''Εν ταίς Ηλεκτρίσι νήσοις, αι κείνται εν τώ μυχώ του Αδρίου, δύο αδριάντας ανακειμένους, τον μεν κασσιτέρινον τον δε χαλκούν ειργασμένους τον αρχαίον τρόπον. λέγεται δέ τούτους του Δαιδάλου είναι έργα, υπόμνημα τών πάλαι, ότε Μίνω φεύγων εκ Σικελίας και Κρήτης εις τούτους τούς τόπους παρέβαλε. ''
Αριστοτέλης ‘’Περι θαυμασίων ακουσμάτων’’. 81, 24-29.
Bόλτα στη πόλη βγαίνει ο γέρο δήμαρχος μας να επιθεωρήσει τι γίνεται ως αρμόδιος γαρ. Τον βλέπουμε να περνά κάπου στη Κορομηλά καθώς σερβιτόρες πονηρές προσπαθούν να μας πασάρουν λεμονάδες σπιτικές υποτίθεται μ ένα φυλλαράκι δυόσμου να επιπλέει στην επιφάνεια του ποτηριού. Φορτηγά ξεφορτώνουν τελάρα με ρόδια και πορτοκάλια, φλαμουριές μοσχοβολούν στα στενά όπως έχουν ανθίσει κατά το τέλος της άνοιξης, ζητιάνοι επιθετικοί με μια λωρίδα από τατουάζ χαραγμένη στο μπράτσο βγαίνουν από ένα μέρος που έχει μπλοκαριστεί με σιδεριές και κλειδαριές, ποιος ξέρει τι γίνονταν τη νύχτα εκεί πέρα. Στα φαρμακεία πουλούν προϊόντα ενυδάτωσης κι αναζωογόνησης της επιδερμίδας, εκχυλίσματα μαύρης πεύκης που ξαναδίνουν δροσιά στο κουρασμένο δέρμα, χυμό αγριοτριανταφυλλιάς κι άνθη της ερήμου που ξαναφέρνουν ζωντάνια στις γυναίκες που βλέπουν το χρόνο να τις χτυπά αλύπητα την ώρα που οι άντρες αντιστέκονται. Ντοκιμαντέρ σε κάποιες οθόνες δείχνουν σκηνές από πάγους κι ωκεανούς βαθιούς και θάλασσες τροπικές και βουνά χιονισμένα …
Γρανίτες παγωμένες και μηχανές παγωτού, αγροτικά περνούν με γυφτάκια στις καρότσες τους ανάμεσα σε κεράσια και φράουλες, κοπέλες γεμίζουν με νερά τα ποτήρια από κανάτες μπρούτζινες, γυναίκες καθισμένες σε καρέκλες αναπαυτικές με μπράτσα μελανιασμένα σα να τις είχε αρπάξει βίαια κάποιος, φανελάκια άσπρα φορούν με σχέδια από παγόνια και πουλιά, μικροί ρόμβοι γαλάζιοι σα διαμαντάκια μικρούτσικα καρφωμένοι στα νύχια τους , δαχτυλίδια περασμένα στον αντίχειρα, πόδια μακριά, λεπτά, μαυρισμένα, θυμίζουν γαζέλες νεαρές, βραχιόλια τυλιγμένα στον καρπό, τζιν με στρας κολλημένα σε σχήματα παραλληλόγραμμα… .
Ανάθεμα με κι αν ο δήμαρχος έχει ιδέα τι στο δαίμονα συμβαίνει στη πόλη του, τα παιδιά που έχουν καταστήματα στο κέντρο τον βρίζουν όλη την ώρα, είναι καλός για κόλπα επικοινωνιακά κι αηδίες αυτού του είδους, και τρικ της κακιάς ώρας για την ευρωπαϊκή και τη σύγχρονη πόλη, για παρελάσεις ομοφυλοφίλων κι άλλες τέτοιες εξυπνάδες, σα να λύθηκαν όλα τ’ άλλα κι απόμεινε αυτό τώρα να μας βασανίζει, ότι νάναι γίνεται.
Ένα συνονθύλευμα παρδαλό τριγύρω , μαύροι προκλητικοί κι Αλβανοί και Πακιστανοί και Γεωργιανοί ξεχαρβαλωμένοι που κείτονται στο πεζοδρόμιο και δε ξέρεις αν είναι ζωντανοί η πεθαμένοι, ναρκομανείς μισοπεθαμένοι στα παγκάκια των στάσεων, κανείς δεν ασχολείται , όλοι περνούν από δίπλα αδιάφορα σα να μη συμβαίνει τίποτα, σα να γίνονται όλα αυτά κάπου αλλού. Το βράδυ στα στέκια του κέντρου ουσίες περίεργες κυκλοφορούν , πάρκα ρημαγμένα, σμπαραλιασμένα, αποξηραμένα, όπως πιάνουν οι ζέστες δε πρόκειται να μείνει τίποτα. Φρένα στριγγλίζουν στις διαβάσεις, συνθήματα απειλητικά στους τοίχους, η άσφαλτος αρχίζει να λιώνει όπως ανεβαίνουν οι θερμοκρασίες, . Σε μια πολυκατοικία ένας χαπακωμένος έχει γκρεμίσει μια πόρτα ψάχνοντας κάποια γυναίκα, αυτοί που είναι μέσα τα έχουν δει όλα μέχρι να καταλάβει ο παλαβός ότι έκανε λάθος όροφο, παράθυρα και μπαλκονόπορτες ανοίγουν να μπει αέρας , διαρρήκτες κι άλλοι μυστήριοι εισβάλουν , στους δρόμους τα μεσάνυχτα ακούγονται φωνές και πυροβολισμοί, σιγά μη νοιαστεί κανείς, σιγά μη χαλάσουν τον ύπνο τους το μακάριο.
Η ατμόσφαιρα θολώνει στο ξεκίνημα του καλοκαιριού, οι ορίζοντες ανοίγουν και το φως ξεχύνεται ασυγκράτητο απ όλες τις κατευθύνσεις , θες να φύγεις μακριά όσο γίνεται προς όλες τις διευθύνσεις του ορίζοντα. Η θάλασσα απλώνεται στην ευθεία και λίγο χαμηλότερα, γερανοί του μετρό περνούν πάνω απ τα κεφάλια στριφογυρίζοντας, μουσικές δυνατές στα καλοκαιρινά μαγαζιά, πίσω από πάγκους κορίτσια παίρνουν πόζες σε στάση προφίλ και ανφάς, κι άλλα στέκονται όρθια στις εισόδους, κι άλλα γονατίζουν στις βιτρίνες τοποθετώντας αντικείμενα που γυαλίζουν.
Αεράκι δροσερό φυσά στις στοές στο Καπάνι ανάμεσα στους πάγκους με τα ψάρια και τον πάγο που έχουν σκορπίσει για να τα κρατά ζωντανά, μηχανές της αστυνομίας παρκαρισμένες στη Τσιμισκή, στους ασύρματους βουίζουν ειδοποιήσεις για κλοπές κι επιθέσεις και βιαιοπραγίες δυτικά κατά τον Εύοσμο και κατά την Ιωνία, κατά το Κορδελιό, και κατά το Δενδροπόταμο, φρένα στριγκλίζουν μπροστά στις διαβάσεις , ντελιβεράδες πανικόβλητοι μπαίνουν σα διάβολοι στο αντίθετο ρεύμα για να κόψουν δρόμο. Στα γυράδικα τύποι ιδρωμένοι ακονίζουν μαχαίρια τεράστια, γριές με νύχια βαμμένα περνούν απ το πεζοδρόμιο, μια φασαρία ακούγεται από κάπου κι όλοι τρέχουν να δουν τι γίνεται κατά κει, δυο μεθυσμένοι έχουν αρπαχτεί άγρια και παλεύουν να τους χωρίσουν, ένας τεράστιος είναι έξαλλος, γυαλιά σπασμένα παντού τριγύρω.. .
Όλοι εναντίον όλων σ αυτή τη πόλη, ταξιτζήδες σκοτώνονται με οδηγούς λεωφορείων, χριστιανοί κατά άθεων, νομοταγείς ενάντια σ αντικομφορμιστές, γυναίκες εναντίον ανδρών, δεξιοί θέλουν να φάνε τους αριστερούς και τούμπαλιν , ο δήμαρχος αραχτός στο διαμερισματάκι του στη παραλία κοντά δεκάρα δε δίνει, σιγά μην ιδρώνει τ αυτάκι του, μας δουλεύει υποτιμά τη νοημοσύνη μας, αμολά μπαρούφες τις οποίες κάποιοι πεθαίνουν ν ακούν για καύσεις νεκρών και για μετονομασίες οδών, ελίσσεται σα σβούρα, (εντάξει είναι καλός σ αυτό το άθλημα ), αλλά ουσία μηδέν, αποτέλεσμα τίποτα.
Στα φαστφουντάδικα φραπέδες πίνουν στα όρθια, παγάκια άφθονα μες το πλαστικό ποτηράκι , κάποιος μιλά για τη Φραγκφούρτη, αυτή είναι πόλη, η οικονομική καρδιά της Ευρώπης, με το χρηματιστήριο κι όλα τα παραλειπόμενα, πολύ ωραία λέει απλωμένη στις δυο όχθες του Ρήνου, πράσινη…
Φασαρίες ξεσπούν όλη την ώρα έξω απ τα γήπεδα, οπαδοί σαλταρισμένοι θέλουν να ξεσπάσουν κάπου τα βίαια ένστικτά τους, τσακώνονται ,πλακώνονται, πετούν ο ένας στον άλλο ότι μπορείς να φανταστείς, λεηλατούν περίπτερα, κλέβουν νερά και σοκολάτες. Κάπου λέει υπάρχει ένα σούπερ μάρκετ που φαλίρισε, τη νύχτα φιγούρες σκοτεινές μπουκάρουν από παντού να αρπάξουν ότι προλάβουν από ράφια και ψυγεία χωρίς κανείς να τους σταματά, μερικοί πάλι δεν αντέχουν όλη αυτή τη πίεση , βουτάνε στο Θερμαϊκό περαστικοί βουτούν να τους βγάλουν, που να βάλεις τάξη σ αυτό το χάος.
Το καλοκαίρι προμηνύεται ζόρικο, οι ειδήσεις λένε για σεισμούς στη Λήμνο και στο ρήγμα της Ανατολίας και στην τάφρο του βορείου αιγαίου όπου όλα χάνονται μέσα σ εκείνη τη τρομερή κατωφέρεια, για σεισμούς κι εκρήξεις ηφαιστείων ανά την υφήλιο. Πολλοί θα ήθελαν να φύγουν για κάπου, όπου νάναι μόνο να φύγουν από δω πέρα , θάθελαν να πάνε διακοπές σε μέρη όπου έζησαν τις καλύτερες στιγμές της ζωής τους, σ ακρογιαλιές με βότσαλα σ όλα τα χρώματα, βότσαλα τόσο όμορφα που δεν έχει δει κανένας τέτοια ούτε πρόκειται να δει ξανά κατά πως λένε , εκεί όπου η άμμος χρυσίζει στον πάτο δυο οργιές πιο χαμηλά απ την επιφάνεια, σε μέρη με λίμνες που έχουν βάθος ασύγκριτο και ποτάμια τόσο καθαρά που δεν το πιστεύεις. Εκεί όπου τα δέντρα κρέμονται μέχρι χαμηλά αλλά δεν υπάρχει ούτε ένα φυλλαράκι να επιπλέει κι αναρωτιέσαι πως στο καλό γίνεται αυτό. Εκεί που λένε ότι αν είσαι τυχερός μπορεί να δεις κομμάτια από χρυσάφι ατόφιο να βγαίνουν στην αμμουδιά, σε μέρη όπου τα νερά αλλάζουν χρώμα ανάλογα με την ώρα και την ατμόσφαιρα και γίνονται πότε γαλάζια και βαθυκύανα, πότε σκοτεινά σα τον ουρανό που προμηνύει καταιγίδα πότε κοκκινωπά όταν ο ήλιος γέρνει κατά τη δύση...
Το πρωί αγουροξυπνημένοι ξεκινούν για τις δουλειές τους, ανοίγουν μαγαζιά κι άλλοι βγάζουν βόλτα το σκύλο τους, νοσοκόμες σχολούν από βάρδιες νυχτερινές και σέρνονται κατά σπίτια τους, στα ενεχυροδανειστήρια αγοράζουν κοσμήματα χρυσά και ρολόγια και δόντια και σαγόνια ολόκληρα , πιτσιρικάδες φιλιούνται στις γωνιές μπερδεύοντας σα φίδια τις γλώσσες τους, στο Ναυαρίνο τους βλέπεις να γαζώνουν σχέδια περίεργα στο δέρμα τους, καθαριστές σκουπίζουν χαρτιά και φύλλα κι ότι μαζεύει ο αέρας σ αυτή τη βρώμικη πόλη.
Τα σαββατοκύριακα μαμάδες τρώνε κρουασάν και πίνουν χυμούς μπροστά στους παιδικούς σταθμούς καθώς τα μικρά τους απογειώνονται πάνω σε τραμπολίνο, γάτες πληγωμένες από μάχες νυχτερινές πλησιάζουν σημεία όπου κάποιοι έχουν αφήσει τροφή, περιστέρια σαν ιπτάμενοι αρουραίοι πάνε κι έρχονται γύρω απ τη Καμάρα, κοπάδια από κοράκια κουρνιάζουν πάνω στις κεραίες των ψηλών κτηρίων σα να μας κατοπτεύουν.
Στη παραλία τα κύματα σκάνε αέναα αφρίζοντας πάνω από μαύρα όστρακα κολλημένα στα τσιμέντα που έχουν γίνει πράσινα πια, στα κάστρα τουρίστες αναπαύονται κάτω απ τη σκιά των τειχών, γάμοι και βαφτίσεις στα εκκλησάκια, στον Άγιο Δημήτριο ρωσίδες σταυρώνουν τα χέρια στο στήθος όπως πλησιάζουν για να κοινωνήσουν, βροχές πιάνουν όλη την ώρα, ποτάμια σχηματίζονται, φρεάτια βουλώνουν συνέχεια απ τα φύλλα και τα σκουπίδια , νερά κατεβαίνουν με ορμή απ την Άνω Πόλη, εκεί στην Εθνικής Αμύνης καθόμαστε κάτω από μπαλκόνια και κοιτάμε στην άκρη του δρόμου το θέαμα ….
Χρειαζόμαστε διακοπές σε μέρη παράξενα κι ασυνήθιστα, εντελώς διαφορετικά απ αυτή τη σάπια πόλη και το δήμαρχο της , σε μέρη για τα οποία έχουν ακούσει πράγματα θαυμαστά κι απίθανα, εκεί όπου λένε ότι οι αρχαίοι βασιλιάδες έθαψαν έναν καιρό χρυσάφι που δεν είχε κοπεί ακόμα μέσα σε τέσσερα χάσματα. Εκεί όπου τα ηφαίστεια προσφέρουν τέτοιο θέαμα που δεν μπορείς να το αφηγηθείς, εκέι όπου η βροχή ξεθάβει μέταλλα πολύτιμα, κι όταν καίγονται τα δάση το ασήμι ρέει μέσα απ τα έγκατα της γης. Σε μεταλλεία κατά την ανατολή όπου μπορείς να βρεις φάρμακο για τις αρρώστιες των ματιών από τέφρα φρυγική, εκεί όπου μπορείς να δεις αγάλματα δουλεμένα με τον παλιό τρόπο που κατασκευάστηκαν την εποχή του Δαίδαλου απ το φημισμένο τεχνίτη, κοντά στο μέρος όπου γκρεμίστηκε ο Φαέθωνας κεραυνοβολημένος απ τον ήλιο κι εκεί φυτρώνουν λεύκες που ήταν κάποτε οι αδελφές του και μαράζωσαν και μεταμορφώθηκαν...
Εκεί όπου νερά υπόγεια αναβλύζουν από περάσματα αόρατα, γύρω σπηλιές με λουλούδια που ανθίζουν όλο το χρόνο, όλος ο τόπος μοσχοβολά ως πέρα μακριά οι περιπατητές αναπνέουν τη πιο γλυκιά μυρουδιά. Βουνά παράξενα υψώνονται και τα σκυλιά των κυνηγών φοβούνται να πλησιάσουν ένα σωρό μύθοι ακούγονται γι αυτά, στις εκβολές των ποταμών έχουν σχηματιστεί νησάκια γεμάτα βλάστηση και πουλιά και ψάρια, μέρη όπου κάποτε έπλευσαν οι φοίνικες και ξεφόρτωσαν τις πραμάτειες τους για να πληρωθούν σε ασήμι τόσο πολύ που δεν μπορούσε να το σηκώσει το καράβι τους, σε νησιά όπου οι θάλασσες που έρχονται από κατευθύνσεις διαφορετικές συγκρούονται τόσο σφοδρά που ο ήχος είναι απίστευτος και το θέαμα τρομερό στην όψη ενώ το νερό που ανακατεύεται παίρνει ότι χρώμα μπορείς να φανταστείς, σε μέρη όπου σηκώνεις το κεφάλι για ν αντικρίσεις αγάλματα αστραφτερά, λαμπρά που έχουν στηθεί απ τα πολύ παλιά χρόνια, αχ ας μπορούσαμε κατά κει να βρεθούμε!
Αριστοτέλης ‘’Περι θαυμασίων ακουσμάτων’’. 81, 24-29.
Bόλτα στη πόλη βγαίνει ο γέρο δήμαρχος μας να επιθεωρήσει τι γίνεται ως αρμόδιος γαρ. Τον βλέπουμε να περνά κάπου στη Κορομηλά καθώς σερβιτόρες πονηρές προσπαθούν να μας πασάρουν λεμονάδες σπιτικές υποτίθεται μ ένα φυλλαράκι δυόσμου να επιπλέει στην επιφάνεια του ποτηριού. Φορτηγά ξεφορτώνουν τελάρα με ρόδια και πορτοκάλια, φλαμουριές μοσχοβολούν στα στενά όπως έχουν ανθίσει κατά το τέλος της άνοιξης, ζητιάνοι επιθετικοί με μια λωρίδα από τατουάζ χαραγμένη στο μπράτσο βγαίνουν από ένα μέρος που έχει μπλοκαριστεί με σιδεριές και κλειδαριές, ποιος ξέρει τι γίνονταν τη νύχτα εκεί πέρα. Στα φαρμακεία πουλούν προϊόντα ενυδάτωσης κι αναζωογόνησης της επιδερμίδας, εκχυλίσματα μαύρης πεύκης που ξαναδίνουν δροσιά στο κουρασμένο δέρμα, χυμό αγριοτριανταφυλλιάς κι άνθη της ερήμου που ξαναφέρνουν ζωντάνια στις γυναίκες που βλέπουν το χρόνο να τις χτυπά αλύπητα την ώρα που οι άντρες αντιστέκονται. Ντοκιμαντέρ σε κάποιες οθόνες δείχνουν σκηνές από πάγους κι ωκεανούς βαθιούς και θάλασσες τροπικές και βουνά χιονισμένα …
Γρανίτες παγωμένες και μηχανές παγωτού, αγροτικά περνούν με γυφτάκια στις καρότσες τους ανάμεσα σε κεράσια και φράουλες, κοπέλες γεμίζουν με νερά τα ποτήρια από κανάτες μπρούτζινες, γυναίκες καθισμένες σε καρέκλες αναπαυτικές με μπράτσα μελανιασμένα σα να τις είχε αρπάξει βίαια κάποιος, φανελάκια άσπρα φορούν με σχέδια από παγόνια και πουλιά, μικροί ρόμβοι γαλάζιοι σα διαμαντάκια μικρούτσικα καρφωμένοι στα νύχια τους , δαχτυλίδια περασμένα στον αντίχειρα, πόδια μακριά, λεπτά, μαυρισμένα, θυμίζουν γαζέλες νεαρές, βραχιόλια τυλιγμένα στον καρπό, τζιν με στρας κολλημένα σε σχήματα παραλληλόγραμμα… .
Ανάθεμα με κι αν ο δήμαρχος έχει ιδέα τι στο δαίμονα συμβαίνει στη πόλη του, τα παιδιά που έχουν καταστήματα στο κέντρο τον βρίζουν όλη την ώρα, είναι καλός για κόλπα επικοινωνιακά κι αηδίες αυτού του είδους, και τρικ της κακιάς ώρας για την ευρωπαϊκή και τη σύγχρονη πόλη, για παρελάσεις ομοφυλοφίλων κι άλλες τέτοιες εξυπνάδες, σα να λύθηκαν όλα τ’ άλλα κι απόμεινε αυτό τώρα να μας βασανίζει, ότι νάναι γίνεται.
Ένα συνονθύλευμα παρδαλό τριγύρω , μαύροι προκλητικοί κι Αλβανοί και Πακιστανοί και Γεωργιανοί ξεχαρβαλωμένοι που κείτονται στο πεζοδρόμιο και δε ξέρεις αν είναι ζωντανοί η πεθαμένοι, ναρκομανείς μισοπεθαμένοι στα παγκάκια των στάσεων, κανείς δεν ασχολείται , όλοι περνούν από δίπλα αδιάφορα σα να μη συμβαίνει τίποτα, σα να γίνονται όλα αυτά κάπου αλλού. Το βράδυ στα στέκια του κέντρου ουσίες περίεργες κυκλοφορούν , πάρκα ρημαγμένα, σμπαραλιασμένα, αποξηραμένα, όπως πιάνουν οι ζέστες δε πρόκειται να μείνει τίποτα. Φρένα στριγγλίζουν στις διαβάσεις, συνθήματα απειλητικά στους τοίχους, η άσφαλτος αρχίζει να λιώνει όπως ανεβαίνουν οι θερμοκρασίες, . Σε μια πολυκατοικία ένας χαπακωμένος έχει γκρεμίσει μια πόρτα ψάχνοντας κάποια γυναίκα, αυτοί που είναι μέσα τα έχουν δει όλα μέχρι να καταλάβει ο παλαβός ότι έκανε λάθος όροφο, παράθυρα και μπαλκονόπορτες ανοίγουν να μπει αέρας , διαρρήκτες κι άλλοι μυστήριοι εισβάλουν , στους δρόμους τα μεσάνυχτα ακούγονται φωνές και πυροβολισμοί, σιγά μη νοιαστεί κανείς, σιγά μη χαλάσουν τον ύπνο τους το μακάριο.
Η ατμόσφαιρα θολώνει στο ξεκίνημα του καλοκαιριού, οι ορίζοντες ανοίγουν και το φως ξεχύνεται ασυγκράτητο απ όλες τις κατευθύνσεις , θες να φύγεις μακριά όσο γίνεται προς όλες τις διευθύνσεις του ορίζοντα. Η θάλασσα απλώνεται στην ευθεία και λίγο χαμηλότερα, γερανοί του μετρό περνούν πάνω απ τα κεφάλια στριφογυρίζοντας, μουσικές δυνατές στα καλοκαιρινά μαγαζιά, πίσω από πάγκους κορίτσια παίρνουν πόζες σε στάση προφίλ και ανφάς, κι άλλα στέκονται όρθια στις εισόδους, κι άλλα γονατίζουν στις βιτρίνες τοποθετώντας αντικείμενα που γυαλίζουν.
Αεράκι δροσερό φυσά στις στοές στο Καπάνι ανάμεσα στους πάγκους με τα ψάρια και τον πάγο που έχουν σκορπίσει για να τα κρατά ζωντανά, μηχανές της αστυνομίας παρκαρισμένες στη Τσιμισκή, στους ασύρματους βουίζουν ειδοποιήσεις για κλοπές κι επιθέσεις και βιαιοπραγίες δυτικά κατά τον Εύοσμο και κατά την Ιωνία, κατά το Κορδελιό, και κατά το Δενδροπόταμο, φρένα στριγκλίζουν μπροστά στις διαβάσεις , ντελιβεράδες πανικόβλητοι μπαίνουν σα διάβολοι στο αντίθετο ρεύμα για να κόψουν δρόμο. Στα γυράδικα τύποι ιδρωμένοι ακονίζουν μαχαίρια τεράστια, γριές με νύχια βαμμένα περνούν απ το πεζοδρόμιο, μια φασαρία ακούγεται από κάπου κι όλοι τρέχουν να δουν τι γίνεται κατά κει, δυο μεθυσμένοι έχουν αρπαχτεί άγρια και παλεύουν να τους χωρίσουν, ένας τεράστιος είναι έξαλλος, γυαλιά σπασμένα παντού τριγύρω.. .
Όλοι εναντίον όλων σ αυτή τη πόλη, ταξιτζήδες σκοτώνονται με οδηγούς λεωφορείων, χριστιανοί κατά άθεων, νομοταγείς ενάντια σ αντικομφορμιστές, γυναίκες εναντίον ανδρών, δεξιοί θέλουν να φάνε τους αριστερούς και τούμπαλιν , ο δήμαρχος αραχτός στο διαμερισματάκι του στη παραλία κοντά δεκάρα δε δίνει, σιγά μην ιδρώνει τ αυτάκι του, μας δουλεύει υποτιμά τη νοημοσύνη μας, αμολά μπαρούφες τις οποίες κάποιοι πεθαίνουν ν ακούν για καύσεις νεκρών και για μετονομασίες οδών, ελίσσεται σα σβούρα, (εντάξει είναι καλός σ αυτό το άθλημα ), αλλά ουσία μηδέν, αποτέλεσμα τίποτα.
Στα φαστφουντάδικα φραπέδες πίνουν στα όρθια, παγάκια άφθονα μες το πλαστικό ποτηράκι , κάποιος μιλά για τη Φραγκφούρτη, αυτή είναι πόλη, η οικονομική καρδιά της Ευρώπης, με το χρηματιστήριο κι όλα τα παραλειπόμενα, πολύ ωραία λέει απλωμένη στις δυο όχθες του Ρήνου, πράσινη…
Φασαρίες ξεσπούν όλη την ώρα έξω απ τα γήπεδα, οπαδοί σαλταρισμένοι θέλουν να ξεσπάσουν κάπου τα βίαια ένστικτά τους, τσακώνονται ,πλακώνονται, πετούν ο ένας στον άλλο ότι μπορείς να φανταστείς, λεηλατούν περίπτερα, κλέβουν νερά και σοκολάτες. Κάπου λέει υπάρχει ένα σούπερ μάρκετ που φαλίρισε, τη νύχτα φιγούρες σκοτεινές μπουκάρουν από παντού να αρπάξουν ότι προλάβουν από ράφια και ψυγεία χωρίς κανείς να τους σταματά, μερικοί πάλι δεν αντέχουν όλη αυτή τη πίεση , βουτάνε στο Θερμαϊκό περαστικοί βουτούν να τους βγάλουν, που να βάλεις τάξη σ αυτό το χάος.
Το καλοκαίρι προμηνύεται ζόρικο, οι ειδήσεις λένε για σεισμούς στη Λήμνο και στο ρήγμα της Ανατολίας και στην τάφρο του βορείου αιγαίου όπου όλα χάνονται μέσα σ εκείνη τη τρομερή κατωφέρεια, για σεισμούς κι εκρήξεις ηφαιστείων ανά την υφήλιο. Πολλοί θα ήθελαν να φύγουν για κάπου, όπου νάναι μόνο να φύγουν από δω πέρα , θάθελαν να πάνε διακοπές σε μέρη όπου έζησαν τις καλύτερες στιγμές της ζωής τους, σ ακρογιαλιές με βότσαλα σ όλα τα χρώματα, βότσαλα τόσο όμορφα που δεν έχει δει κανένας τέτοια ούτε πρόκειται να δει ξανά κατά πως λένε , εκεί όπου η άμμος χρυσίζει στον πάτο δυο οργιές πιο χαμηλά απ την επιφάνεια, σε μέρη με λίμνες που έχουν βάθος ασύγκριτο και ποτάμια τόσο καθαρά που δεν το πιστεύεις. Εκεί όπου τα δέντρα κρέμονται μέχρι χαμηλά αλλά δεν υπάρχει ούτε ένα φυλλαράκι να επιπλέει κι αναρωτιέσαι πως στο καλό γίνεται αυτό. Εκεί που λένε ότι αν είσαι τυχερός μπορεί να δεις κομμάτια από χρυσάφι ατόφιο να βγαίνουν στην αμμουδιά, σε μέρη όπου τα νερά αλλάζουν χρώμα ανάλογα με την ώρα και την ατμόσφαιρα και γίνονται πότε γαλάζια και βαθυκύανα, πότε σκοτεινά σα τον ουρανό που προμηνύει καταιγίδα πότε κοκκινωπά όταν ο ήλιος γέρνει κατά τη δύση...
Το πρωί αγουροξυπνημένοι ξεκινούν για τις δουλειές τους, ανοίγουν μαγαζιά κι άλλοι βγάζουν βόλτα το σκύλο τους, νοσοκόμες σχολούν από βάρδιες νυχτερινές και σέρνονται κατά σπίτια τους, στα ενεχυροδανειστήρια αγοράζουν κοσμήματα χρυσά και ρολόγια και δόντια και σαγόνια ολόκληρα , πιτσιρικάδες φιλιούνται στις γωνιές μπερδεύοντας σα φίδια τις γλώσσες τους, στο Ναυαρίνο τους βλέπεις να γαζώνουν σχέδια περίεργα στο δέρμα τους, καθαριστές σκουπίζουν χαρτιά και φύλλα κι ότι μαζεύει ο αέρας σ αυτή τη βρώμικη πόλη.
Τα σαββατοκύριακα μαμάδες τρώνε κρουασάν και πίνουν χυμούς μπροστά στους παιδικούς σταθμούς καθώς τα μικρά τους απογειώνονται πάνω σε τραμπολίνο, γάτες πληγωμένες από μάχες νυχτερινές πλησιάζουν σημεία όπου κάποιοι έχουν αφήσει τροφή, περιστέρια σαν ιπτάμενοι αρουραίοι πάνε κι έρχονται γύρω απ τη Καμάρα, κοπάδια από κοράκια κουρνιάζουν πάνω στις κεραίες των ψηλών κτηρίων σα να μας κατοπτεύουν.
Στη παραλία τα κύματα σκάνε αέναα αφρίζοντας πάνω από μαύρα όστρακα κολλημένα στα τσιμέντα που έχουν γίνει πράσινα πια, στα κάστρα τουρίστες αναπαύονται κάτω απ τη σκιά των τειχών, γάμοι και βαφτίσεις στα εκκλησάκια, στον Άγιο Δημήτριο ρωσίδες σταυρώνουν τα χέρια στο στήθος όπως πλησιάζουν για να κοινωνήσουν, βροχές πιάνουν όλη την ώρα, ποτάμια σχηματίζονται, φρεάτια βουλώνουν συνέχεια απ τα φύλλα και τα σκουπίδια , νερά κατεβαίνουν με ορμή απ την Άνω Πόλη, εκεί στην Εθνικής Αμύνης καθόμαστε κάτω από μπαλκόνια και κοιτάμε στην άκρη του δρόμου το θέαμα ….
Χρειαζόμαστε διακοπές σε μέρη παράξενα κι ασυνήθιστα, εντελώς διαφορετικά απ αυτή τη σάπια πόλη και το δήμαρχο της , σε μέρη για τα οποία έχουν ακούσει πράγματα θαυμαστά κι απίθανα, εκεί όπου λένε ότι οι αρχαίοι βασιλιάδες έθαψαν έναν καιρό χρυσάφι που δεν είχε κοπεί ακόμα μέσα σε τέσσερα χάσματα. Εκεί όπου τα ηφαίστεια προσφέρουν τέτοιο θέαμα που δεν μπορείς να το αφηγηθείς, εκέι όπου η βροχή ξεθάβει μέταλλα πολύτιμα, κι όταν καίγονται τα δάση το ασήμι ρέει μέσα απ τα έγκατα της γης. Σε μεταλλεία κατά την ανατολή όπου μπορείς να βρεις φάρμακο για τις αρρώστιες των ματιών από τέφρα φρυγική, εκεί όπου μπορείς να δεις αγάλματα δουλεμένα με τον παλιό τρόπο που κατασκευάστηκαν την εποχή του Δαίδαλου απ το φημισμένο τεχνίτη, κοντά στο μέρος όπου γκρεμίστηκε ο Φαέθωνας κεραυνοβολημένος απ τον ήλιο κι εκεί φυτρώνουν λεύκες που ήταν κάποτε οι αδελφές του και μαράζωσαν και μεταμορφώθηκαν...
Εκεί όπου νερά υπόγεια αναβλύζουν από περάσματα αόρατα, γύρω σπηλιές με λουλούδια που ανθίζουν όλο το χρόνο, όλος ο τόπος μοσχοβολά ως πέρα μακριά οι περιπατητές αναπνέουν τη πιο γλυκιά μυρουδιά. Βουνά παράξενα υψώνονται και τα σκυλιά των κυνηγών φοβούνται να πλησιάσουν ένα σωρό μύθοι ακούγονται γι αυτά, στις εκβολές των ποταμών έχουν σχηματιστεί νησάκια γεμάτα βλάστηση και πουλιά και ψάρια, μέρη όπου κάποτε έπλευσαν οι φοίνικες και ξεφόρτωσαν τις πραμάτειες τους για να πληρωθούν σε ασήμι τόσο πολύ που δεν μπορούσε να το σηκώσει το καράβι τους, σε νησιά όπου οι θάλασσες που έρχονται από κατευθύνσεις διαφορετικές συγκρούονται τόσο σφοδρά που ο ήχος είναι απίστευτος και το θέαμα τρομερό στην όψη ενώ το νερό που ανακατεύεται παίρνει ότι χρώμα μπορείς να φανταστείς, σε μέρη όπου σηκώνεις το κεφάλι για ν αντικρίσεις αγάλματα αστραφτερά, λαμπρά που έχουν στηθεί απ τα πολύ παλιά χρόνια, αχ ας μπορούσαμε κατά κει να βρεθούμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου