι, οι Μακεδόνες, οι Λέοντες, οι Πορφυρογέννητοι, ο Παλαιολόγος, που στο δαίμονα έχουν θαφτεί όλοι αυτοί; ’’
Σε μια ταβέρνα, είχαμε πάει με τον πρώην αστυνομικό ‘’Άκου μνημονιακέ...'' μου έλεγε, όλα μιλημένα είναι, όλα απ έξω κανονίζονται , είσαι βλάκας , δε το βλέπεις, ότι θέλουν μας κάνουν, μπορεί και να μας χρεοκοπήσουν άμα γουστάρουν, πόσο το βλέπεις να πάει αυτό, πόσο θ αντέξει το σύστημα έτσι, εγώ έβγαλα ήδη όσα λεφτά είχα έξω, στην Αγγλία εκτός ευρώ, δε βάζουμε μυαλό αλλιώς, άστους να καούν όλοι οι ηλίθιοι γέροι κι οι γριές κι οι βλαμμένοι πιτσιρικάδες κι όλοι όσοι κοιμούνται όρθιοι, δεν αξίζουν τίποτα καλύτερο!’’ καθόμουν εκεί και τον κοίταζα σα χαμένος, κανονικά σιχαίνομαι όσο δε πάει τις θεωρίες συνωμοσίας αλλά δεν είχα να του απαντήσω τίποτα!
Ήταν ωραία η κουβέντα που είχαμε, τρελαίνομαι να μαθαίνω καινούρια πράγματα κάθε φορά, και δεν ήταν μονάχα ο Άγγελος. Και με τ άλλα τα παιδιά συζητούσαμε όλες τις μέρες ατέλειωτα, ώρες, μέχρι τελικής εξάντλησης, λέγαμε για τις γιορτές, πως γίνεται να περνάς καλά αυτές τις μέρες, φαίνεται ότι για τους περισσότερους είναι μια αγγαρεία, να δεις φίλους, γνωστούς ,συγγενείς, να ξοδέψεις λεφτά, να κάνεις όλα τα πρέπει που σε σκοτώνουν, λίγοι φαίνεται ότι περνούν πραγματικά καλά! Άλλος έλεγε για τις βροχές που έχουν σαπίσει την ύπαιθρο, στην αυλή του σπιτιού του έξω απ τη πόλη φύτρωσε απ το πουθενά μια πηγή νερού, δε μπορούσε να το πιστέψει είναι κι αυτό σημείο των καιρών! Μας είπε ότι τις λίγες μέρες λιακάδας που έκανε οι αγρότες τρελάθηκαν, έσπερναν όλη μέρα και σβάρνιζαν όλη νύχτα ανακατεύοντας το σπόρο με το χώμα κάτω απ τα φώτα των τρακτέρ τους κι ο κάμπος ολόκληρος είχε πάρει φωτιά ! Άλλος πάλι παραπονιόταν ''Ρε φίλε η γιαγιά μου παίρνει μια συνταξάρα κάτσε καλά, ο θείος μου άλλη συνταξάρα αυτός, δε ξέρουν που να τα ξοδέψουν, μόνο εμείς δεν έχουμε τίποτα!
Μια βουή ευχάριστη, γιορτινή, απλώνονταν στη ταβέρνα, τα φωτάκια έτρεχαν αέναα αναβοσβήνοντας στα πράσινα καλώδια, τα παιδιά απ το μαγαζί μας φέρνανε ρετσίνες, σαλάτες, ψάρια, πατάτες, χορταρικά, λέγαμε για τα ψάρια που βγαίνουν στο Θερμαϊκό, ο Άγγελος κάνει ψαροντούφεκο, έλεγε ότι επειδή εκβάλουν τέσσερα ποτάμια στον κόλπο ο τόπος είναι πλημμυρισμένος από θρεπτικές ουσίες, σκουλήκια, χορταράκια, κι άλλα μυστήρια δε ξέρω γω τι που τρώνε τα ψάρια, μονάχα τα νερά είναι θολά λέει και δε μπορείς να τα ξεχωρίσεις, πρέπει να κάνει κρύο για να τα δεις καθαρά τότε που είναι μουδιασμένα μες το διάφανο νερό και σε κοιτάζουν καθώς η λεπτή ρίγα που έχουν για να νιώθουν τις δονήσεις του νερού γυαλίζει ανάμεσα στ' αστραφτερά τους λέπια. Η Καλύτερη εποχή λέει για να κυνηγήσεις λαβράκια μεγάλα τόσο που δε χωρούν στην αγκαλιά σου και κεφαλόπουλα και τοπάνια και τσιπούρες και μουρμούρες πλατιές η καλύτερη εποχή λοιπόν είναι η άνοιξη, τότε που τα φύκια εκκρίνουν κάτι σαν γύρη σε κόκκους εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων, όλο το νερό πλημμυρίζει απ αυτό το πράγμα, τα ψάρια τρελαίνονται, έρχονται από παντού να συμμετάσχουν στο όργιο!
Στη Μητροπόλεως παρέες μαζεύονταν γύρω από φλόγες γκαζιού, μια ομάδα τυφλών περνούσε , καθένας άγγιζε τον ώμο αυτού που ήταν μπροστά για καθοδήγηση όπως στους πίνακες του Μπρέγγελ, περιστέρια προσγειώνονταν στα πόδια μας, κοράκια πετούσαν από πάνω κοπαδιαστά, μια γυναίκα είχα δει με ρούχα κόκκινα και νύχια μυτερά, έμοιαζε με μάγισσα, ένα κορίτσι λιμάριζε τα νύχια του σε μια στάση περιμένοντας το λεωφορείο, σ ένα μάρμαρο καθισμένο είχα πετύχει τον Θ ''Τι κάνεις εδώ ρε;'' - ''Περιμένω να ενεργοποιηθεί το νιτρικό που πήρα πριν πάω γυμναστήριο!''
Τριγυρνούσαμε κάθε μέρα στη πόλη, κάτι είχα πάθει, ήθελα να βγαίνω συνέχεια , ένιωθα κάπως, το χρειαζόμουν, για μένα όλο το θέμα είναι η προσμονή των γιορτών, το μετά το ξέρω, μετά είμαι κάπου άλλου βυθισμένος, σ άλλη κατάσταση! Ήθελα να μπω οπωσδήποτε στο κλίμα το γιορταστικό όσο πιο γρήγορα γίνεται, το μυαλό σκόρπιο σε χιλιάδες κομμάτια σέρνονταν, δε μπορούσα να βάλω δυο σκέψεις στη σειρά, ο ‘Άγγελος γελούσε όπως έπιανα το κεφάλι μου προσπαθώντας να συγκεντρωθώ. Ομίχλη κάλυπτε τα στενά, στο λεωφορείο του αεροδρομίου κάτι ηλίθιοι Έλληνες του εξωτερικού ήταν όλα νεύρα, καλά πολύ κομπλεξικοί, τι τους κάνουν εκεί έξω ήθελα να ξέρω κι έρχονται έτσι εδώ πέρα ''Γιατί μπαίνετε στο λεωφορείο, αυτό είναι μόνο για μας που πάμε να πάρουμε το αεροπλάνο!'' ρε φίλε τι θες να κάνουμε αφού δε περνά τίποτα, στην Ελλάδα είσαι όχι στην ιδανική πολιτεία του Πλάτωνα !
Με τα παιδιά λογομαχούσαμε, τα δίναμε όλα, ο Άγγελος ήταν πάντα μαζί μου ότι και ναλεγα , ερχόμασταν στα μαχαίρια, δε σου κάνω πλάκα, αφού κάποιος πήγε να χειροδικήσει, φαντάσου που είχαμε φτάσει, τελικά ζήτησε συγνώμη χάρισε και στο παρ ολίγον θύμα μια εικόνα με κάτι λόγια του αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης γραμμένα στο πίσω μέρος ''Αν μετανιώσεις πραγματικά και ξομολογηθείς, ίσως σωθείς στο τέλος!'' – ‘’ Άντε σε συγχωρώ…’’ του είπε’’…εσύ έχεις το ακαταλόγιστο!'' αγκαλιαστήκανε, φιλήθηκαν ήταν μια βιβλική σκηνή!
Ένα παιδί που σπουδάζει στη Γερμανία είχε έρθει για μερικές μέρες να δει τους δικούς του, κάνει το διδακτορικό του σ ένα πανεπιστήμιο του Βερολίνου, έπρεπε να μάθει αρχαία ελληνικά, λατινικά, αρχαία εβραϊκά αλλιώς δε τον δέχονταν καλά εκεί είναι πολλοί τρελοί μιλάμε! Του λείπει η Ελλάδα μας είπε, είναι ανάμεσα σε καθολικούς , λουθηρανούς, προτεστάντες ευαγγελιστές και δε ξέρω γω τι άλλο. Στη καφετέρια όπου ήμασταν μιλούσαμε φωναχτά, είχαμε ανάψει, είχαμε ξεφύγει όλοι μας κοίταζαν όπως φωνάζαμε και χειρονομούσαμε, τα γκαρσόνια είχαν φρίξει, ανέβαζαν τη μουσική να μην ακουγόμαστε, κουβεντιάζαμε για το ποιοι θα σωθούν στη δευτέρα παρουσία, ποιοι θα καταδικαστούν, ποιοι θα τη σκαπουλάρουν, τι είναι τελικά ο θεός και πως γίνεται να κρατάει κατάστιχο, να ζυγίζει όλη την ώρα με ακρίβεια και να ξεχωρίζει τους καλούς απ' τα καθάρματα, και τι είναι πιο σημαντικό η αγάπη η ή αλήθεια! Ένας απογοητευμένος έλεγε ότι τίποτα δε του κάνει αίσθηση πια, δε τον νοιάζει αν σωθεί ή όχι, ζει χωρίς λόγο, εκτελεί κινήσεις ρουτίνας, δε περιμένει τίποτα από το μέλλον όταν ένας ψηλός από δίπλα που είχε γυρισμένη τόση ώρα τη πλάτη του σηκώθηκε και μας πλησίασε '' Τόση ώρα σας ακούω...'' μας είπε ''...έχω κρατήσει και σημειώσεις!'' άνοιξε ένα μπλοκάκι ''Θέλω να σας πω τη γνώμη μου για το τι είναι ο θεός!'' - ' ' Έλα ρε φίλε πες μας!’’ του είπαμε ''Για μένα ο θεός είναι κάτι το απροσδιόριστο, φευγαλέο, κάτι που το ψάχνεις πάντα και δεν το βρίσκεις ποτέ, όλο σου ξεφεύγει, χάνεται και ξαναεμφανίζεται, αυτή ακριβώς όμως είναι η γοητεία του δεν τόχεις ποτέ σίγουρο ποτέ δεν είναι δεδομένο!'' μας άρεσε πολύ αυτό!
Στην εκκλησία βρισκόμασταν όλη την ώρα, μια γυναίκα όμορφη ξανθιά είχε έρθει και τη χαζεύαμε μέχρι να δούμε ότι συνόδευε ένα παιδί σακατεμένο σ ένα καροτσάκι, κάτι κουφούς ήχους είχαμε πιάσει, είχα σκάσει, δε μπορούσα να βρω τη δεύτερη φωνή, δε μπορούσα να συντονιστώ, τα νεύρα μου, τελικά την βρήκα, της άλλαξα τα φώτα, την έσκισα, ακουστήκαμε τέλεια, όλοι το κατάλαβαν, κοιτιόμασταν και γελούσαμε, πολύ ωραίο ρε φίλε!
Ένας παπάς είχε αρχίσει ένα κήρυγμα βαρετό και πήγαμε με τον Άγγελο σ ένα στασίδι παραπίσω κάτω από κάτι αγιογραφίες παλιές που τις είχαν σοβαντίσει κάποτε να μου τελειώσει την ιστορία του:
‘’Έβγαλα τα διακριτικά, φόρεσα ένα μπουφάν πολιτικό, ήταν ρίσκο, αν με έπιαναν οι αναρχικοί θα με σκότωναν δεν υπήρχε περίπτωση να φύγω ζωντανός είχαν τόση μανία που έπρεπε να ξεσπάσουν μέχρι να έρχονταν οι δικοί μου θα με είχαν τελειώσει ! Όμως πάντα έτσι ήμουνα δε μπορούσα τη σιγουριά και την ασφάλεια, μου άρεσε το ζειν επικινδύνως, να είμαι συνέχεια στο πεζοδρόμιο! Που λες μνημονιακέ ήξερα τι παίζεται μια καλή δύναμη θα μπορούσαμε να του διώξουμε από κει και να πάρουμε το πτώμα που οι αναρχικοί δεν ήθελαν να παραδώσουν με τίποτα και σε κανέναν! Σκεφτόμουν ότι είχα δει ότι ήθελα , ήταν καιρός να φύγω προτού γίνει τίποτα άσχημο, όταν χτύπησε η μοτορόλα, ακούστηκε ένα σφύριγμα χαρακτηριστικό κάτι παράσιτα κι όλοι κατάλαβαν φώναξαν’’ μπάτσος ήταν ο ασύρματος που είχα στη τσέπη, σκέφτηκα πόσο ηλίθιος ήμουν που τον είχα κουβαλήσει μαζί, δε μπορούσαν ευτυχώς να καταλάβουν από πού έρχονταν τα παράσιτα, έψαχναν όλοι γύρω τρομαγμένοι ξαφνιασμένοι, είχα μερικά δευτερόλεπτα να φύγω όπως έτρεχα μέσα σε μια βροχή από πέτρες και βρισιές και κατάρες ξοπίσω μου έλεγα μέσα μου θέ μου όχι στο κεφάλι ή στη σπονδυλική στήλη, μη μείνω ανάπηρος αισθάνθηκα ένα χτύπημα στο πόδι αλλά δεν έδωσα σημασία έφτασε πίσω λαχανιασμένος έδωσα το σύνθημα να ορμήξουν όταν χαλάρωσα λίγο ένιωσα ένα τσούξιμο στη φτέρνα έβγαλα το παπούτσι και την κάλτσα είχε πρηστεί όλο το μέρος …..’
Σκεφτόμουν ότι φτηνά την είχε γλυτώσει, το βαρετό κύρηγμα είχε τελειώσει, λόγια τρελά ακούγονταν τώρα ''Άστρον ήδη ανατέταλκε εκ φυλής Ιούδα!'' ''...ανατολή ανατολών!'' , κάτι άλλα '' ....όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου εξαπέστειλε ο θεός τον υιόν αυτού γενόμενον εκ γυναικός γενόμενον υπό νόμον!'' ένα άλλο ''Ακούσας αυτό Ηρώδης ο βασιλεύς εταράχθη !'' κι άλλο '' ....πάσα φάραγξ πληρωθήσεται και έσονται οι τραχείες εις οδούς λείας!'' κι ένα τελευταίο ''...αυτός εστίν ισχυρός, εξουσιαστής, θαυμαστός σύμβουλος, άρχων ειρήνης, πατήρ του μέλλοντος αιώνος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου